دکتر امیر هوشنگ احسانی، متخصص پوست و مو، با بیان اینکه بیشترین نوع شپش را می توان مربوط به سر، تنه و عانه عنوان کرد، افزود: شپش تنه در افراد بیخانمان که مدت هشت الی نه ماه حمام نرفته باشند مشاهده میشود. این نوع شپش در درز لباس سکنی میگزیند. شپش عانه در ناحیه تناسلی مشاهده میشود و از راه جنسی منتقل میشود.
این متخصص پوست و مو با بیان اینکه حشره در جاهای گرم و مرطوب سر سکنی میگزیند. مثلا در حاشیه موها، پشت گوش، گفت: توجه به این که غدد چربی برای مهار شپش در کودکان کمتر است، به همین دلیل شاهد شیوع شپش در فرزندانمان هستیم.
احسانی با اشاره به اینکه درمان آن نوعی شامپو است که به مدت ده دقیقه روی سر قرار میگیرد، یک هفته بعد هم باید تکرار شود، اظهارداشت: همه افرادی که با کودک مبتلا زندگی میکنند اگر چه علامت نداشته باشند باید یکبار از شامپو استفاده کنند.
وی با تاکید بر اینکه اگر فرد مبتلا دانش آموز است بهتر است همه همکلاسیهای او بررسی شوند و درمان پیشگیرانه را داشته باشند، گفت: یادمان باشد مصرف زیاد شامپو حساسیتهای پوستی ایجاد میکند، بنابراین مصرف شامپو دو بار کافی است.
این متخصص پوست و مو همچنین تاکید کرد: تمام وسایل شخصی فرد که قابل جوشاندن است جوشانده شود. اگر قابل جوشاندن نبود داخل کیسه قرار داده و بگذارند تا مدتی بماند. به این ترتیب شپش از بین میرود. چون شپش برای ادامه حیات نیاز به مکیدن خون دارد.
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر این که آیا بیماری شپش مختص به کودکان است، گفت: خیر. در بزرگسالان هم با شیوع کمتر دیده میشود. شپش در سنین ۶ الی ۷ سال تا ۱۲ سال شایع تر است.
احسانی در ادامه تاکید کرد: علیرغم درمان تا یک ماه بعد هم شپش در سر دیده شود. اگر حالت کاهنده داشته باشد، بیماری بهبود یافته است و اگر حالت افزاینده داشته باشد ممکن است فرد مبتلا باشد.
وی با اشاره به این که شپش ایمنی ایجاد نمیکند و فرد حتی چند بار هم مبتلا به این بیماری شود، خاطرنشان کرد: تخم شپش به تنه مو میچسبد و جابجا نمیشود، سفید رنگ و مایل به خاکستری است، اما شوره سر به راحتی جابجا میشود
احسانی ادامه داد: والدین هنگام مواجهه با مشکل نباید ناراحت شوند و کسی را مقصر بدانند. کودک خود را درمان کنند و به مسؤلان مدرسه اطلاع دهند تا در صورت لزوم سایر دانش آموزان به خصوص همکلاسیهای فرد مبتلا بررسی شوند و درمان پیشگیرانه انجام شود.
این متخصص پوست و مو خاطرنشان کرد: مسؤلان مدارس نیز در صورت مواجهه با دانش آموز مبتلا باید درمان او را جدی بگیرند و مراقب بهداشت سایر دانش آموزان باشند.