در قسمت اول با 4 نمونه از چالش‌های روبه‌رو در درمان هپاتیت آشنا شدید. در ادامه نکات بیشتری آورده‌ایم.
5. عدم پای‌بندی به روند درمان: درمان هپاتیت یک پروسه بلندمدت است که گاهی حدود یک سال به طول می‌انجامد. از این رو، ممکن است بیمار از مسیر درمان فاصله بگیرد. بسیاری از بیماران در میانه راه، روند درمان خود را متوقف می‌کنند، چون فکر می‌کنند به طور کامل بهبود یافته‌اند.
6. عفونت خاموش: وقتی کسی به عفونت هپاتیت B مبتلا می‌شود، ممکن است هرگز به طور کامل درمان نشود. این ویروس قابل سرکوب است، اما از بین بردن آن امکان‌پذیر نیست. از این رو، هپاتیت B به عنوان یک قاتل خاموش شناخته می‌شود. چون ویروس تا مدت‌ها بدون هیچ‌گونه علائم خاصی در بدن زنده می‌ماند. ویروس هپاتیت می‌تواند به مدت 10 تا 20 سال بدون هیچ‌گونه علائم خاصی به حیات خود ادامه دهد. به همین دلیل است که تشخیص و درمان این عارضه بسیار دشوار است.
جهت بهبود روند درمانی بیماران، می‌بایست افرادی را که در معرض خطر هستند شناسایی کنیم و از یک راهبرد مشخص برای درمان کمک بگیریم.
نظرسنجی انجام شده در رابطه با سیاست‌های ایمن‌سازی نشان می‌دهد که کنترل مرکزی و محلی، ارائه خدمات واکسیناسیون به طور منظم و بهبود امر آموزش به بهبود روند درمان بیماران کمک قابل‌توجهی خواهد کرد. همچنین، می‌بایست ب هبخش خصوصی نیز اجازه ورود به این عرصه داده شود. بخش خصوصی می‌تواند با ارائه خدمات واکسیناسیون به درمان هپاتیت B کمک کند. همانطور که در گزارش سازمان بهداشت جهانی در سال 2013 می‌بینیم، هند کماکان نیازمند توسعه سیاست‌های بهداشتی و خدمات درمانی است و باید با اجرای اقدامات پیشگیرانه، بالا بردن سطح آگاهی عمومی، جلب مشارکت بخش خصوصی و مدیریت برنامه‌های درمانی از شیوع بیشتر این بیماری جلوگیری به عمل آورد.
بایدها و نبایدهای غذایی برای بیماران مبتلا به هپاتیت
هپاتیت عارضه‌ای است که با التهاب کبد همراه است و معمولا منشأ ویروسی دارد. به همین دلیل، با استفاده از داروهای ضدویروسی درمان می‌شود. با این حال، شیوع عفونت هپاتیت دلایل دیگری نیز دارد. علاوه بر مصرف دارو، رعایت رژیم غذایی نیز به تسریع روند بهبودی کمک می‌کند. شایعات زیادی در رابطه با رژیم غذایی بیماران هپاتیتی وجود دارد. به عنوان مثال، گفته می‌شود که افراد مبتلا به هپاتیت نباید غذاهای زردرنگ بخورند.
دکتر مانیش جامباوالیکار، پزشک مشاور و متخصص گوارش در بیمارستان آپولو، معتقد است که داشتن تغذیه مناسب و رعایت رژیم غذایی به بهبود سریع بیمار کمک می‌کند. رژیم غذایی بیماران هپاتیتی باید سرشار از پروتئین و کالری باشد تا انرژی مورد نیاز بیمار برای ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده تامین شود. با ما باشید تا هر آنچه لازم است، درباره هپاتیت بدانید.
توجه به مواد غذایی مصرفی در رژیم غذایی به شما کمک می‌کند که درد کمتری بکشید و درمان آسان‌تری را سپری کنید.
غذاهایی که باید میل کنید:
غلات کامل: غلات کامل بسیار مغذی بوده و سرشار از فیبر هستند؛ بنابراین، نقش قابل‌توجهی در بهبود دوره نقاهت بیمار دارند. فیبر به هضم بهتر غذا کمک می‌کند.
میوه و سبزیجات: میوه و سبزیجات باید بخش جدایی‌ناپذیر رژیم غذایی شما باشند. آنها سرشار از مواد مغذی ضروری برای بدن هستند و به هضم آسان غذا کمک می‌کنند. به علاوه، آنتی اکسیدان زیادی دارند که از سلول‌های کبد محافظت می‌کنند.
روغن‌ها: روغن‌های هیدروژنه موجود در رژیم غذایی خود را با روغن‌های سالم جایگزین کنید. روغن زیتون، روغن کانولا و روغن بذر کتان حاوی چربیهای سالم هستند. از این رو، مصرف آنها به بیماران مبتلا به هپاتیت توصیه می‌شود.
پروتئین‌ها: پروتئین‌های سالم مانند شیر کم‌چرب، گوشت بدون چربی، لوبیا، تخم‌مرغ و سویا را به رژیم غذایی‌تان اضافه کنید تا کبد سالم‌تری داشته باشید.
غذاهایی که نباید میل کنید:
چربیهای اشباع و ترانس: غذاهای سرشار از چربی اشباع و ترانس مانند گوشت قرمز و فرآورده‌های لبنی پرچرب مانند پنیر، کره و خامه و مواد غذایی سرخ‌شده مضر هستند. از این رو، بیماران هپاتیتی باید از مصرف آنها خودداری کنند.
داروهای بدون نسخه: مصرف داروهای بدون نسخه یکی از مسائلی است که به بیماران هپاتیتی توصیه نمی‌شود. مکمل‌های ویتامینه نیز نباید خودسرانه مصرف شوند.
غذاهای فرآوری‌شده: اگر دوره نقاهت هپاتیت را می‌گذرانید، باید از مصرف غذاهای فرآوری‌شده اجتناب کنید. چون فاقد مواد مغذی بوده و بر عملکرد کبد نیز تاثیر منفی می‌گذارند. از این رو، توصیه می‌شود که از نان، پنیر و تمام مواد غذایی فرآوری‌شده در دوره ابتلا به هپاتیت خودداری کنید تا روند درمانی‌تان دچار مشکل نشود.
منبع: thehealthsite
اقدامات کلیدی برای جلوگیری از انواع هپاتیت-قسمت دوم
مهرناز زاوه
داشتن تغذیه مناسب و رعایت رژیم غذایی به بهبود سریع بیمار کمک می‌کند. رژیم غذایی بیماران هپاتیتی باید سرشار از پروتئین و کالری باشد تا انرژی مورد نیاز بیمار برای ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده تامین شود.
آیا این مطلب برای شما مفید بود؟