به تازگی محققان دریافته‌اند که محتوای آنتی‌اکسیدان موجود در سیب‌زمینی سرخ‌کرده، کدو حلوایی، گوجه‌فرنگی و بادمجان به طور چشمگیری بیشتر از سبزیجات پخته و یا تفت‌داده است. 
به گفته متخصصان تغذیه، افزودن منابع چربی به سبزیجات، یعنی پختن آنها همراه با روغن زیتون و یا استفاده از سس سالاد با چربی فراوان بر روی غذایی بدون چربی، باعث افزایش جذب ویتامین‌های حلال چربی مانند ویتامین A ، D ، E و K خواهد شد. بنابراین این مسئله در کل غیرمنطقی نیست اگر بگوییم که سرخ کردن در روغن جوشان همه چیز را یک قدم پیشتر خواهد برد: وقتی سبزیجات در روغن سالمی سرخ شوند (مثلا روغن زیتون بکر ممتاز)، ترکیبات آنتی‌اکسیدانی به نام فنول در روغن به سبزیجات منتقل می‌شود. به عبارت دیگر، روغن گداخته تنها باعث آزاد شدن مواد مغذی در داخل سبزیجات شده و به دم کردن آنها با مواد مغذی بیشتری نسبت به شروع کار کمک خواهد کرد.  
درباره سایر مواد چرب مانند مرغ، میگوی بوداده و دلمه پنیر محققان هنوز مطمئن نیستند که آیا این غذاها در زمان سرخ کردن می‌تواند فنول‌ها را جذب کند یا نه. این غذاها، محتوای آبی کمتری نسبت به سبزیجات داشته و همین آنها را قادر نخواهد ساخت تا بتوانند روغن زیادی را جذب کنند.
از سوی دیگر محققان سبزیجات (یا جوانه آنها) را در روغن زیتون بکر ممتاز سرخ کردند که گفته می‌شود میزان زیادی فنول دارد. سرخ کردن در روغن زیتون عادی یا روغن سبزیجات تصفیه‌شده که توسط اکثر رستوران‌ها استفاده می‌شود تأثیرات مشابه آن را ندارد. 
مشکل دیگر، درجه حرارت روغن است. در شرایطی که سرخ کردن در روغن زیتون بکر ممتاز می‌تواند باعث اشباع شدن سبزیجات شما از آنتی‌اکسیدان‌های بیشتری می‌شود، اگر روغن خیلی داغ شود دیگر این امتیازات مثبت را به دنبال نخواهد داشت. در واقع روغن در چنین شرایطی شروع می‌کند به آزاد کردن مولکول‌های رادیکال آزاد. 
اگر دوست دارید که هرازگاهی غذاهای سرخ‌کردنی بخورید، بهتر است سبزیجاتی بخورید که با روغنی با کیفیت عالی در خانه سرخ کرده‌اید و حرارت‌سنجی هم داشته باشید تا مطمئن شوید دمای روغن بالاتر از نقطه دود آن نخواهد رفت.
منبع: health
  

سبزیجات سرخ شده به یک شرط بهتر از سبزیجات پخته‌اند