یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای تشخیص این‌که آیا نوزادی عفونت (یا هر نوع بیماری دیگری) دارد، شناسایی تغییر خلق و خوی اوست.
اگر دیدید نوزاد شما خیلی بهانه‌گیر و بی‌قرار شده یا بیش از حد عادی گریه می‌کند پس به دنبال یک مشکل باشید. اگر دیدید تب کرده (چه تب شدید و چه خفیف) در واقع سرنخ شاخص دیگری در این زمینه خواهید داشت. این مسئله را هم به خاطر داشته باشید که عفونت گوش اغلب بعد از یک سرماخوردگی عادی یا عفونت سینوسی رخ می‌دهد. از طرفی ممکن است علائم زیر را هم در نوزادتان مشاهده کنید:
-نوزادتان دائما گوشش را می‌گیرد یا می‌کشد؛ این کار می‌تواند نشانه درد باشد. (بچه‌ها به دلایل مختلف یا بنا به هیچ دلیلی گوش خود را می‌کشند. بنابراین اگر نوزاد شما علائم دیگر را ندارد، احتمالا به عفونت گوش مبتلا نیست.)
-اسهال یا استفراغ؛ میکروبی که مسبب عفونت گوش می‌شود می‌تواند بر مجاری روده‌معده‌ای نوزاد هم تأثیر بگذارد.
-کم شدن اشتها؛ عفونت گوش می‌تواند منجر به ناراحتی‌های معدی‌روده‌ای شود. در واقع این عفونت می‌تواند خوردن یا جویدن غذا را برای نوزاد دشوار کند. شما متوجه خواهید شد که نوزادتان بعد از خوردن چند قطره شیر مادر یا از شیشه، خود را پس می‌کشد.
-ترشح مایع زرد یا مایل به سفید از گوش؛ برای اکثر نوزادان چنین چیزی رخ نمی‌دهد، اما باید آن را نشانه دقیق و درست عفونت دانست که این سیگنال را به مغز مخابره می‌کند که سوراخی کوچک در پرده گوش ایجاد شده است.
-بوی نامطبوع و ناخوشایند؛ متوجه خواهید شد که گوش نوزادتان بوی بدی می‌دهد.
-مشکل در خوابیدن؛ خوابیدن یا دراز کشیدن باعث بدتر شدن عفونت گوش می‌شود.
عفونت گوش در میان نوزادان چقدر شایع است؟
عفونت گوش دومین بیماری شایع شناخته‌شده در کودکان (بعد از سرماخوردگی) است. حدودا نیمی از نوزادان حداقل یک بار تا یک سالگی دچار عفونت گوش شده و اکثر آنها تا سه سالگی دچار آن خواهند شد.
علل بروز عفونت گوش در نوزادان چیست؟
عفونت گوش ممکن است به خاطر باکتری یا ویروس رخ دهد. در واقع این عفونت زمانی رخ می‌دهد که مایعات داخل گوش در منطقه‌ای در پشت پرده گوش نوزادتان جمع شود که بعد عفونی می‌شود.
به طور طبیعی هر نوع مایعی که وارد این ناحیه می‌شود خیلی سریع از طریق مجرای پرده گوش، که گوش میانی را با پشت بینی و گلو مرتبط می‌سازد، آنجا را ترک می‌کند. اما اگر مجرای استاش مسدود شود یا بگیرد – که اغلب در طول سرماخوردگی، عفونت‌های سینوسی و حتی آلرژی این اتفاق می‌افتد – این مایع در گوش میانی جمع شده و همانجا می‌ماند.
میکروب‌ها دوست دارند در جای تاریک، گرم و مرطوب رشد کنند، بنابراین گوشِ میانیِ سرشار از مایع بهترین محیط پرورش آنها محسوب می‌شود. وقتی عفونت بدتر می‌شود، التهاب در پرده گوش و پشت آن هم بدتر شده و این بیماری را دردناک‌تر خواهد کرد.
تب زمانی آغاز می‌شود که بدن نوزاد تلاش می‌کند با عفونت مبارزه کند. اصطلاح پزشکی برای این بیماری – گوشِ میانیِ عفونیِ دردناک، تجمع مایعات، پرده گوش قرمز و ملتهب و گاهی هم تب – را اوتیت مدیا یا التهاب حاد گوش میانی (AOM) می‌نامند.
استفاده از پستانک باعث افزایش خطر عفونت گوش میانی در نوزادان و کودکان می‌شود. در یک تحقیق مشخص شد که میزان شیوع عفونت‌های گوش در نوزادانی که پستانک نمی‌خوردند ۳۳ درصد کمتر بوده است.
اگر نوزاد دچار عفونت شد، چه وقت باید به پزشک مراجعه کرد؟
به محض مشاهده نخستین علائم عفونت گوش حتما به پزشک مراجعه کنید. پزشک با دستگاه مخصوصی به نام اتوسکوپ یا گوش‌بین، داخل گوش نوزاد را معاینه خواهد کرد. احتمالا پرده گوش که قرمز و متورم شده و ترشحاتی دارد عفونی شده است.
هم‌چنین پزشک این مسئله را هم معاینه خواهد کرد که آیا پرده گوش در واکنش به دستگاه گوش‌بین بادی – که جریان مختصری از هوا را در گوش منتشر می‌سازد – حرکتی داشته است یا نه. اگر پرده گوش حرکتی نداشته باشد، پس نشانه دیگری از این است که در گوش میانی، مایع جمع شده و ممکن است عفونی شده باشد.
منبع: babycenter
قسمت دوم را اینجا بخوانید