مهریار خسروشاهی در ارتباط با زخم پای افراد دیابتی، اظهار داشت: این زخم‌ها معمولاً بدون درد بوده و در مناطقی که پوست به شدت زخمی شده و پینه بسته است شکل می‌گیرد.
وی افزود: نوک انگشت شست، قاعده، کناره خارجی انگشت کوچک، زیر انگشت وسط، پاشنه پا، لبه خارجی پا و زیر پنجه‌ها از جمله مناطق مستعد به زخم است.
متخصص دیابت گفت: این زخم‌ها ممکن است همراه با تورم موضعی، قرمزی و ترشح چرک باشد. همچنین به علت فعالیت میکروب‌های بی‌هوازی زخم‌های پای فرد دیابتی معمولاً بسیار بد بود هستند.
خسروشاهی اضافه کرد: گاهی اوقات اختلال عروقی و کاهش خونرسانی به پا حتی بدون ایجاد زخم هم موجب مردن و سیاه شدن و یا به اصطلاح نکروز قسمتی از پا می‌شود.
وی گفت: این نکروز معمولاً در انگشتان پا ایجاد شده و درمان زخم پا در فرد مبتلا به دیابت در تمام این بیماران باید برای مدتی تزریق آنتی‌بیوتیک و سپس مصرف خوراکی آن باشد. همچنین از انواع اعمال جراحی برای کمک به بهبود این زخم‌ها می‌توان استفاده کرد.
خسروشاهی ادامه داد: در صورتی که زخم کوچک باشد پزشک معالج بافت‌های مرده زخم را با عمل جراحی ترمیم کرده و سپس در روزها و هفته‌های بعد زخم پانسمان می‌شود تا به تدریج بافت جدید در ناحیه تشکیل شده و زخم بسته شود. البته این درمان در مواردی که وضعیت عروق پا خوب بوده و مشکل پا بیشتر عصبی است بهتر جواب میدهد.
وی خاطر نشان کرد: در زخم‌های بزرگ و یا در کسانی که پزشک معالج با بررسی‌های بیشتر متوجه می‌شود وضعیت عروقی پای آنها ناکافی است معمولاً اقدام به قطع قسمتی از پا که زخم در آن قرار دارد می‌شود.
متخصص دیابت در پایان گفت: در مواردی که نارسایی عروقی پا زیاد است، بسته به تصمیم پزشک ممکن است از اعمال جراحی استفاده شود تا جریان خون پا بیشتر شود. آنژیوپلاستی، تعبیه است و یا بای‌پس بین شریان پا ممکن است بتواند به افزایش جریان خون پای بیمار بینجامد.
منبع: سلامت نیوز