به گزارش ساینس، اغلب شهروندان پس از ورود به دانشگاه و آغاز یک فعالیت شغلی، زمان نسبتا زیادی را به صورت نشسته می گذرانند؛ به این ترتیب با کاهش فعالیت بدنی، کالری بیشتری به جای تبدیل به انرژی به صورت چربی ذخیره می شود و در نتیجه این رخداد توده عضلانی بدن کاهش می یابد و پس از 30 سالگی در هر دهه از زندگی بین سه تا پنج درصد از توده عضلانی بدن کاسته می شود.
زندگی مدرن امروزی همواره با استرس زیادی همراه است؛ استرس توانایی بدن را در هضم و جذب موادغذایی کاهش می دهد و عامل پرخوری یا تغذیه نامناسب بسیاری از افراد به شمار می رود.
با افزایش سن، میزان مسئولیت فرد در اجتماع و خانواده افزایش می یابد و در پی آن میزان استرس وی نیز بیشتر می شود؛ این افزایش استرس می تواند آثار مخربی بر سلامت فردی داشته باشد؛ ازجمله این که می تواند موجب چاقی، اختلال در یادگیری و یادآوری، ضعف سیستم دفاعی، فشارخون بالا، کلسترول و بیماری های قلبی شود.
افزایش سن همچنین با تغییرات هورمونی شدیدی همراه است و میزان ترشح بسیاری از هورمون ها از جمله هورمون رشد، استروژن، پروژسترون و دو هورمون تیروئید در سنین بالا، کاهش می یابد؛ بر اساس مطالعات، این کاهش طبیعی هورمون ها از سن 30 سالگی آغاز می شود و تا سن 65 سالگی به میزانی کمتر از حداقل میزان طبیعی در افراد جوان و سالم می رسد.
بسیاری از عوارض سالخوردگی از جمله کاهش توده عضلانی، افزایش چربی شکم، اختلال خواب و افسردگی، در واقع حاصل کاهش هورمون رشد هستند.
برای مقابله با افزایش وزن در اثر پیری، باید میزان فعالیت روزانه خود را افزایش داد، از یک رژیم غذایی سالم با میزان کالری مناسب و مواد معدنی استفاده و به میزان کافی استراحت کرد.
با وجود این که حفظ سلامتی در سنین پیری دشوارتر است، با استفاده از ابزارهای مناسب و تلاش کافی می توان به این هدف مهم دست یافت.
منبع: فرارو