این روزها فشارِ ناشی از زندگی روزمره ما را بر آن میدارد تا از گوشیهای هوشمند خود بیشتر استفاده کنیم، حتی زمانی که در حال رانندگی هستیم. تحقیقات جدید نشان میدهد دلیل دیگری هم برای مقاومت در برابر وسوسه پیام فرستادن هنگام رانندگی وجود دارد. محققان در این تحقیق دریافتند استفاده از گوشیهای هوشمند برای فرستادن پیام میتواند باعث تغییر ضربانِ امواج مغزی شود.
یکی از محققان این تحقیق میگوید: ما فکر میکنیم که فرستادن دائمی پیام میتواند به نوعی قابلیت الکتروفیزیولوژیکی را ایجاد کند که در برخی از دستگاههای الکتریکی شخصی، منحصر بهفرد و نادر است.
محققان در این زمینه اطلاعات مربوط به ۱۲۹ بیمار را مورد بررسی قرار دادند. از بین آنها ۵۳ بیمار تشنجهای صرعی و ۴۷ نفر تشنجهای غیرصرعی داشتند و دو نفر هم در وضعیت دوگانهای بودند. محققان کوشیدند تا این مسئله را دریابند که مغز ما طی فرستادم پیام (یا اساماس) چگونه فعالیت میکند و در این زمینه نوار مغزی بیماران را مورد بررسی قرار دادند. امواج مغزی شرکتگنندگان در یک بازه ۱۶ ماهه مورد ارزیابی قرار گرفت؛ در شرایطی که از آنها خواسته شد تا فعالیتهایی همچون فرستادن پیام، ضربهزنی با انگشت و استفاده از تلفن همراه صوتی را انجام دهند. همچنین این افراد تستهایی درباره میزان دقت و توجه در فعالیتهای شناختی را هم انجام دادند.
یافتهها نشان داد از هر پنج بیماری که از گوشیهای هوشمند خود برای فرستادن پیام در شرایطی استفاده میکردند که امواج مغزی آنها مورد ارزیابی قرار میگرفت، یک نفر «ریتم پیامدهی» منحصر بهفردی داشت. این مسئله در ارتباط با سایر فعالیتها مانند وُیس کال، صحبت کردن و یا حرکت کردن رخ نداد. و از طرفی هم هیچ ارتباطی بین این فعالیتها با سن، جنسیت، نوعِ صرع و نتایج MRI دیده نشد.
باید گفت که پیام دادن حین رانندگی باعث کاهش قدرت کارایی و بازدهی ما میشود؛ چرا که مغز مجبور میشود بهجای تمرکز همزمان بر روی دو کار، از این کار به آن کار بپرد. ظرفیت شناختی مغز ما – در واقع میزان فعالیت ذهنی ما که مغز میتواند در یک لحظه در آن حضور داشته باشد – زمانی دچار اختلال میشود که داریم پیام میفرستیم یا حین رانندگی داریم با گوشی حرف میزنیم. در این لحظات به خوبی نمیتوانیم رانندگی کنیم چون ظرفیت شناختی مغز برای تمرکز کاهش مییابد.
منبع: medicaldaily
افزایش شانس بقای افراد بعد از سکته با گوشیهای هوشمند