بیماری پیرونی اولین بار توسط دانشمندی به نام فالوپیوس در سال ۱۵۶۱ میلادی گزارش شد ولی در سال ۱۷۴۳ توسط جراح مشهور فرانسوی، پیرونی، کامل تر بیان شد و اخیرا میزان شیوع بیماری پیرونی افزایش یافته است که می تواند به علت مصرف داروهای ایجادکننده نعوظ باشد. به طور کلی، بسیاری از بیماران از پذیرش درمان اجتناب می کنند. در مطالعات اخیر، شیوع بیماری پیرونی در مردان زیر ۴۰ سال ۸.۲ درصد گزارش شده است.
بیماری پیرونی یکی از مشکلات بالینی است که مردان میانسال و مسن را مبتلا می کند. این افراد معمولا از درد، تغییر شکل آلت هنگام نعوظ و کوتاهی طول آن شکایت دارند. معمولا سن شیوع بیماری بین ۴۰ تا ۷۰ سالگی است و با افزایش سن، شیوع آن بیشتر می شود. در اغلب مطالعات، این بیماری در سن ۵۰ سالگی تشخیص داده می شود.
بسیاری از بیماران مبتلا به پیرونی شکایت خاص بالینی ندارند ولی گاهی بیمار به علت نعوظ دردناک، انحنای آلت تناسلی و نعوظ ضعیف در قسمت جلوتر از محل ایجاد ضایعه به پزشک مراجعه می کند.
ممکن است انحنا و یا درد ایجاد شده موقع نعوظ به قدری شدید باشد که مانع ایجاد رابطه زناشویی رضایت بخش شود. در برخی موارد، بیمار یک توده نرم در بدنه آلت خود احساس می کند. در بیماری پیرونی، در زمانی که آلت در وضعیت نعوظ قرار ندارد، بیمار هیچ گونه دردی را ذکر نمی کند.
بیماران عمدتا نگران این هستند که مبادا این ضایعه عارضه بدخیمی در آلت باشد. لازم است به بیمار اطمینان داد که این توده هیچ گونه بدخیمی یا زمینه سرطانی شدن را در پی ندارد و به عبارتی جزو ضایعات خوش خیم به حساب می آید.
چه علایمی دارد؟
در معاینه، معمولا یک پلاک پوستیِ سفت و فیبروتیک با حدود مشخص در بدنه آلت لمس می شود که اندازه آن متغیر است. این پلاک عامل اصلی ایجاد درد و انحراف آلت به طرف محل پلاک است.
پلاک معمولا در قسمت پشتی آلت در خط وسط قرار دارد. در برخی بیماران ممکن است چند پلاک ایجاد شده باشد و بیمار توده های سفت متعددی را احساس کند. در موارد شدید به علت رسوب مواد کلسیمی، پلاک به شدت سفت می شود و در تصویر رادیولوژی نیز می توان آن را مشاهده کرد.
علت بروز این بیماری چیست؟
اگر چه علت بیماری پیرونی هنوز نامشخص است اما از نظر بافتی ضایعه خطرناکی محسوب نمی شود و تغییرات ایجاد شده عمدتا مشابه یک ضایعه التهابی شدید است. عواملی مانند ضربه، عفونت، تصلب شرایین، عوامل ژنتیکی، مصرف سیگار، بیماری دیابت، بالا بودن چربی خون و افزایش فشار خون، سابقه جراحی آلت، مصرف دارو، سابقه فامیلی بیماری پیرونی به عنوان زمینه های ایجادکننده و یا تشدیدکننده بیماری مطرح هستند.
مشخص شده است افرادی که بیماری پیرونی دارند در مقایسه با مردان متاهل هم سن خود، تعداد نزدیکی بیشتری داشته اند یا از نزدیکی های خشنی برخوردار بوده اند که احتمال ضربه به آلت در آنها بیشتر بوده است. به عبارتی، می توان گفت بیماری پیرونی یک بیماری بافتی مرتبط با سن است که در بیماران با تمایلات جنسی زیاد، اتفاق می افتد.
ناتوانی جنسی ممکن است همراه بیماری در مردان مبتلا دیده شود که عمدتا منشأ این ناتوانی جنسی روحی روانی است و هنوز رابطه آن به طور مستقیم با بیماری پیرونی تایید نشده است. بسیاری از بیماران به علت اثر روانی بیماری، دچار اختلال در نعوظ می شوند. در مطالعات مختلف، همراهی بیماری پیرونی با ناتوانی جنسی در ۷۵ تا ۱۰۰ درصد موارد گزارش شده است.
چه باید کرد؟
درمان دارویی قطعی برای بیماری پیرونی وجود ندارد. این بیماری در ۵۰ درصد موارد، پس از یک تا یک سال ونیم خودبه خود بهبود می یابد. در ابتدای بیماری، تحت نظر گرفتن بیمار و حمایت های عاطفی از بیمار توصیه می شود. پزشکان از داروهایی نظیر ویتامینE و یا قرص های پاراآمینوبنزوییک اسید و گاهی تزریق کورتون به داخل ضایعه نیز استفاده می کنند که موفقیت کمی در درمان بیماری داشته است.
اخیرا نیز از دستگاه واکیوم برای برطرف کردن انحنای آلت استفاده می شود. واکیوم وسیله ای است که جهت درمان اختلالات نعوظ مورد استفاده قرار می گیرد و استفاده درمانی از آنها برای مردان مبتلا به ناتوانی جنسی بی خطر است.
به ندرت بیماران به روش های جراحی و برداشتن پلاک نیاز پیدا می کنند. بررسی های رادیولوژیک یا آزمایشگاهی در این بیماران توصیه نمی شود و تاثیری در روند تشخیص و یا درمان بیماری ندارد.
به طور خلاصه می توان گفت بیماری پیرونی بیماری خوش خیمی است و در بسیاری از مردان نیاز به درمان ندارد و لازم است به بیمار اطمینان داده شود که برجستگی و سفتی که در روی آلت خود احساس می کند یک تومور بدخیم نیست و نمی تواند موجب ناتوانی جنسی در وی شود.
ولی در برخی از افراد درمان دارویی لازم است و تنها در گروه کوچکی شدت انحنای آلت به حدی می رسد که مانع نزدیکی می شود. در برخی موارد بیماری پیرونی را همراه با برخی بیماری ها گزارش کرده اند.
منبع: مجله پزشکی مادر
لینک مرتبط: بیماری های غدد؛ دلیل ناتوانی جنسی مردان و زنان!