از یک کرم برای آبرسانی، از یک کرم دیگر برای بهبود فرم و از کرم دیگری برای پاکسازی یا جلوگیری از بروز چین و چروک استفاده می‌شود. اما آیا از ماهیت مواد تشکیل‌دهنده محصولات مراقبت از پوست مطلع هستید؟ آیا آنها بی‌خطرند؟ از آنجایی که پوست به شکل مستقیم با جریان خون در ارتباط است، دانستن پاسخ این پرسش‌ها از اهمیت بسیاری برخوردار است. در این مطلب شما را با ۱۲ ماده تشکیل‌دهنده مضر در محصولات مراقبت از پوست آشنا می‌کنیم و برای هر یک از آنها یک یا چند جایگزین سالم پیشنهاد می‌کنیم.
هر خانمی یک کشو پر از کرم‌های مرطوب‌کننده، کرم‌های سفید کننده و لوسیون‌های بدن دارد. اما خیلی از آنها با مواد تشکیل‌دهنده این محصولات آشنایی ندارند. نگاهی به اسامی گیج‌کننده و عجیب و غریب موجود بر روی برچسب محصولات گویای همه چیز است. با این حال، ممکن است این سوال پیش بیاید که این مواد چه هستند و آیا برای پوست بی‌خطرند؟
خانم‌ها باید مراقب باشند، چون پوست بزرگ‌ترین و حساس‌ترین عضو بدن است. برخی از مواد شیمیایی می‌توانند به طور مستقیم از پوست وارد جریان خون شوند. بنابراین، آگاهی از محصولات مورد استفاده از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. محصولات مراقبت از پوست حکم دارو را دارند.
یک بار استفاده از این محصولات بی‌ضرر است، اما اثرات بد آن می‌تواند سال‌ها بعد بروز پیدا کند. آنچه روی پوستتان می‌مالید، نقش مهمی در سلامت عمومی شما ایفا می‌کند. پس دفعه بعد که برای خرید محصولات مراقبت از پوست به فروشگاه رفتید، برچسب روی محصولات را با دقت بیشتری بخوانید و مراقب ۱۲ ماده مضر زیر باشید. برخی از کارشناسان معتقدند این ۱۲ ماده برای سلامتی مضر هستند.
۱. پارابن‌ها
این ترکیب شیمیایی تقریبا در تمام محصولات مراقبت از پوست، از جمله مرطوب‌کننده‌ها وجود دارد. پارابن یک ماده نگهدارنده است که از رشد باکتری و کپک جلوگیری می‌کند. پارابن‌ها با اسامی متیل‌پارابن، اتیل‌پارابن و یا سایر کلمات منتهی به پارابن شناخته می‌شوند.
بسیاری از محصولات در دسترس، فاقد پارابن هستند. ضد آفتاب‌های «کیس مای فیس» و لوسیون‌های بدن «۳۶۵» جایگزین مناسبی برای محصولات حاوی پارابن هستند.
۲. هیدروکورتیزون
هیدروکورتیزون در کرم‌های ضد التهاب، لوسیون، ژل، اسپری و انواع پماد وجود دارد؛ این ترکیب به رفع موقت درد و ناراحتی‌های پوستی ناشی از اگزما، گزش حشرات، لمس پیچک سمی و غیره کمک می‌کند. هیدروکورتیزون در اکثر محصولات ضد خارش نیز وجود دارد.
مواد شیمیایی ملایم‌تر مانند لوسیون کالامین برای رفع خارش بهتر هستند. پراموکسین و پودر دامبورو دو محصول جایگزین هستند که به ترتیب به عنوان بی‌حس‌کننده موضعی و داروی قابض مورد استفاده قرار می‌گیرند.
۳. هیدروکینون
هیدروکینون در داروهایی وجود دارد که برای درمان لکه‌های خورشید، لکه‌های پوستی و آثار باقی مانده از زخم و سوختگی به کار گرفته می‌شوند.
کرم‌های پوست حاوی اسید کوجیک (مشتق شده از قارچ)، ویتامین ث، سویا، عصاره شیرین‌بیان و اسید گلیکولیک، جایگزین مناسبی برای محصولات حاوی هیدروکینون هستند. این کرم‌ها به اندازه محصولات حاوی هیدروکینون قادر به رفع لکه‌های سیاه پوست نیستند، اما در موارد خفیف کفایت می‌کنند.
۴. نئومایسین
از این آنتی‌بیوتیک در تهیه کرم‌ها و لوسیون‌ها و با هدف درمان یا جلوگیری از عفونت‌های پوستی باکتریایی استفاده می‌شود.
به جای این محصولات از باسیتراسین استفاده کنید که یک ضد عفونی‌کننده ملایم است و به ندرت باعث تحریک پوست می‌شود. بتادین هم گزینه خوبی است. اما اگر به ید حساسیت دارید، از استعمال بتادین خودداری کنید.
۵. رایحه‌های مصنوعی
فتالات (که یک رایحه مصنوعی است) به پوست می‌چسبد و باعث تثبیت بیشتر محصولاتی مانند عطر، ژل مو و لاک ناخن می‌شود. از این عطرها برای رفع بوی ناخوشایند محصولات نیز استفاده می‌شود. نام این ماده معمولا به عنوان عطر یا پرفیوم روی برچسب ذکر می‌شود. سعی کنید از محصولات بدون عطر یا حداقل از محصولات حاوی عطرهای روغنی استفاده کنید.
منبع: lifescript
قسمت دوم را اینجا بخوانید
امکان وجود مواد پلاستیکی مضر در اسکراب‌های لایه‌بردار