اکنون در بسیاری از موارد، تغییر چندانی حاصل نشده و در برخی شرایط هنوز از روش‌های درمانی سنتی استفاده می‌کنیم.
سایت مدیکال دیلی در این مقاله به روش‌ها و مواردی اشاره کرده که در طب سنتی کاربرد داشته و در حال حاضر نیز گزینه‌های درمانی موثری به حساب می‌آیند:
عسل
در بسیاری از جوامع سنتی همچون مصر، چین، یونان و رم، عسل در درمان زخم‌ها و بیماری‌های روده کاربرد داشته چراکه در برابر بسیاری موجودات خاصیت آنتی باکتریال از خود نشان می‌دهد. در مصر باستان زمانی که عسل با فیبر و گریس (چربی) ترکیب می‌شد، خاصیتی دارویی برای درمان زخم پیدا می‌کرد. همچنین شواهد نشان می‌دهد که در تمام داروهای مورد استفاده در مصر عسل وجود داشته است.
در یونان نیز از عسل برای درمان درد و تب استفاده می‌کردند. همچنین عسل برای درمان طاسی، جلوگیری از بارداری، درمان زخم، سرفه و گلو درد و پیشگیری و درمان زخم کاربرد داشته است.
در عصر حاضر نیز بررسی‌های انجام گرفته حاکی از آن است که عسل موجب واکنش‌های ایمنی در زخم‌ها می‌شود و به عنوان ماده‌ای ضدالتهابی عمل می‌کند.
طب سوزنی
این روش که به چین باستان اختصاص دارد با قرار دادن سوزن‌های نازک روی نقاط خاصی از پوست به منظور تحریک کردن بخش‌های مختلف بدن انجام می‌شود و برای درمان درد کمر، گردن، زانو و سر کاربرد داشته است. اخیرا نیز برخی افراد طب سوزنی را برای درمان افسردگی معرفی کرده و مدعی شده‌اند که این روش حتی به ترک سیگار کمک می‌کند.
آلوئه‌ورا (صبر زرد)
این گیاه در فرهنگ چین، ژاپن، مکزیک، هند، مصر و یونان کاربرد دارویی داشته است. حدود ۶۰۰۰ سال پیش در مصر، گیاه آلوئه‌ورا در درمان زخم و بیماری‌های پوستی کاربرد داشته است. امروز این گیاه به عنوان روش درمانی سنتی در درمان انواع بیماری‌ها از جمله دیابت، آسم، صرع و التهاب مفاصل استفاده می‌شود.
پوست درخت بید
در بسیاری از جوامع از جمله چین و اروپا افراد برای مقابله با تب، درد و التهاب اقدام به جویدن پوست درخت بید می‌کردند. بررسی‌ها نشان می‌دهد پوست درخت بید حاوی ماده شیمیایی مشابه با آسپرین موسوم به “سالیسین” است. همچنین خاصیت تسکین دهنده پوست درخت بید به کندی ظاهر می‌شود اما اثرات آن طولانی‌مدت‌تر از آسپرین است. امروزه نیز مصرف پوست درخت بید به عنوان ماده‌ای ضدالتهاب و ضد درد توصیه می‌شود.
منبع: سلامت نیوز