غلظت لاک ناخن اهمیت دارد. اگر خیلی رقیق باشد، هنگام مالیدن روی ناخن پخش خواهد شد و پوشش یک دستی را ایجاد نخواهد کرد و اگر خیلی غلیظ باشد، لایه لخته لخته و برجسته‌ای تشکیل خواهد شد. پس غلظت لاک باید حد متوسطی داشته باشد، به گونه‌ای که هنگام مالیدن روی ناخن، لاک استعمال شده نباید فورا خنک شود، به گونه‌ای که فرد فرصت داشته باشد در صورت لزوم استعمال مقوای درم را نیز روی لاک خشک شده انجام دهد. لایه خشک شده لاک ناخن باید جلوه‌ای زیبا و صاف داشته و 5 الی 7 روز روی ناخن بلند، بدون آن‌که شفافیت خود را از دست داده یا پوسته‌ریزی نماید نشان دهد.
اجزای سمی لاک ناخن را بشناسید
کارخانه‌های سازنده لاک ناخن تحت فشار هستند، اجزای سمی لاک ناخن شامل فتالات، تولوئن و فرمالدئید را حذف نمایند. در سال 2006 چند سازنده لاک متعهد شدهاند که دی بوتیل فتالات را که در حیوانات آزمایشگاهی مشکل‌زا بوده است تغییر دهند. برخی دیگر نیز متعهد شدهاند که فرمالدئید را حذف کنند اما بسیاری همچنان از فرمالدئید استفاده می‌کنند.
یک نوع جدید لاک‌های ناخن، لاک‌های محلول در آب هستند که پایه آن‌ها یک امولسیون پلیمری آکریلیک است (مانند کوپلیمر استیرن – آکریلات) و رنگ آن‌ها نیز مشابه رنگ‌های محلول در آب است. برای پاک‌کردن لاک ناخن از لاک پاک‌کن‌هایی استفاده می‌شود که در واقع حلال‌هایی هستند که قشر نازک لاک را حل می‌کنند. این حلال‌ها به‌طور عمده از استون یا اتیل استات تشکیل شدهاند. از استونیتریل نیز استفاده شده است اما سمی‌تر است و مصرف آن از سال 2000 ممنوع شده است.
یادتان باشد که تا می‌توانید کمتر از لاک ناخن استفاده کنید، زیرا پاک‌کردن آن موجب شکنندگی ناخن‌ها خواهد شد و مسئله مهم‌تر این است که لاک ناخن را در معرض کودکان قرار ندهید و هرگز آن‌ها را عادت ندهید که در سن پایین لاک بزنند زیرا ممکن است ناخودآگاه ناخن‌ها را به دهان ببرند، در اثر جویدن ناخن‌ها مواد سمی لاک ناخن را وارد بدن خود کنند.
منبع: مجله ی سیب سبز