بیش از ۲۰۰۰ نمونه مغز در قفسه‌هایی در این مرکز نگهداری می‌شوند. هر مغز در ظرف پلاستیکی مخصوص به خودش قرار دارد و یا یخ زده یا در مایع فرمالین شناور است.
این مغزها می‌توانند در هر زمینه تحقیقاتی که فکرش را بکنید کاربرد داشته باشند، از جمله مطالعه بیماری آلزایمر، اسکیزوفرنی و اختلال استرس پس از سانحه.
دانشمندان مرکز نگهداری مغز هاروارد برای بررسی علل ریشه‌ای این بیماری هم به مغزهای سالم و هم به مغزهای آسیب‌دیده نیاز دارد تا بتوانند تفاوت‌های آنها را با هم مقایسه کنند. این مرکز برای فعالیت به عضوهای اهدا شده احتیاج دارد. وقتی که یک اهداکننده می‌میرد، تلاش می‌کنند تا مغزش را به بهترین شکل ممکن حفظ کنند.
مغزها پس از مرگ بدن بلافاصله می‌توانند تحلیل بروند، بنابراین کارکنان این مرکز تنها ۲۴ ساعت وقت دارنن تا تمام اقدامات لازم برای حفظ مغز را انجام دهند: از نزدیک‌ترین خویشاوندش اجازه بگیرند، یک آسیب‌شناس پیدا کنند که بتواند مغز را خارج کند و آن را روی یخ بگذارد.
علیرغم اورژانسی بودن و سرعت انجام این کار، این عملیات به خاطر نرمی بافت مغز ظرافت و حساسیت زیادی دارد.
وقتی یک مغز جدید وارد مرکز می‌شود، آن را وزن کرده و به دو قسم می‌کنند. یک نیمه با دست بریده و فریز می‌شود. این نیمه برای تحلیل DNA مناسب‌تر است. نیمه دیگر در فرمالین گذاشته می‌شود، این نیمه برای مطالعه شکل بافت و پروتئین‌های مغز بهتر است.
علاوه بر این، تیم HBTRC یک آنالیز دقیق روی مغز انجام می‌دهد تا آن را برای علت مرگ آزمایش کند و به دنبال هر گونه ویروسی مثل ایدز یا هپاتیت بگردد.
این نمونه‌های مغز در صورت لزوم از آنجا به محققان سراسر جهان فرستاده می‌شوند. از زمان افتتاح این بانک در سال ۱۹۷۸، بیش از ۹۰۰۰ مغز از مرکز به نقاط دیگر ارسال شده‌اند. در حال حاضر، قسمت اسبک مغز که حافظه و جهت‌یابی فضایی را کنترل می‌کند، بیشترین تقاضا را دارد.
منبع : دیجی مگ