تنها در آمریکا مردم سالانه 18 میلیارد دلار صرف خرید دئودورانت ها و محصولات ضد عرق می کنند تا از پخش بوی بدن خود جلوگیری کرده و میزان تعرق را کاهش دهند. برای بسیاری از مردم جهان استفاده از دئودورانت ها بخشی دائمی از روال صبحگاهی است، اما همواره شرایط این گونه نبوده است.
به گزارش “مرکولا”، نخستین دئودورانت، که باکتری های تولیدکننده بو را از بین می برد، تا سال 1888 روانه بازار نشده بود. نخستین محصول ضد عرق، که رشد باکتریایی و تولید عرق را کاهش می دهد، نیز حدود 15 سال بعد معرفی شد. در آن زمان، بیشتر مردم نسبت به استفاده از دئودورانت و محصولات ضد عرق در زیربغل خود نگران بودند. بسیاری از مردم حتی اگر نام این قبیل محصولات را شنیده بودند، استفاده از آنها را غیر ضروری، ناسالم و یا هر دو می دانستند.
اما ایده استفاده مرتب از دئودورانت به لطف تبلیغاتی بحث برانگیز که به بانوان هشدار می داد ممکن است زیر بغل آنها بوی بدی بدهد، بدون این که خود آنها از این مساله آگاه باشند، در اوایل تا اواسط دهه 1900 شکل گرفت. راهبرد احساس ناامنی در بانوان جواب داد و بنابر گزارش مرکز اسمیتسونیان، فروش دئودورانت تا سال 1927 به یک میلیون دلار رسید.
در سال 2016 و با توجه به تجربیات پیشین، برخی از مردم دریافته اند که استفاده از محصولات مراقبت شخصی به صورت روزانه همواره ضروری، موثر یا مهمتر از همه سالم نیست. اما آیا باید نسبت به خطرات استفاده از دئودورانت نگران باشید؟
ضد عرق ها ممکن است موجب مرگ باکتری های مفید زیربغل شوند
میکروب های بدن نقشی پیچیده در سلامت شما ایفا می کنند. ما نمی توانیم بدون آنها به حیات خود ادامه دهیم و بهتر است با آنها همکاری داشته باشیم، به عنوان مثال، از طریق خوردن غذاهای تخمیر شده و عدم استفاده از صابون های ضد باکتری، تا اینکه آنها را نابود کنیم.
پژوهشگران به تازگی نشان داده اند که استفاده همیشگی از دئودورانت ها و ضد عرق ها اثر قابل توجهی بر تراکم و تنوع باکتریایی زیربغل دارد.
بنابر نتایج مطالعه ای که در سال 2014 انجام شد، هنگامی که استفاده از دئودورانت و ضد عرق توسط شرکت کنندگان در این مطالعه متوقف شد، افزایشی مشخص در تراکم باکتریایی مشاهده شد. هنگامی که استفاده از ضد عرق ها آغاز شد، بار دیگر تراکم باکتریایی به طور چشمگیری کاهش یافت و تفاوت در تنوع باکتری ها نیز مشهود بود.
مجموع این نتایج حاکی از اثر قوی استفاده از دئودورانت ها و ضد عرق ها بر ترکیب باکتریایی زیربغل انسان است.
اگرچه همچنان به پژوهش های بیشتری برای آشنایی با آثار سلامت باکتری هایی مانند استافیلوکوکاسیه و کورینه باکتریوم نیاز است، اما می دانیم که کورینه باکتریوم، بوی بدن را تولید می کند، می تواند به حفاظت در برابر پاتوژن ها کمک کند، در شرایطی که استافیلوکوکاسیه می تواند مفید یا خطرناک باشد.
ضد عرق ها می توانند باکتری های تولیدکننده بو در زیربغل را افزایش دهند
دلیل این که عرق انسان بوی بدی می دهد به باکتری های ساکن در زیربغل باز می گردد که چربی ها و اسیدهای آمینه موجود در عرق را به موادی تجزیه می کنند که دارای بوی مشخصی هستند. ضد عرق ها با استفاده از عوامل ضد میکروبی برای کشتن باکتری ها و مواد دیگر مانند آلومینیوم که برای مسدود کردن غده های عرق کاربرد دارد به این مشکل رسیدگی می کنند. با این وجود، پژوهش های جداگانه نشان داده اند که ضد عرق ها بر تعادل باکتریایی در زیربغل انسان تاثیرگذار هستند و حتی ممکن است به بد بوتر شدن عرق منجر شوند.
