هورمون استرس(کورتیزول) می‌تواند در اثر محرک‌های عاطفی تولید شود. سرکوب این هورمون می‌تواند سطح واکنش ایمنی شخص را کاهش دهد. دریافته‌اند که سطوح بالای کورتیزول مستقیما سیستم ایمنی را سرکوب می‌کند. وقتی سیستم ایمنی به درستی کار نکند، سلول‌های معمولی می‌توانند به سلول‌های سرطانی تبدیل شوند. هر چه بیشتر عواطف منفی‌تان را سرکوب کنید، بیشتر مستعد بروز سرطان در بدن‌تان هستید.
شماری از مطالعات که درباره‌ی این موضوع صورت گرفته‌اند و Alternative Cancer Care رابطه‌ی بین خشم فروخورده شده و سرطان را ذکر می‌کنند. در مطالعه‌ی دیگری از کینگز کالج هاسپیتال لندن دریافتند که “رابطه‌ی معنی‌داری بین تشخیص سرطان سینه و الگوی رفتاری بروز غیرعادی عواطف که بر زندگی شخص بالغ حاکم است وجود دارد.”
محققان دیگری از دانشگاه روچستر و مدرسه‌ی بهداشت عمومی هاروارد دریافتند آدم‌هایی که خشم خود را فرو می‌خورند ۷۰ درصد ریسک مردنشان به علت بیماری سرطان بیشتر است. در یک مطالعه در دانشگاه میشیگان دریافتند که فروخوردن خشم مرگ و میر زودرس مردان و زنان را رقم می‌زند.
برنامه‌ی تحقیقاتی سرطان سینه‌ی کالیفرنیا در دانشگاه استنفورد درباره رابطه سرطان و خشم نشان داد که عواطف و احساسات قدرتمند موجب به وجود آمدن جریان کورتیزول در بدن می‌شود که مرگ زودرس را در زنان مبتلا به سرطان سینه موجب می‌شود.
مرحله‌ی ۱: شوک غیرقابل اجتناب
در این مرحله، ۱۸-۲۴ ماه پیش از تشخیص سرطان شخص شوک یا ضربه‌ی عاطفی شدیدی را تجربه می‌کند. این ضربه‌ی عاطفی بر خواب عمیق و تولید ملاتونین در بدن تاثیر می‌گذارد. ملاتونین از رشد سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌کند. وقتی این بخش از مرکز واکنش عاطفی مغز در نتیجه‌ی یک ضربه‌ی عاطفی آسیب می‌بیند، ارگان‌های بدن شروع به از کار افتادن می‌کنند، که این امر می‌تواند به سرطان منجر شود.
مرحله‌ی ۲: کاهش آدرنالین
هورمون‌های افزایش یافته‌ی استرس سطوح آدرنالین را در غدد فوق کلیوی کاهش می‌دهند. بدن قبلا ذخایر آدرنالین را محدود کرده است، و استرس عاطفی آن ذخایر را به سرعت کاهش می‌دهد. این می‌تواند آغاز مرحله‌ی سه، گسترش قارچ سرطان، باشد که باعث جهش سلولی می‌شود.
مرحله‌ی ۳: قارچ سرطان
طی این مرحله، میکرو ارگانیسم‌های ضروری برای حیات(که سوماتیک‌ها نامیده می‌شوند) که در بدن ما زندگی می‌کنند به یک قارچ مخمر مانند تبدیل می‌شوند تا گلوکز و اسید لاکتیک اضافی در سلول‌ها را تخمیر کنند. این قارچ بعدا به سمت هسته‌ی سلول حرکت می‌کند تا ضایعات اسیدی آزاد شده که “مایکوتوکسین” نامیده می‌شوند را تکثیر کند. این ضایعات اسیدی مانع ترمیم دی.ان.ای سلولی و تولید ژن‌های سرکوب کننده‌ی تومور می‌شوند. بدون ژن‌های سرکوب کننده‌ی تومور که مرگ سلولی را تنظیم می‌کنند، سلول‌ها جهش یافته و به سلول‌های سرطانی تبدیل می‌شوند.
