شب‌ادراری را اغلب در قالب بی‌اختیاری در ادرار کردن شبانه در بچه‌های بالای پنج سال تعریف می‌کنند. در اکثر موارد، هیچ دلیل پزشکی بارزی برای آن وجود ندارد و در این مورد به آن شب‌ادراری اولیه (PNE) می‌گویند. وقتی شب‌ادراری به خاطر بیماری دیگری رخ دهد، آن را شب‌ادراری ثانویه می‌نامند.
در افراد بزرگسال، وقتی که مثانه طی شب از ادرار پر می‌شود، به مغز سیگنال می‌فرستد و این مسئله را اعلام می‌کند؛ در عوض مغز به مثانه پیغام می‌دهد که مثانه را خالی نکرده و از طرفی فرآیندی را آغاز می‌کند که به بی‌خوابی منتهی می‌شود. توانایی حمل و ادامه این فرآیند در زمان تولد وجود ندارد، اما اکثر بچه‌ها به مرور این قابلیت را یاد می‌گیرند و تا سن ۶ سالگی به طور کامل قادر به کنترل آن هستند. با این حال، حدود ۷ تا ۱۰ درصد از بچه‌های ۱۰ ساله و ۱ تا ۲ درصد از بچه‌های ۱۵ ساله هم‌چنان این مشکل را دارند. تقریبا تمام بچه‌هایی که شب‌ادراری اولیه دارند تا قبل از سن بلوغ این مشکل در آنها برطرف می‌شود. با این حال، PNE در بیش از ۱ درصد از افراد بزرگسال در قالب یک مشکل هم‌چنان ادامه دارد.
شب‌ادراری در اکثر موارد در پسرها بیشتر از دخترها رخ می‌دهد. علاوه بر این، نوعی میل شدید ژنتیکی هم در این مورد وجود دارد: اگر هم پدر و هم مادر دچار شب‌ادراری باشند، ۷۵ درصد احتمال دارد که بچه هم دچار این مشکل شود؛ اگر فقط یکی از والدین دچار این مشکل باشد، احتمال بروز آن در بچه تا ۴۰ درصد کاهش می‌یابد.
شب‌ادراری، بیماری نیست اما می‌تواند مایه دردسر و آزاردگی شده و به کم شدن برخی فعالیت‌ها منتهی شود و به همین دلایل باید به دنبال راه‌های درمانی برای آن بود. نخستین اقدام، انجام آزمایش به منظور شناسایی هر نوع عفونت است. برخی اقداماتی که بعد از آن می‌توان انجام داد این است که در زمان نزدیک خواب، زیاد مایعات ننوشید و مثانه خود را پیش از خواب تخلیه کنید. درمان‌های خاص‌تر را می‌توان تا هر وقت که دوست دارید به تعویق بیاندازید چرا که در اکثر موارد، شب‌ادراری به مرور خوب می‌شود. برای بچه‌هایی که کمی سن و سالشان بالاتر است و دوست دارند این روند را با سرعت بیشتری طی کنند، سیستم زنگ ساعت در نیمه‌شب هم که در واکنش به مرطوب شدن لباس زیر بچه زنگ می‌زند می‌تواند روش مؤثری باشد. سایر روش‌ها شامل تمرینات مخصوص مثانه و داشتن برنامه‌ای برای بیدار شدن در نیمه‌شب است. اگر تمام این روش‌های رفتاری با شکست روبه‌رو شد، باید سعی کنید از داروهای مختلف استفاده کنید.
درمان‌های طبیعی
هیچ‌کس دوست ندارد که به یک بچه سالم، دارو بدهد و به همین دلیل بسیاری از والدین در صورتی که روش‌های رفتاری جواب ندهد، به سراغ گزینه‌های دارویی دیگری برای درمان شب‌ادراری می‌روند. با این حال، سایر روش‌های درمانی هم‌چنان تأثیر بیشتری برای این مشکل به همراه دارند.
امیدهای زیادی برای درمان شب‌ادراری از طریق خواب مصنوعی وجود دارد. در یک تحقیق، به ۵۰ بچه داروی امیپرامین داده شد و گروهی دیگر به مدت ۳ ماه تحت خواب‌درمانی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در هر دو گروه، نتایج خوب و برابری رخ داد. بعد از آن، بچه‌ها در گروه خواب‌درمانی به مدت ۶ ماه خودخوابش را تمرین کردند در حالی‌که آن دسته از افرادی که در گروه امیپرامین بودند از هیچ نوع روش درمانی خاصی استفاده نکردند. در پایان ۶ ماه، بچه‌هایی که روش خودخوابش را تمرین کرده بودند توانستند امتیازها و مزایای مربوط به آن را بیشتر از بچه‌هایی که در گروه امیپرامین بودند حفظ کنند.
تحقیقات نشان می‌دهد حساسیت‌های غذایی نقش مهمی در شب‌ادراری ایفا می‌کند. با این همه، شواهد و مدارک نه چندان کاملی وجود دارد که نشان می‌دهد پیشگیری از غذاهای حساسیت‌زا و یا سایر راهکارهای غذایی می‌تواند در این زمینه مؤثر واقع شود.
گیاهانی که برای مشکلات چندگانه مثانه مورد استفاده قرار می‌گیرند اغلب برای شب‌ادراری هم تجویز می‌شوند. این گیاهان شامل سرو کوهی، لوبلیا، ریشه گل ختمی، ریشه جعفری و توت خرس است. با این حال، شواهدی در دست نیست که نشان دهد این گیاهان برای درمان این مشکل تأثیر به‌سزایی دارند و برخی گیاهان مانند توت خرس ممکن است تأثیرات سمی هم به همراه داشته باشند، البته در صورتی که برای مدتی طولانی استفاده شوند.
در تحقیق مختصری مشخص شده که طب سوزنی که انرژی لیزر را به نوک سوزن‌ها هدایت می‌کند (به‌جای آنکه سوزن به داخل بدن وارد شود) می‌تواند به کاهش شب‌ادراری کمک کند. در تحقیق مختصر دیگری هم ثابت شده که درمان از طریق تحریک مغناطیسی در صبح و شب به مدت دو ماه می‌تواند برای درمان شب‌ادراری دختران مؤثر باشد.
منبع: lifescript
شب ادراری کودک تا چه سنی طبیعی است؟