برای اغلب کودکان، پایان فصل تابستان به معنای شروع فصل مدرسه است؛ اما برای کودکان مبتلا به سرطان از جمله سرطان خون و لنفوم، رفتن به مدرسه میتواند در هر زمانی از سال اتفاق بیافتد. در واقع، برگشتن به مدرسه برای این کودکان چندین بار در سال تکرار میشود. با اینکه ممکن است والدین نگران بازگشت بچهها به مدرسه باشند، باید توجه داشت که برگشتن به مدرسه پس از بهبودی کامل از اهمیت زیادی برخوردار است.
برگشتن به مدرسه کمک میکند که کودک دوباره حس یک «زندگی عادی» را تجربه کند و خود را از دنیای بیماری و بیمارستان جدا ببیند. به این ترتیب، کودک میتواند وارد زندگی پسا-سرطانی شده و به فکر آینده خود باشد.
چالشهای بازگشت به مدرسه
با اینکه برگشتن به مدرسه میتواند نقش سازندهای در پروسه یادگیری و رشد اجتماعی کودک داشته باشد، اما چالشهای زیادی در این مسیر وجود دارد. بزرگترین مشکلی که در این زمینه وجود دارد، این است که اکثر معلمان و کارکنان مدرسه تجربه برخورد با یک کودک سرطانی را ندارند. همچنین، همکلاسیهای کودک نیز قادر به درک شرایط موجود نخواهند بود. نگرش خود کودک نیز برای بازگشتن به مدرسه از اهمیت بسیاری برخوردار است.
ارتباط با مدرسه
کودکان مبتلا به سرطان نیازهای خاص خود را دارند؛ افزایش توجهات عمومی به کودکان سرطانی باعث شده که عموم مردم درسهای زیادی از این پدیده بگیرند: کارکنان مدرسه نقش بسزایی در تسهیل روند بازگشت به مدرسه دارند. شاید وقتی که کودک شما تحت درمان است، این آخرین چیزی باشد که به آن فکر میکنید. اما برنامهریزی برای بازگشت کودک به مدرسه یک امر ضروری است و باید در اولویت باشد.
وقتی کودک شما به گفته پزشک مبتلا به سرطان تشخیص داده میشود، باید شخصا و یا توسط یک دوست یا آشنا با مدیر مدرسه تماس بگیرید و او را از اتفاق اخیر مطلع کنید. حتی میتوانید یک نامه بنویسید و آنها را از بیماری کودکتان باخبر کنید:
• نوع سرطان کودک
• نوع درمانی که انتظار میرود روی کودک آزمایش شود
• مدت زمانی که فکر میکنید کودک قادر به رفتن به مدرسه نباشد
• برنامه شما برای مطلع ساختن مدرسه از روند بهبود بیماری کودک
اگر بچههای دیگری هم دارید که به همان مدرسه میروند، باید اعضای مدرسه را از این امر مطلع کنید. خواهرها و برادرها نیز از تغییرات احتمالی در شرایط خانواده تاثیر میپذیرند که ممکن است در رفتار و گفتارهای آنها در مدرسه بازتاب پیدا کند.
وقتی زمان برگشتن به مدرسه فرا میرسد، بهتر است با معلمان کودک صحبت کنید و آنها را به طور کامل از وضعیت فرزندتان مطلع کنید. صحبت کردن رودررو مفیدتر است و به معلمها اجازه میدهد که سوالات خود را بپرسند و ابهاماتشان را برطرف کنند، اما نوشتن نامه را هم فراموش نکنید. شما میتوانید از طریق نوشتن نامه معلمها و سایر اعضای مدرسه را از وضعیت لحظه به لحظه فرزندتان مطلع کنید.
نامهای که مینویسید، میتواند شامل اطلاعات زیر باشد:
• هرگونه محدودیت جسمانی که ممکن است فعالیتهای کودک را در کلاس آمادگی جسمانی یا زنگ تفریح تحت تاثیر قرار دهد. همچنین میتوانید از مدیر مدرسه بخواهید که یک دوره استراحت کوتاهمدت به فرزندتان بدهد یا اینکه به جای کل هفته تنها روزهای زوج یا فرد به مدرسه برود.
• هرگونه دارو یا درمانی که فرزند شما در مدرسه به آنها نیاز خواهد داشت
• هرگونه تغییر در رفتار یا عملکرد تحصیلی کودک پس از درمان
• نگرانیهایی که کودک در قبال بازگشت به مدرسه دارد
• مشکلاتی که باید سریعا به اطلاع شما رسانده شوند؛ مثل خون دماغ شدن، تب، تهوع و استفراغ
• توجه ویژه به قرار نگرفتن کودک در معرض بیماریهای عفونی مانند آبله مرغان
همکلاسیها
بهترین راه برای کمک به پیوند دوباره کودک با همکلاسیهایش این است که آنها را از وضعیت کودکتان مطلع کنید. این کار به لطف شبکههای اجتماعی که بخشی از زندگی روزمره بچهها را تشکیل میدهد، به نظر آسان است. اما میتوانید از نامه هم استفاده کنید. کودک میتواند از پروسه درمان خود برای دوستانش بگوید و عکسهایش را برای آنها ارسال کند. در مواقعی که کودک حال و روز خوشی ندارد، شما یا سایر فرزندانتان هم میتوانید دوستان او را از پروسه درمان مطلع کنید. این کار کمک میکند که همکلاسیهای فرزندتان از علل غیبت او در مدرسه باخبر شوند. همچنین آنها را برای مواجهه با تغییرات ظاهری کودک مثل ریزش موهای سر و کاهش وزن آماده میکند.
وقتی زمان بازگشت به مدرسه فرا میرسد، میتوانید از یک پرستار یا مددکار اجتماعی بخواهید که در کلاسهای کودک شرکت کند و همکلاسیها را از پروسه درمان او مطلع کند. اینکه همکلاسیها بتوانند سوالاتشان را مطرح کنند و ترسشان را بیرون بریزند، از اهمیت زیادی برخوردار است. آنها باید اطمینان یابند که سرطان کودک شما آنها را تهدید نمیکند.
منبع: parenting
قسمت دوم این مطلب را اینجا بخوانید
چرا سرطان خون در کودکان در حال افزایش است؟