مرحله‌ی ۴: کمبود نیاسین (ویتامین ب۳)
سطوح کاهش یافته‌ی آدرنالین باعث کاهش دوپامین در مغز می‌شود. دوپامین آدرنالین تولید می‌کند و، وقتی دوپامین بیشتری در طول استرس طولانی‌مدت استفاده شود، آمینواسیدها برای متعادل کردن حس و حال شخص سروتونین تولید می‌کنند. مشکل این است که این امر به کاهشتریپتوفان می‌انجامد که برای ترکیب کردن نیاسین جهت تنفس سلولی لازم است. به طور معمول تریپتوفان، نیاسین را به آنزیم‌هایی تبدیل می‌کند که برای تنفس سلولی، تبدیل گلوکز، و تولید انرژی ATP (آدنوزین تری فسفات) استفاده می‌شوند. بدون نیاسین، در عوض سلول‌ها گلوکز را تخمیر خواهند کرد که به جهش سلولی و شکل‌گیری سرطان منتج می‌شود.
مرحله‌ی ۵: کاهش ویتامین ث
در طی استرس مزمن، غدد فوق کلیوی نیز در بدن ویتامین ث آزاد می‌کنند تا از اثرات استرس‌زا بر قلب و سیستم فشار خون بکاهند. ویتامین ث برای جلوگیری از تبدیل ضایعات اکسیژنی به اکسیژن و آب در سلول توسط دی.ان.ای سلول ضروری است. تداوم کمبود ویتامین ث در طول استرس آسیب و جهش دی.ان.ای. میتوکندری سلول را افزایش می‌دهد، و باعث جهش سلول‌های معمولی به سلول‌های سرطانی می‌شود.
مرحله‌ی ۶: سرکوب ایمنی
سیستم ایمنی بدن با افزایش سطح کورتیزول سرکوب می‌شود. شخصی که از استرس عاطفی طولانی مدت شدید رنج می‌برد خسته است و بنابراین غدد فوق کلیوی و تیروئید او کم کار می‌شوند. سطوح مواد معدنی، وقتی استرس میزان مواد معدنی را در بدن کاهش می‌دهد، کم می‌شوند. مواد معدنی برای عملکرد سیستم ایمنی بدن ضروری هستند. سیستم ایمنی شروع به ضعیف شدن می‌کند و از تولید اینترلوکین۲– که لنفوسیت T، لنفوسیت B، سلول‌های کشنده‌ی طبیعی، ماکروفاژها، و نوتروفیل‌ها را تولید می‌کند- باز می‌ماند.
بدون سلول‌های سیستم ایمنی، قارچ‌های مخمر-مانند باکتریایی-ویروسی که در درون سلول‌ها چندشکلی هستند به رشد خود ادامه می‌دهند و سلول‌های سرطانی تازه به وجود آمده تکثیر می‌شوند.
در نقش عواطف منفی بر سلامتی، بخصوص وقتی که این عواطف سرکوب می‌شوند هیچ شکی وجود ندارد. این تحقیق ما را به یک نتیجه‌گیری رهنمون می‌کند که می‌تواند حیات بخش باشد. اگر عصبانی هستید، برای ابراز آن راهی مناسب پیدا کنید. ادامه دادن به روند عصبانیت می‌تواند مرگبار باشد.
بعضی از راه‌های مناسب برای ابراز خشم:
۱. ورزش خوب
۲. تمرین کنترل تنفس
۳. تمرین آرام سازی تدریجی عضلات
۴. استفاده از یک اسباب بازی تسکین استرس
۵. پیدا کردن چیزی خنده دار و یا احمقانه
۶. گوش دادن به موسیقی آرامش بخش
۷. تکرار جملات خودتلقینی آرامش بخش
آیا خشم و نفرت در ما ایجاد سرطان می کند؟
خشم واسترس نبایددر بدن تولید شود . یعنی انسان نباید عصبانی شود نه اینکه مثلا عصبانی شود صورتش سرخ شود رگهای گردنش برجسته شود بعد هیچ نگوید . خود عصبانیت از ریشه اشتباه است حالا چه دست به عمل بزنید چه نزنید . اگر عصبانی نشوید هیچ هورمون زیانباری ترشح نخواهد شد .