محققان دانشگاه EasAnglia در کشور انگلستان با مطالعه روی ازدواج‌های خانوادگی و هم‌خونی دریافته‌اند میزان طول عمر فرزندان والدینی که نسبت خونی باهم دارند و کاملا از یک ژنتیک هستند، کمتر از سایر فرزندانی با ژنتیک‌های متفاوت است. بررسی‌ها نشان می‌دهند، تلومرها که محافظ کد‌های ژنتیکی و دارای توالی تکرار هستند در فرزندانی که از والدین هم‌خون به‌دنیا آمده‌اند، کوتاه‌تر است و این مساله به‌تدریج باعث کوتاه شدن طول عمر و حتی بروز بیماری‌های مختلف در فرزندان می‌شود.
کارشناسان معتقدند این نوع ازدواج‌ها باعث پیری زودرس سلول‌های بدن می‌شود و درنتیجه فرد مستعد ابتلا به انواع بیماری‌ها و تسریع پیری بدن و مرگ زودرس می‌شود. کارشناسان برای راستی‌آزمایی این تحقیق روی گروهی از چکاوک‌ها که بومی یک منطقه خاص بودند و با سایر گونه‌ها جفت‌گیری نداشته‌اند، آزمایش انجام داده و دریافته‌اند طول عمر این گروه از چکاوک‌ها با توجه به کوچک بودن اندازه تلومرها در کد‌های ژنتیکی آنها کمتر از سایر گونه‌هاست. هر بار که یک تقسیم سلولی رخ می‌دهد، اندازه تلومر کوتاه می‌شود و این کوتاه شدن با افزایش خطر ابتلا به بیماری و طول عمر کوتاه همراه است.
کارشناسان در طول ۱۴ سال از ۵۹۲ چکاوک نمونه DNA گرفته و آنها را از لحاظ طول عمر و تعمیم به انسان‌ها بررسی کرده‌‌اند. براین‌اساس کارشناسان توصیه می‌کنند افراد تا حد امکان از ازدواج با خویشاوندان اجتناب کنند تا از لحاظ سلامت و عوامل ژنتیکی در وضعیت متعادلی قرار بگیرند.
افرادی که با غیرخوشاوند و هم‌خون ازدواج می‌کنند در مقابل ابتلا به بیماری‌ها مقاومت بیشتری دارند و طول عمر بیشتری خواهند داشت. اندازه تلومرها همچنین به شیوه زندگی، وزن، استعمال دخانیات، ورزش نکردن، بی‌تحرکی، سوء‌تغذیه، زندگی در مکان‌هایی با آب و هوای آلوده، استرس و ابتلا به برخی بیماری‌ها نیز بستگی دارد.
منبع: هفته نامه سلامت