مظفر الوندی در گفت وگو با خبرنگار حقوقی قضایی ایرنا درباره حمایت از کودکان ، این حمایت ها را تنها معطوف به کودکان کار و کودکان خیابان ندانست و اظهار کرد نباید ذهن را به یک مشکل خاص معطوف کرد و مشکلات را در ابعاد مختلف در نظر بگیریم.
وی ادامه داد: این مرجع به عنوان متولی حقوق کودک وظیفه دارد از حقوق تمام کودکان دفاع کند.
الوندی خاطرنشان کرد: بسیاری فکر می کنند که مرجع ملی حقوق کودک تنها باید به مشکلات و معضلات کودکان کار، خیابان، بی سرپرست و بد سرپرست و یا کودکانی رسیدگی کند که به نحوی دارای مشکلند؛ در حالی که کودکان نخبه ای هم هستند که برای شکوفایی نخبگی خود نیاز به حمایت دارند و این مرجع باید نیاز این دسته از افراد را هم مورد توجه قرار دهد.
دبیر مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک تاکید کرد: کودکان اگر چه به حمایت نیاز دارند در عین حال، حق برخورداری دارند.
الوندی با بیان اینکه هیچگاه نمی توان از کار در حوزه کودک ناامید شد و به حوزه دیگر رفت، گفت: از مدیران اجرایی استان ها در حوزه حقوق کودک خواستم تا با نصب تابلویی با مضمون «من کودکان را دوست دارم» از کودکان و ارباب رجوع ها استقبال کنند.
به گفته این مقام مسئول در مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک، کودکان زیر 18 سال ، 30 درصد جمعیت کشور را تشکیل می دهند.
به گزارش ایرنا، جمهوری اسلامی ایران در سال 1372 و با مصوبه مجلس به کنوانسیون حقوق کودک ملحق شد. وزارت امور خارجه از سال 1372 تا 1388 به نمایندگی از دولت، امور مربوط به اجرای مفاد کنوانسیون را نظارت و گزارش های ادواری را تنظیم و ارسال می کرد.
وزارت دادگستری هم از دیماه 1377 با مصوبه دولت به عنوان مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک ، تعیین شد و کار خود را در این حوزه آغاز کرد. با تصویب آیین نامه مرجع، شورای هماهنگی متشکل از نهادهای دولتی و غیردولتی مرتبط تشکیل شد و دبیرخانه مرجع شکل گرفت.
منبع: ایرنا