در سال ۲۰۰۰ یک چهارم جمعیت جهان نزدیکبین بود. در وحلهی اول شاید فکر کنیم که علت افزایش نزدیکبینی مطالعهی زیاد و خیره شدن به صفحه نمایش کامپیوترها و گوشیهای هوشمند است. اما تاکنون شواهد قابل توجهی برای این فرضیه پیدا نشده است. در حال حاضر، محققان معتقدند که افراد، به خصوص کودکان مدت زمان خیلی کمی را در فضاهای بیرونی میگذرانند. مطالعات مختلفی نشان داده که اگر به اندازهی کافی در معرض نور آفتاب قرار نگیریم و مدت زمان بیشتری را در خانه یا محیطهای بسته بگذرانیم، احتمال ابتلا به نزدیکبینی بیشتر میشود.
در هر صورت، ظاهرا تاثیر وراثت در نزدیکبینی بسیار کمتر از چیزی است که قبلا تصور میکردیم. «یان مورگان»، یک محقق چشمپزشکی از دانشگاه ملی استرالیا میگوید میگوید: «قبلا تصور میکردیم که چشمپزشکی کاملا وراثتی است، اما در واقع سبک زندگی بر این بیماری تاثیر میگذارد.» محققان در پژوهشی که انجام دادهاند یک عامل موثر در نزدیکبینی است. آنها در تحقیق جدیدشان پی بردند کودکانی که به مدت سه سال هر روز ۴۰ دقیقه بیشتر وقتشان را بیرون از خانه میگذرانند، کمتر به نزدیکبینی مبتلا میشوند.
انتظار میرود تا سال ۲۰۵۰ الگوی پراکندگی نزدیکبینی بر اساس گروه سنی به شدت تغییر کند. طبق پیشبینیهایی که محققان انجام دادهاند با گذر زمان تعداد افراد نزدیکبین بیشتر میشود.
در کشورهایی که میزان تولید ناخالص داخلی بیشتر است، افراد بیشتری نزدیکبین میشوند. محققان میگویند شاید علت این موضوع این باشد که افرادی که از موقعیت اجتماعی و اقتصادی بهتری برخوردار هستند، مدت زمان کمتری را در فضای بیرون میگذرانند. اولین آثار و شواهد افزایش نزدیکبینی در آسیا مشاهده شد. مثلا در سنگاپور درصد نزدیکبینی در میان مردان جوان در اواخر دههی ۷۰ میلادی تا اواسط دههی ۹۰ از ۲۶ درصد تا ۶۶ درصد افزایش پیدا کرد و تا اواخر دههی ۹۰ هم به ۸۳ درصد رسید.
تا سال ۲۰۵۰ تقریبا ۱۰ درصد جمعیت جهان به نزدیکبینی شدید مبتلا میشود. ابتلا به نزدیکبینی شدید خطر آب مروارید، آب آوردن چشم و دیگر ناراحتیهای چشم را افزایش میدهد و میتواند منجر به نابینایی شود.
منبع : دیجی مگ