طی یک مطالعه، افرادی که از ضد عرق ها استفاده کرده بودند شاهد افزایش مشخص در اکتینوباکتریا بودند که تا حد زیادی مسئول بد بویی رایحه زیربغل است. باکتری های دیگری نیز در زیربغل انسان ساکن هستند که از آن جمله می توان به فیرمیکوتس و استافیلوکوکوس اشاره کرد، اما بویی که آنها تولید می کنند خفیف‌تر است.
مشخص شده است که باکتری هایی که بوی کمتری تولید می کنند ممکن است به واسطه ترکیبات آلومینیوم (ماده فعال در بیشتر ضد عرق ها) کشته شوند که این مساله به باکتری هایی با قدرت تولید بویی تندتر اجازه رشد هرچه بیشتر را می دهد. این به معنای آن است که استفاده از یک ضد عرق حتی می تواند نتیجه ای برعکس داشته و بوی زیر بغل شما را بدتر سازد، در شرایطی که قطع استفاده از آنها می تواند در نهایت بوی تولیدی را ملایم‌تر سازد.
آیا رابطه ای بین ضد عرق و سرطان وجود دارد؟
اگر نگاهی به مواد تشکیل دهنده ضد عرق خود داشته باشید، احتمالا به آلومینیوم بر خواهید خورد که به عنوان یک مانع برای کاهش تعرق مورد استفاده قرار می گیرد. ضد عرق های حاوی آلومینیوم ممکن است همانند یک منبع بلند مدت مواجهه با آلومینیوم عمل کنند که بنابر پژوهش های صورت گرفته می تواند در بافت پستان بانوان جمع شود.
این مساله به چند دلیل مشکل ساز است زیرا آلومینیوم ممکن است موجب بروز تغییرات در DNA و همچنین آثار اپی ژنتیکی شود که می تواند به رشد سرطان کمک کند.
آلومینیوم (به طور ویژه کلرید آلومینیوم و کلروهیدرات آلومینیوم) به واسطه ایجاد اختلال در گیرنده های استروژن در سلول های سرطانی پستان نیز شناخته شده است و استروژن در سرطان پستان نقش ایفا می کند.
مطالعات همچنین شیوع بالای سرطان پستان در یک چهارم بالایی خارجی پستان، نزدیک به جایی که ضد عرق ها استفاده می شوند، و ناپایداری ژنومی را نشان داده اند. طی مطالعه ای در سال 2013 پژوهشگران متوجه سطوح افزایش یافته آلومینیوم در مایع خروجی از نوک پستان بانوان مبتلا به سرطان پستان در مقایسه با بانوان سالم شدند. آنها همچنین سطوح افزایش یافته التهاب و استرس اکسیداتیو را مشاهده کردند.
پارابن ها در دئودورانت می تواند با سرطان پستان در ارتباط باشد
پارابن ها مواد نگهدارنده ای هستند که در بسیاری از ضد عرق ها و دئودورانت ها یافت می شوند. این مواد شیمیایی فعالیت استروژنی در سلول های سرطانی پستان انسان دارند و پژوهشی که در سال 2012 انجام شد، نشان داد، یک یا چند پارابن در 99 درصد از 160 نمونه بافت جمع آوری شده از 40 نمونه برداری پستان وجود داشته اند.
پژوهشی دیگر پارابن ها را در 18 مورد از 20 نمونه بافت گرفته شده از تومورهای پستان شناسایی کرد.
در شرایطی که پیوند بین پاربن ها و سرطان پستان قطعی نشده است، پژوهش های فزاینده نشان می دهند حفظ جانب احتیاط اقدامی بهتر و منطقی‌تر است.
آیا دئودورانت های طبیعی بی خطر هستند؟
به طور کلی، دئودورانت ها می توانند تا حدودی امن‌تر از ضد عرق ها باشند زیرا به طور معمول فاقد آلومینیوم هستند. برندهای مختلفی در بازار وجود دارند که ضد عرق های فاقد آلومینیوم تولید می کنند و برخی از آنها جایگزین هایی امن‌تر محسوب می شوند. با این وجود، آگاه باشید که آلومینیوم تنها یکی از مواد تشکیل دهنده سمی در محصولات مراقبت شخصی است و می توانید مواد شیمیایی سمی دیگری مانند دیوکسان، پاربن ها، فتالات ها، تولوئن، پروپیلن گلیکول و تری کلوزان نیز در این محصولات بیابید که باید از آنها دوری کنید.
