تحقیقات نشان می‌دهد آسیب نخاعی منجر به تغییرات شاخصی در نوع باکتری‌ای می‌شود که به طور طبیعی در روده زندگی کرده و خنثی کردن این تغییرات با استفاده از پروبیوتیک‌ها می‌تواند به بهبود بیمارانی که از آسیب‌های نخاعی رنج می‌برند کمک کند. میکروب‌های بسیاری زیادی در دستگاه معدی‌روده‌ای زندگی می‌کند که در قالب تنظیم‌کننده‌های بسیار مهم رشد و تکامل و فیزیولوژی انسان نقش مهمی دارند.
آسیب‌ نخاعی می‌تواند به طور طبیعی تغییرات بارزی در این باکتری‌ها ایجاد نماید و مسبب بروز دسبیوزیز (به هم خوردن تعادل میکروبی) در بدن شده که خودش منجر به بروز بیماری‌های نورولوژیکی (یا عصب‌شناختی) خواهد شد. محققان دریافته‌اند که آسیب نخاعی به شکل بارزی باعث تغییر میکروبیوم یا ریزاندامگان هم‌زیست در موش‌ها می‌شود که شامل انتقال باکتری روده به بافت‌هایی از بدن و فعال‌سازی سلول‌های ایمنی افزایش‌دهنده التهاب مرتبط با روده است. موش‌هایی که این تغییرات در باکتری روده آنها بیشتر مشاهده شد، سطح التیام آنها از آسیب نخاعی به مراتب کمتر و ضعیف‌تر بود. در واقع زمانی که موش‌ها از قبل توسط آنتی‌بیوتیک‌ها به منظور مسدود کردن فعالیت میکروبیوم روده پیش از بروز آسیب نخاعی تحت درمان قرار گرفتند، میزان التهاب نخاعی آنها افزایش یافته و عملکرد التیامی بدن‌شان کم شد. در عوض زمانی که به موش‌های آسیب‌‌دیده به طور روزانه دُزهای مشخصی از پروبیوتیک داده شد تا سطح عملکرد باکتری‌های روده آنها به سطح طبیعی‌اش بازگردد، میزان آسیب نخاعی آنها کمتر بوده و قابلیت تحرک در اندام‌های عقبی خود را به دست آوردند.
محققان می‌گویند اگرچه فلج شدن و یا عملکرد عصب‌شناختی، ‌تبعات شناخته‌شده آسیب نخاعی است، اما اطلاعات جدید گویای نقشِ فاقد ارزش آسیب نخاعی در تغییر میکروبیوم روده با اثرات دوسویه آن بر اهمیت بازیابی عملکردی و آسیب‌شناسی عصبی نخاع تا پیش از این بوده است.
این تحقیق نشان می‌دهد که پروبیوتیک‌های تجاری موجود، زمانی که بعد از بروز آسیب نخاعی تجویز و مصرف شود، می‌تواند از میکروبیوم محافظت کرده و  عمل محافظت عصبی را انجام داده و میزان بازیابی عصب‌شناختی را افزایش داده و مسبب واکنش محافظتی سیستم ایمنی در بافت لنفاوی روده (GALT) بشود.
منبع: prevention

پروبیوتیک، خطر اسهال ناشی از مصرف آنتی‌بیوتیک را کاهش می‌دهد