این دانشمندان موفق به توسعه پلیمرهای پپتیدی ستاره‌ای شکل و یا زنجیره‌های پروتئینی کوتاه شدند که به طور مستقیم و از طریق پاره کردن دیواره سلولی باکتری‌ها را از بین می‌برند.
این رویکرد هم موثر و هم ایمن است و در تست‌های مربوط به سلولهای قرمز خون مشخص شد که این پلیمرها سمی نیستند و برای سمی شدن خون به دوز 100 برابری از این پلیمرها نیاز است.
اما محققان در مرکز پزشکی دانشگاه تگزاس برای مبارزه با این باکتری‌های مقاوم از مولکول‌های ترکیبی PPMO(پپتید کونژوگه چندپار مورفولینوی) استفاده کردند.
آنها از عملکرد دی.ان.ای و آر.ان.ای تقلید کردند و به توالی ژنتیکی کلیدی در باکتری‌ها متصل شدند تا از ساخت پروتئین جلوگیری کنند.
روش PPMO به خودی خود یک راه حل نیست نیست، اما باکتری‌ها را نسبت به آنتی بیوتیک‌هایی که قبلا بی‌اثر بودند آسیب پذیر می‌کند.
دانشمندان هر دو دانشگاه برای روش‌های خود نیازمند پالایش‌های بیشتری هستند. آنها می‌بایست این روش‌ها را بر روی انسان‌ها آزمایش کنند تا از اثر بخشی آنها اطمینان حاصل و یقین پیدا کنند که این روش‌ها بر روی تمام باکتری‌های مقاوم تاثیر دارد نه فقط آن تعداد کمی که در ابتدا بر روی آنها آزمایش شده بود.
اگر کارآیی این مولکول‌ها اثبات شود می‌توان از آنها در بیمارستان‌ها و برای طیف گسترده‌ای از بیماری‌های مقاوم استفاده کرد.
پزشکان همچنین می‌توانند از ترکیب هر دو این روش‌ها برای درمان بیماری‌ها استفاده کنند.
منبع: ایسنا
لینک مرتبط: باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک دغدغه سازمان ملل!