محمد زارع با بیان اینکه در بیماری صرع، فعالیت طبیعی نورون‌ها مختل می‌شود و این امر منجر به تشنج، گرفتگی عضلانی و از دست دادن سطح هوشیاری می‌شود، اظهار کرد: تشنج در بیماری صرع، انواع مختلفی دارد و برخی از آن‌ها در هنگام بروز، خطر بیشتری دارند.
وی با بیان اینکه هر چه میزان علائم حرکتی کمتر باشد خطر تشنج در مواقع بروز کمتر است، افزود: تشنج صرع کوچک، کم‌خطرترین نوع تشنج است که بیشتر در کودکان مشاهده می‌شود و تنها با پلک زدن و خیرگی حدود 20 ثانیه همراه است و مسلماً در هنگام بروز، خطر چندانی ندارد. در این نوع تشنج، مدت زمان بروز تا حدی کوتاه است که نمی‌توانیم اقدامی مفید انجام دهیم به جز در مواردی که این نوع تشنج از نوع مداوم باشد.
این متخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه مهم‌ترین تشنجی که ممکن است بیمار با آن روبه‌رو شود تشنجی است که به آن تشنج صرع بزرگ گفته می‌شود، اضافه کرد: در این نوع تشنج خطرات زیادی وجود دارد، اگر بیمار پیش از تشنج آن را احساس کند، خطرات کمتری متوجه او خواهد بود زیرا قادر است خود را از موقعیت‌های آسیب‌زا دور کند.
این عضو هیئت علمی گروه مغز و اعصاب دانشگاه علوم پزشکی اصفهان خاطرنشان کرد: علائمی مانند سفت شدن بدن، خیره شدن چشم‌ها به سقف، قفل شدن فک، مسدود شدن راه تنفسی و کبودی دهان و صورت ازجمله علائمی است که 20 ثانیه طول می‌کشد پس از آن بیمار با تکان‌های شدید و پشت سر هم مواجه می‌شود.
زارع گفت: در صورت بروز تشنج صرع بزرگ، باید بیمار را به یک سمت بخوابانیم و سر او را کمی پایین‌تر از سطح زمین قرار دهیم تا استفراغ و یا کف از دهان بیمار خارج شود. نباید فک بیمار را به زور باز و از تکان خوردن او جلوگیری کنیم. تنها اقدام مؤثر در این زمان جلوگیری از برخورد سر بیمار با اشیا است.
این متخصص مغز و اعصاب گفت: تا زمانی که بیمار کاملاً به هوش نیامده نیز از خوراندن مواد غذایی به‌ویژه مایعات به او خودداری شود و بیمار باید به بیمارستان منتقل شود.
هنگام مواجهه با تشنج صرع چه کار کنیم؟
a.mahammadi
یک عضو هیئت علمی گروه مغز و اعصاب دانشگاه علوم پزشکی اصفهان گفت: سفت شدن بدن، خیره شدن چشم‌ها به سقف، قفل شدن فک، مسدود شدن راه تنفسی و کبودی دهان و صورت از علائم آغاز تشنج صرع است.
آیا این مطلب برای شما مفید بود؟