تا جای ممکن باید میزان تماس ناخن‌ها را با مواد شیمیایی از نوع کافور، فتالات و تولوئن کم کنید. هرگز بیش از 2 تا 3 روز از لاک روی ناخن استفاده نکنید. اجازه دهید ناخن‌ها تنفس کنند. استفاده از چسب ناخن و ناخن مصنوعی سبب نازک شدن و شکنندگی ناخن‌ها میشود. هنگام استفاده از مواد شیمیایی و مواد پاک‌کننده قوی یا قلیاها دستکش دستتان کنید زیرا این مواد عامل نرمی و تخریب تدریجی ناخن هستند. این توصیه برای آقایان هم صادق است.
حلال‌های آلی و روغن موتور باعث نرم‌شدگی صفحه ناخن و روغن‌های معدنی باعث اونیکولیز (جدا شدن ناخن از بستر) و ضخامت زیر ناخن میشود اما مساله آخر که معمولا اکثر خانم‌ها در مورد آن زیاد شنیده‌اند و کمتر رعایت می‌کنند، تماس مکرر با آب و مواد شوینده است که می‌تواند باعث خشکی و آسیب ناخن شود. در این شرایط ناخن‌ها شکننده می‌شوند و انتهای آنها ترک می‌خورد. گوشه کردن کنار ناخن که در واقع شکسته‌شدن بخش سطحی پوست است نیز به‌دلیل خشکی و خیس شدن زیاد دست حین کار و شستشو یا به علت ناخن جویدن ایجاد میشود. در چنین شرایطی بهتر است از دستکش‌های کار استفاده و با کرم‌های مرطوب‌کننده از ایجاد آن پیشگیری شود.
ناخن‌ها را به درستی کوتاه کنید
ناخن‌ها را باید به گونه‌ای کوتاه کنید که گوشه‌های ناخن حفظ شود و خط رویش ناخن به شکل مستقیم درآید. کوتاه کردن نادرست ناخن‌ها یکی از علل فرورفتن گوشت داخل ناخن است که باعث نفوذ دردناک بافت اطراف ناخن به کناره‌های آن میشود. هنگام استفاده از سوهان ناخن نیز باید دقت کنید که سوهان را به یک سمت بکشید و از حرکت رفت و برگشتی خودداری کنید. در ضمن مانیکور شدید و عقب زدن کوتیکول ناخن و نظافت کنار ناخن با وسایل آلوده ممکن است باعث عفونت حاد یا مزمن بافت کنار ناخن شود.
هرگز از ناخن به‌عنوان یک ابزار برای باز کردن در قوطی و… استفاده نکنید و هنگام استفاده از کرم‌های مرطوب‌کننده برای پوست دست، ناخن‌هایتان را از یاد نبرید. استفاده از روغن‌های طبیعی یا کرم‌های مرطوب‌کننده سبب تقویت و استحکام بیشتر ناخن میشود.
منبع: هفته نامه سلامت