نکته هایی برای کاهش بوی بدن به صورت طبیعی
بوی بدن قطعا خطرناک نیست، اما می تواند آزار دیگران را به همراه داشته باشد. همه مردم عرقی خوش بو در زیربغل خود تولید نمی کنند. حدود دو درصد از مردم دارای یک ژن منفرد هستند که موجب می شود زیربغل آنها عرق نکرده و بدون بو باشد. این همان ژنی است که موجب شکل گیری جرم گوش خشک و پوسته پوسته در برابر جرم گوش مرطوب و چسبنده می شود. پژوهش ها نشان داده اند که حتی این افراد نیز به طور معمول از دئودورانت ها و ضد عرق ها استفاده می کنند، در شرایطی که به آنها نیازی ندارند.
اگر بدن شما بوی بدی می دهد، این شرایط به طور معمول با خروج سموم از بدن در ارتباط است و احتمالا بوی طبیعی شما نیست. اگر یک سبک زندگی «تمیز»، به معنای این که مواجهه با سموم غذایی و زیست محیطی را به حداقل می رسانید و در نتیجه دارای بار سمی پایینی هستید را دنبال کنید، عرق شما تقریبا بی بو خواهد بود.
تلاش نکنید روند طبیعی تعرق بدن خود را با استفاده از ضد عرق ها متوقف کنید. تعریق شدید در حقیقت می تواند به کاهش بوی بدن کمک کند. بدن برای تنظیم دمای خود و جلوگیری از گرمای بیش از حد عرق می کند و فواید بسیار دیگری برای عرق کردن وجود دارند.
عرق کردن به از بین بردن سموم کمک می کند که به عملکرد درست و بهتر سیستم ایمنی بدن منجر می شود و از ابتلا به بیماری های مرتبط با وجود سم بیش از اندازه در بدن کمک می کند. عرق کردن می تواند به کشتن ویروس ها و باکتری هایی که نمی توانند در دمای بالای 98.6 درجه فارنهایت (37 درجه سانتیگراد) و همچنین روی سطح پوست شما دوام بیاورند، کمک کند.
پژوهش در زمینه پیوند باکتریایی برای قطع بوی بیش از حد بدن انجام شده است. ایده ای که در پس این پژوهش قرار داشت، مبارزه باکتری های تولیدکننده بو با هم نوع خود بوده است. این مطالعه که با حضور 15 شرکت کننده انجام شد در کوتاه مدت برای تمامی آنها موثر واقع شد، اما تعدادی از شرکت کنندگان پس از چند ماه با بازگشت بوی بد مواجه شدند.
گزینه دیگر برای از بین بردن بوی بدن جدا از شست و شوی منظم با آب و صابون، قرار گرفتن در معرض نور خورشید است. پرتو فرابنفش به ویژه UVB، یک میکروب کش قوی محسوب می شود. در افرادی که پوست خود را برنزه می کنند از بین رفتن تقریبا به طور کامل بوی بدن مشاهده شده که احتمالا به واسطه مرگ باکتری های تولید کننده بو توسط UVB بوده است.
برای برخی افراد، خمیری از جوش شیرین و آب به عنوان یک دئودورانت موثر عمل می کند. همچنین، استفاده از مقدار کمی سرکه سیب در زیربغل خود را می توانید امتحان کنید. اگر در پی دئودورانتی طبیعی هستید که بوی فوق العاده ای داشته باشد و به صورت مام قابل استفاده باشد می توانید دستور العمل زیر را مد نظر قرار دهید:
مواد لازم:
3 قاشق غذاخوری روغن نارگیل
2 قاشق غذاخوری کره درخت روغن قلم
3 قاشق غذاخوری جوش شیرین
2 قاشق غذاخوری آرد ذرت
5 قطره اسانس (اسطوخودوس، پرتقال، غیره)
روش تهیه:
یک طرف شیشه ای را در وسط یک قابلمه کوچک حاوی آب بگذارید. آب را به نقطه جوش برسانید و سپس روغن نارگیل و کره درخت روغن قلم را در ظرف شیشه ای بریزید تا آب شود.
شعله را خاموش کرده و جوش شیرین و آرد ذرت را اضافه کنید و تا زمانی که به طور کامل حل شوند به هم زدن ادامه دهید. اسانس مورد علاقه خود را به این ترکیب اضافه کنید و اجازه دهید تا خنک شود.
در دمای اتاق، دئودورانت شما سفت می شود. می توانید توپ های کوچکی از آن را جدا کرده و به طور مستقیم زیر بغل خود بمالید و یا پیش از سفت شدن آن را داخل یک ظرف ضد عرق خالی ریخته تا استفاده از آن راحت‌تر باشد.
در ماه های گرم سال دئودورانت خود را باید در یخچال نگهداری کنید تا از ذوب شدن روغن نارگیل جلوگیری شود.
منبع: سلامت نیوز
آیا دئودورانت زیر بغل به سرطان سینه ارتباط دارد؟