بیماری کرون مثل کولیت اولسراتیو، عضو گروهی از بیماری‌هایی است که به عنوان بیماری‌های التهابی روده (IBD) شناخته می‌شوند. پنج نوع مختلف از بیماری کرون، علائم مخصوص به خود را دارند. در این مطلب قصد داریم به معرفی بیماری کرون و پنج نوع مختلف آن بپردازیم تا با این بیماری رایج آشنا شده و راه درمانش را پیدا کنید.
بیماری کرون چیست؟
کرون یک بیماری مزمن است که باعث التهاب و زخم شدن روده میشود. این بیماری اغلب بخش تحتانی روده کوچک (ایلئوم) و کولون را تحت تاثیر قرار می‌دهد. با این حال، ممکن است در هر بخشی از روده بزرگ، روده کوچک یا معده نیز رخ دهد. این بیماری در هر سنی رایج است، اما در سنین 15 و 30 سال شایع‌تر است.
بیماری کرون بر عملکرد طبیعی روده اثر می‌گذارد. ابتلا به این بیماری باعث بروز علائم زیر میشود:
• تورم یا زخم شدن روده که منجر به انسداد گذرگاه داخلی روده میشود
• توسعه زخم به طوری که لایه‌های عمیق دیواره روده تحت تاثیر قرار بگیرند
• ناتوانی در جذب مواد مغذی از طریق غذا خوردن که به اصطلاح سوءجذب نامیده میشود
• ایجاد معابر غیرطبیعی در بخشی از روده که به عنوان فیستول شناخته میشود
انواع بیماری کرون
رایج‌ترین انواع بیماری کرون و علائم مربوط به هریک عبارتند از:
ایلئوکولیت: ایلئوکولیت رایج‌ترین نوع بیماری کرون است. این عارضه بر روده کوچک یا ایلئومو روده بزرگ اثر می‌گذارد. افراد مبتلا به این عارضه دچار کاهش وزن شدید، اسهال و دل درد یا درد شکم در بخش‌های تحتانی مواجه می‌شوند.
ایلئیت: این نوع از بیماری کرون بر ایلئوم اثر می‌گذارد. علائم ایلئیت مشابه ایلئوکولیت است. علاوه‌براین، باعث بروز فیستول، آبسه و یا التهاب در قسمت‌های تحتانی شکم میشود.
کرون معده: این نوع از بیماری کرون بر معده و اثنی‌عشر اثر می‌گذارد که شامل بخش فوقانی روده کوچک است. افراد مبتلا به این بیماری دچار تهوع، کاهش وزن و از دست دادن اشتها می‌شوند. علاوه‌براین، اگر روده دچار انسداد شود، فرد استفراغ خواهد کرد.
Jejunoileitis: این نوع از کرون بر روده و به خصوص نیمه فوقانی آن اثر می‌گذارد. این امر باعث ایجاد التهاب و عوارضی نظیر فیستول، اسهال و شکم‌درد میشود.
کولیت کرون: این نوع از بیماری کرون تنها بر روده بزرگ اثر می‌گذارد. علائم این بیماری شامل ایجاد ضایعات پوستی، درد مفاصل، اسهال، خونریزی راست‌روده، زخم، فیستول و آبسه در اطراف مقعد است.
البته گونه‌های مختلف بیماری کرون ممکن است هم‌پوشانی داشته باشند. برخی افراد به طرق مختلف تحت تاثیر قرار می‌گیرند و برخی دیگر صرفا با مشکلات گوارشی مواجه می‌شوند.
علت اصلی بیماری کرون کماکان ناشناخته است. اما این احتمال وجود دارد که این بیماری به صورت ارثی منتقل شود. واکنش غیرطبیعی سیستم ایمنی بدن تا حدی به بروز این بیماری کمک می‌کند.
اولین ژنی که با بیماری کرون ارتباط پیدا کرد، ژن NOD2 بود. از هر پنج بیمار مبتلا به کرون یک نفر دچار اختلال ژنتیکی مرتبط با NOD2 است. در حال حاضر بیش از 104 ناهنجاری ژنتیکی با بیماری کرون در ارتباطند.
افرادی که یکی از اعضای خانواده‌شان مبتلا شده است، 10 برابر بیشتر در معرض خطر هستند. اگر فرد مبتلا شده خواهر و برادر باشد، خطر احتمالی تا 30 برابر افزایش خواهد یافت.
بیماری کرون چگونه درمان میشود؟
درمان بیماری کرون به نوع و شدت این بیماری بستگی دارد. از آنجایی که این بیماری گاهی اوقات به صورت خودبه‌خودی بهبود می‌یابد یا پنهان میشود، همیشه این امکان وجود ندارد که نوع و شدت آن به راحتی تشخیص داده شود. وقتی بیماری کرون فعال باشد، درمان از طریق تسکین علائم، کنترل التهاب و رفع سوءتغذیه انجام می‌گیرد.
مصرف دارو به طور کلی اولین راه درمان بیماری کرون است. معمولا از داروهای ضد التهاب، آنتی‌بیوتیک، داروهای ضداسهال و داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی برای درمان این عارضه استفاده میشود. برای آن دسته از بیمارانی که سوء تغذیه دارند، مکمل‌هایی نیز تجویز میشود.
جراحی راه خوبی برای درمان بیماری کرون نیست، با این حال گاهی اوقات برای درمانی بیمارانی که به دارو پاسخ نمی‌دهند، از جراحی کمک گرفته میشود. در عمل جراحی، زخم، انسداد یا خونریزی روده برطرف میشود. متاسفانه، بیماری کرون اغلب به نقاط جانبی سرایت کرده و مجددا شیوع پیدا می‌کند. بنابراین باید به طور مداوم با پزشکتان در ارتباط باشید و با تمام گزینه‌های موجود برای درمان آشنا شوید.
برای مدیریت بیماری کرون چه باید کرد؟
برای مدیریت بیماری کرون، باید سالم زندگی کنید. زندگی سالم حتی در زمانی که بیماری رو به بهبود است، ضرورت دارد. شما می‌توانید با دنبال کردن سبک زندگی سالم و رژیم غذایی مناسب جلوی بیماری‌تان را بگیرید. پرهیز از سیگار نیز به پیشگیری از بروز علائم این بیماری کمک می‌کند. مطالعات نشان داده است که افراد سیگاری در معرض خطر بیشتری قرار دارند. با این حال، افراد مبتلا به بیماری کرون معمولا می‌توانند یک زندگی سالم و فعالانه را در پیش بگیرند.
منبع: webmd