شاید تا دیروز می‌توانستید سه وعده غذا را به طور کامل بخورید اما شاید امروز آن ولع و اشتیاق درونی در شما از بین رفته یا کمرنگ شده باشد. بله، ممکن است فکر کنید که اشتهایتان روز به روز در حال تغییر است. در اینجا به برخی از این تغییرات مرتبط با اشتها در سنین مختلف می‌پردازیم.
۳۰ سالگی
در این دهه از سن‌تان، متوجه می‌شوید که دچار گرسنگی‌های غیرقابل کنترل شده و یا هیچ میل و ولعی به خوردن چیزی ندارید. هورمون استرس یعنی کورتیزول نقش مهمی در هر دو طیف این وضعیت ایفا می‌کند. اما کاهش طبیعی و جریان هورمون‌ها در کلِ چرخه قاعدگی شما هم می‌تواند باعث تغییر اشتهایتان شود. در سن ۳۵ سالگی یا همین حدود، اثرات رژیم غذایی پائین‌تر از حد استاندارد می‌تواند به شکلی منفی روی شما اثر بگذارد. کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی هم می‌تواند آنچه را که بابتش گرسنه می‌شوید تغییر دهد. از طرفی ممکن است به دو دلیل در این دهه از سن‌تان مایل به خوردن باشید. در شرایطی که بارداری می‌تواند کمی اشتهای شما را زیاد کند، اما در عین حال زیاد هم اشتهای خوردن ندارید. اگر در دوران بارداری گرسنگی‌تان بیش از حد طبیعی است، بهتر است اشتهایتان را به مسیر خوبی هدایت کنید و مثلا غذاهای که کلسیم، آهن و ویتامین بیشتری دارند بخورید.
۴۰ سالگی
در این دهه مشکلات هاضمه بیشتر خود را نشان می‌دهند و به شکل بارزی در اشتهای شما اختلال ایجاد می‌کنند. اما ۴۰ سالگی می‌تواند دهه کم شدن تحرک فیزیکی‌تان هم باشد. اشتها معمولا با توجه به زیاد شدن تحرک، افزایش می‌یابد.
مقاومت انسولین هم در این دهه از سن‌تان بیشتر خواهد شد. زمانی که بدن‌تان نمی‌تواند به طور مؤثری از انسولین استفاده کند، قند به جای آنکه در سلول‌ها ذخیره شود در خون‌تان ذخیره خواهد شد. و اگر آن سلول‌ها قند کافی خود یا همان انرژی را به دست نیاورند، احساس گرسنگی بیشتری خواهید داشت و خصوصا بیشتر به خوردن کربوهیدرات‌ها ویار پیدا می‌کنید؛ چرا که آنها سریع‌ترین منبع انرژی محسوب می‌شوند. اگر دچار مقاومت انسولین شوید، مشکلات بیشتری در ارتباط با سیگنال‌دهی وضعیت اشباع بودن در بدن خواهید داشت.
۵۰ سالگی
برای برخی از زنان، افت شدید میزان استروژن به خاطر یائسگی در سنین ۵۰ و ۵۱ سالگی منجر به بروز الگوهایی نظیر ویار بیشتر به خوردن کربوهیدرات‌ها و قند خواهد شد حتی اگر دچار مقاومت انسولین باشند. این مسئله می‌تواند علت افزایش وزن در سنین میان‌سالی شما باشد که بسیاری از خانم‌ها با آن روبه‌رو می‌شوند.
در حقیقت بدن خانم‌ها در این دهه از سن‌شان بیشتر نسبت به چیزی بیش از اندازه مقاومت می‌کند، اما گفته می‌شود این مسئله نوعی مکانیسم دفاعی در مقابل مشکلات سلامتی محسوب می‌شود. چربی بدن در واقع نوعی اندوخته است که در برابر ضعف و سستی از شما محافظت می‌کند؛ مسئله‌ای که با بالا رفتن سن می‌تواند به شما آسیب وارد کند. حتی اگر در این دهه از سن‌تان احساس گرسنگی بیشتری داشته باشید، بهتر است آن را با خوردن اسنک اضافی ارضا نکنید؛ تحقیقات نشان می‌دهد در شرایطی که میزان اشتها در زنانی که در دوران یائسگی هستند افزایش می‌یابد، اما مصرف غذای اصلی‌شان کم می‌شود.
۶۰ سالگی و بالاتر
بر خلاف آنچه احتمالا شنیده‌اید، معده شما با بالا رفتن سن کوچک نمی‌شود. اما به نظر می‌رسد که تغییراتی در کشسانی شکم‌تان رخ می‌دهد که به موازات بالا رفتن سن رخ داده که به اشتباه به مغز این پیغام را می‌دهد که سیر شده‌اید؛ در حالی‌که اینطور نیست.
کم شدن وزن با بالا رفتن سن می‌تواند با افزایش خطر افتادن، بستری در بیمارستان و حتی مرگ زودهنگام مرتبط باشد. اگر بیشتر به دنبال حفظ لاغری خود هستید، می‌توانید غذاهایی بخورید که کمی چربی بیشتری داشته باشند؛ مانند روغن زیتون و یا پنیر رنده‌شده روی سبزیجات. کاهش وزن به طور چشمگیری نشان‌دهنده علامت خطر بوده که می‌گوید یک جای کار می‌لنگد. یکی دیگر از اتفاقات شایع در این سن، مصرف دارو به خاطر مشکلات سلامتی است و فراموش نکنید که خوردن قرص یکی از عوامل شاخص اختلال در اشتها محسوب می‌شود. برخی از داروها می‌توانند طعم غذا را برایتان تغییر دهند، برخی بزاق‌تان را خشک می‌کنند، و فرآیند هضم و جذب غذا را برایتان نامطلوب خواهند کرد.
شاید یکی از بدترین و شایع‌ترین مشکلات بعد از ۶۵ سالگی زوال عقل است و افرادی که دچار زوال عقل می‌شوند اغلب با عادت‌های سالم غذا خوردن در کشمکش هستند. بعضی‌ها به سختی غذا می‌خورند؛ چرا که اشتهای خود را از دست داده‌اند. مغز فردی که دچار زوال عقل شده نمی‌تواند این ارتباط‌ها را برقرار کند که باید چنگال را بردارد و آن را در گوشت فرو کند و بعد آن را در دهان خود گذاشته و بجود.
منبع: prevention
ساده‌ترین روش‌ها برای کاهش وزن بعد از ۳۰ سالگی