والدینِ کودکانی که دچار اوتیسم هستند اغلب در این مسئله سردرگمند که بهترین روش درمانی برای آنها چیست و آیا این روش‌ها برای درمان فرزندشان کارساز خواهد بود یا نه. حقیقت این است که برخی روش‌های درمانی خاص می‌توانند به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کرده و شرایط زندگی‌شان را بهتر کنند تا با این مسئله بهتر کنار بیایند. در اینجا به برخی از روش‌های درمانی این اختلال می‌پردازیم. اما پیش از آن کمی درباره اوتیسم صحبت خواهیم کرد که حتما برایتان جالب خواهد بود.
اوتیسم 
اوتیسم نوعی اختلال در رشد و تکامل مغز است که در اوایل دوران کودکی خود را نشان می‌دهد. از حدود سنین ۸ ماهگی تا ۳ سالگی، کودکانی که اوتیسم دارند دچار کمبودهای اجتماعی می‌شوند که در سایر بچه‌ها آنها را نمی‌بینید.
-این کودکان اغلب نمی‌توانند با والدین خود به منظور اطمینان از توجه یا تأیید آنها، رابطه چشمی داشته باشند.
-به‌جای اشاره به یک شیء جذاب (رفتاری پیچیده و هماهنگ که همراه با تماس چشمی بوده و باعث هدایت نگاه ممتد مربی آنها می‌شود)، دست فرد را خواهند گرفت و از آن برای به دست آوردن یا گرفتن شی‌ء مورد نظرشان استفاده می‌کنند.
-یکی از رفتارهای غیرعادی در بین این کودکان، کم‌کاری تا سن ۸ سالگی است که می‌تواند توأم با بی‌تفاوتی و بی‌خیالی و اجتناب از نزدیکی به سایر کودکان باشد و در کل باید گفت که به سمت معدودی از اشیاء و چیزهای بی‌حالت و غیرزنده جذب می‌شوند. 
حالا زمان آن است که برخی روش‌های درمانی را برای کمک به بهبود وضعیت این کودکان بشناسیم.
آموزش ویژه
ما بر این باوریم که هیچ نوع درمان مجزایی، نمی‌تواند بهترین درمان برای این کودکان باشد و درمان معمولا ارتباط نزدیکی با نیازهای او خواهد داشت. راهکارهای زیادی در این مسیر وجود دارد و فرد متخصص باید نیازهای کودک را پیش از آنکه برنامه‌ای برای درمان آن داشته باشد، شناسایی و ارزیابی کند. آموزش‌های ویژه را می‌توان به شکل فردی و یا گروهی اجرا کرد. علاوه بر آن، همواره نیاز به داشتن مهارت‌های اجتماعی در قالب گروه‌درمانی و ارتباط‌درمانی به منظور کمک به این کودکان جهت غلبه بر این دشواری‌ها هم در کار خواهد بود.
درمان یکپارچه‌سازی حسی
بسیاری از کودکانی که اوتیسم دارند، دچار سوء‌عملکرد حسی هستند و این مسئله اغلب به شکل مصائب رفتاری مانند دستپاچگی، لرزش و گیجی خود را نشان می‌دهد. زمانی که یک روان‌درمانگر، کودک را مورد ارزیابی و سنجش قرار می‌دهد، یک برنامه رسمی به او کمک خواهد کرد تا بهتر بتواند تمرکز کند.
پیشرفت وضعیت گفتاری
یکی از نگرانی‌های اصلی و مهم والدین درباره‌ اوتیسم فرزندشان این است که آیا فرزندشان حرف زدن را یاد می‌گیرد یا نه. بله. بسیاری از این بچه‌ها با انجام اقدامات مربوطه و استفاده از ابزارهای آن قادر خواهند بود صحبت کنند. بهترین اقدامی که می‌توانید در این رابطه انجام دهید این است که فرزندتان را در جلسات گفتاردرمانی شرکت دهید. اما والدین باید این مسئله را به خاطر داشته باشند که سخن گفتن و زبان، مشابه نیستند و علاوه بر سخن گفتن، بسیاری از کودکان به جلسات یادگیری زبان هم نیاز خواهند داشت.
اصلاحات رفتاری
کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب سرنخ‌ها و نشانه‌های ظریفی را که باعث برانگیختن آنها نسبت به بروز رفتارهای مناسب اجتماعی می‌شود، متوجه نمی‌شوند. عامل اصلی آن این است که تشخیص این مسئله، پیدا کردن دوست و درک و شناخت رفتارهای اجتماعی را برای آنها دشوار خواهد کرد. نگاه خشم‌آلود والدین یا معلم به بچه‌ها کافی‌ست تا بخواهند رفتار خود را اصلاح کنند، اما بچه‌هایی که اوتیسم دارند اغلب به راهکار صریح‌تر و قاطعانه‌تری نیاز دارند. اگر این راهکار صریح و دقیق نباشد، رفتار نامناسب آنها منجر به انزوای اجتماعی (یا دور شدن از اجتماع) شده و این مسئله در روند یادگیری و رشد و پیشرفت آنها اختلال ایجاد خواهد کرد و مشکلاتی را به همراه خواهد داست که می‌تواند به طور گسترده، کیفیت زندگی او را تغییر دهد. بنابراین یک برنامه دقیق اصلاح رفتاری به منظور رسیدن به بازخورد خوب از جانب کودک در آغاز کار بسیار لازم و ضروری خواهد بود.
افزایش میزان مصرف اسیدهای چرب حاوی امگا۳
کمبود اسیدهای چرب ضروری در بین افرادی که اوتیسم دارند بسیار شایع است. این بدان معناست که کودک مبتلا به اوتیسم، باید میزان بیشتری چربی‌های ضروری را نسبت به سایر کودکان مصرف کند. از طرفی یافته‌ها نشان می‌دهد ایکوزاپنتاانوییک اسید مکملی (EPA) که می‌تواند میزان فعالیت آنزیم‌های معیوب را کاهش دهد، به لحاظ بالینی باعث بهبود رفتار، خلق و خو و روحیه، تصورات، حرف زدن خودجوش، الگوهای خواب و میزان تمرکز کودکان اوتیسمی می‌شود.   
منبع: thehealthsite
 

۱۰ چیزی که یک کودک مبتلا به اوتیسم دوست دارد درباره‌اش بدانید