این سوال مطرح می شود که چگونه می توان با اشراف به اهمیت 93 درصدی ارتباطات غیر کلامی، از این مهم در جهت بهبود کیفیت زندگی زناشویی بهره برد؟
93 درصد، ارتباطات غیرکلامی
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه نسل فردا، افشین طباطبایی،پژوهشگر اجتماعی می گوید: در ارتباط میان دو انسان،کلام تنها 7 درصد از ارتباطات را تشکیل می دهد و در واقع زبان بدن، لحن و بلندی صدا، طرز نشستن و برخاستن و … 93 درصد سهم ارتباط میان دو انسان را بر عهده دارد که اصولا این موضوع نادیده گرفته می شود. اهمیت ارتباطات غیر کلامی باعث شده، بعضا شاهد ارتباط میان دو انسان از دو زبان مختلف باشیم که با وجود اینکه کلام یکدیگر را نمی‌فهمند، اما زبان بدن و علائم و نشانه های آنها باعث شده،میان آنان دوستی و صمیمت هم ایجاد شود.
چشم ها،نگهبانان دل هایند!
طباطبایی در ادامه افزود: از گذشته این اصطلاح وجود داشته که “چشم ها آئینه روح اند” یا “چشم ها،نگهبانان دل هایند” که خود نشان دهنده اهمیت ارتباطات غیر کلامی بوده است. هستند کسانی که کلام دلنشینی ندارند و چندان بازی با واژه‌ها را بلد نیستند، اما آنچنان با مهارت از زبان بدن خود برای انتقال بهترین مفاهیم و ایجاد فضای امن در ارتباطات خود بهره می برند که تبدیل به یک انسان دوست داشتنی و محبوب می شوند. البته ارتباطات کلامی و استفاده درست از همان 7 درصد هم حائز اهمیت است ولی اینکه گفته می‌شود علت جدایی های عاطفی میان زن و شوهر، تنها به این دلیل است که گفت و گوهای کلامی‌شان به 15 دقیقه در روز کاهش پیدا کرده ،چندان صحیح نیست؛ چرا که زن و شوهرها نه تنها در بعد ارتباط کلامی، بلکه مهم تر از همه در بعد ارتباطات غیر کلامی و مهارت استفاده از لحن، آهنگ صدا و زبان بدن برای ایجاد صمیمت بیشتر دچار فقر و عدم آموزشند. ارتباطات کلامی، تنها در رابطه زناشویی حائز اهمیت نیست و در سطح جامعه نیز شاهدیم که بسیاری از امور از طریق همین ارتباط در حال انجام شدن است.
ساده است کاشتن گلی و رها کردنش
طباطبایی اظهار داشت: زوجین فراموش کرده اند که ابتدای آشنایی شان و ایجاد علاقه و عشق در آنها در اکثر موارد با همین ارتباطات غیر کلامی و نگاه های عاشقانه شکل گرفته است. نگاه کردن های عاشقانه و عاطفی، تکان دادن های سر در هنگام صحبت های طرف مقابل، نشستن در سکوت کنار یکدیگر و دست یکدیگر را گرفتن و … از رفتارهای غیر کلامی است که متاسفانه بیشتر در دوران ابتدای آشنایی دیده می شود و پس از آن در ازدحام فعالیت های روزمره، به فراموشی سپرده می شود؛ گویی دیگر زوجین نیازی به نگاه عاشقانه یکدیگر و تماس چشمی ندارند
طباطبایی در ادامه می گوید: عشق و محبت مانند کاشتن گلی است که نیاز به مراقبت دارد. پتانسیل عاطفی ایجاد شده میان زن و شوهر، مدام نیاز به شارژ شدن دارد و از هر دو طرف باید مورد رسیدگی قرار بگیرد. عشق پدیده زنده ای است که برای رشد، نیاز به مراقبت دارد و نمی توان آن را در دل کسی ایجاد کرد و بعد آن را نادیده گرفت. اکثر زوجین به کاشتن گل عشق در دل یکدیگر اکتفا می کنند؛ بی آنکه مسئولیت مراقبت و نگهداری از این گل را در خود ایجاد کنند. به همین خاطر است که به مرور زندگی زناشویی از تب و تاب و هیجان های ابتدایی دور می شود و به یک قرارداد سخت و کسل‌کننده فارغ از احساس و هیجان های انسانی تبدیل می شود یا تبدیل به یک عادت روزمره می‌شود که از سر اجبار باید آن را تحمل کرد. علف های هرز باغچه عشق را باید هر از گاهی هرس کرد و گرنه مجالی برای رشد عاطفه در زندگی زناشویی باقی نخواهد ماند. از طرفی عشق‌ورزی، یک امر ذاتی نیست؛ بلکه یک مهارت است که نیاز به آموزش و یادگیری مداوم دارد.
این پژوهشگر اجتماعی با انتقاد از ارتباطاتی که در فضای مجازی میان انسان ها شکل می گیرد،گفت: شبکه های اجتماعی و شکل‌گیری ارتباط میان انسان ها در این فضا، تنها از طریق کلمات بدون لحن و آهنگ است و همین موضوع سبب شده ، فرد مقابل هیچ گاه از احساس واقعی او مطلع نشود و این موضوع سبب به بیراهه رفتن افراد در مبحث عشق و دوست داشتن های واقعی می شود. چرا که عشق را بیش از اینکه در کلمات بشود پیدا کرد، در سکوت و زبان بدن افراد و لحن نگاه می توان فهمید.
این پژوهشگر اجتماعی، نبود شناخت نسبت به اهمیت ارتباط غیر کلامی در رابطه زناشویی را مسبب ایجاد سوء تفاهم های زیاد میان زوجین قلمداد کرد و افزود: گاهی زن از سکوت همسرش دچار هراس و تردید نسبت به علاقه و عشق او می شود؛ چرا که مفهوم عشق را این طور درک کرده که باید با همسرش مدام حرف بزند. در صورتی که این زن می تواند از ارتباطات غیر کلامی برای ابراز عشق به همسر خود بهره ببرد؛ مثلا گاهی که همسرش خسته از فعالیت های روزمره کاری به خانه بر می گردد با یک استکان چای از او پذیرایی کند و در سکوت همراه با لبخند در کنار او بنشیند که در این صورت هم خود او احساس امنیت بیشتر خواهد کرد و هم همسرش فرصت بازیابی برای بازگشت به ارتباط با همسر را به دست خواهد آورد.
نقش قرارهای هفتگی زوجین در بهبود رابطه زناشویی
افشین طباطبایی در پایان با تاکید بر نقش قرارهای هفتگی زوجین و اینکه زوجین هفته ای یک بار بدون حضور فرزندان خود به صورت دو نفره به مکان های جدید بروند و با یکدیگر قدم بزنند را بسیار در بهبود رابطه زناشویی، موثر ارزیابی کرد و گفت: قرارهای هفتگی عاشقانه، باعث به روز شدن ارتباط زناشویی می شود و باعث زنگارزدایی و عمق بخشیدن به رابطه زناشویی می شود. زن و شوهر همان طور که برای اجاره خانه، پرداخت قبض آب و برق ، خرید خانه و اتومبیل و … برنامه ریزی می کنند، باید برای ارتقا و بهبود رابطه زناشویی شان هم برنامه داشته باشند و اقداماتی را به صورت روزانه در جهت بهبود این ارتباط انجام دهند.
اشتباهاتی که زندگی زناشویی را از بین می برد