بیماری پارکینسون با حمله به سیستم عصبی موجب لرزش های غیرقابل کنترل، سفتی عضلات و حرکات کُند و غیرمشخص می شود و عمدتا در افراد میانسال و مسن روی می دهد. بواسطه نابودی سلول های مغز (نورون ها) تولیدکننده دوپامین، این اتفاق حادث می شود. دوپامین ناقل عصبی ضروری است که امکان ارتباط نورون ها را با یکدیگر فراهم می سازد.
تیم تحقیق از دانشگاه ساسکاچوان بر پروتئین موسوم به آلفاسینیوکلین (AS) که در تنظیم دوپامین دخیل هستند، تمرکز کردند. در مبتلایان به بیماری پارکیسنون، AS در ساختار فشرده مرتبط با مرگ نورون های تولیدکننده دوپامین درگیر می شود.
جرمی لی، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «بسیاری از ترکیبات درمانی فعلی متمرکز بر تقویت خروجی دوپامین سلول های باقیمانده هستند اما این روند درمانی تا زمانی موثر است که سلول های کافی وجود داشته باشند.»
وی در ادامه می افزاید: «هدف تحقیق ما حفاظت از سلول های دوپامین با جلوگیری از دخالت AS است.»
تیم تحقیق با ترکیبات کافئین مطالعه خود را آغاز کردند. آنها دریافتند دو ترکیب مبتنی بر کافئین مانع از تجمع پروتئین AS می شود و اجازه می دهد سلول ها به شکل عادی و نرمال رشد کنند.
منبع: سلامت نیوز