آتروفی عضلانی را می شناسید؟

یک سبک زندگی بی تحرک و نداشتن فعالیت بدنی منظم می تواند باعث ضعف عضلانی شود. از عدم استفاده نشات می گیرد و می تواند به آتروفی عضلانی منجر شود. اما آتروفی عضلانی چیست و برای معکوس کردن آن، چه کاری می تواند انجام شود؟
هدر رفتن عضله
آتروفی عضلانی، از دست دادن یا کاهش توده عضلانی است. واژه های مترادف برای آن عبارتند از هدر رفتن عضله، از دست رفتن عضله، کاتابولیسم عضلانی، پژمرده شدن عضله. علت آن، عدم استفاده از عضله یا یک اختلال در سیگنال های عصبی منتهی به عضله است. این در بسیاری از بیماری ها دیده می شود، به خصوص در کاشکسی(ضعف مفرط) در سرطان، درمان آتروفی عضلانی از طریق ورزش و فعال بودن در فعالیت های عادی روزانه امکان پذیر است.
آتروفی عضلانی نوروژنیک (دارای ریشه عصبی)
هنگامی که عصب مربوط به یک عضله آسیب ببیند، دیگر نمی تواند باعث انقباض عضلانی که فعالیت عضلانی تولید می کند، شود. بدن، بسیار محافظه کار است و آنچه که مورد استفاده قرار نمی گیرد، بازیافت می شود. بدون عصب تحریک کننده انقباض عضلانی، بدن گمان می کند که دیگر به این عضله نیازی نیست و آن را تجزیه می کند. با آتروفی عضلانی نوروژنیک، عضله باید به منظور حفظ توده عضلانی، به طور مصنوعی با استفاده از تحریک الکتریکی، ورزش داده شود.
آتروفی عضلانی ناشی از عدم استفاده
در مورد عضلات، این گفته قطعا درست است «از آن استفاده کن یا آن را از دست بده» اگر شما ورزش کنید و فعال باشید، عضلاتتان برای پاسخگویی به این نیاز رشد خواهند کرد. اما به محض آنکه شما استفاده از یک عضله را متوقف کنید، بدن دیگر نمی خواهد برای تغذیه و حفظ آن انرژی صرف کند بنابراین شروع به تجزیه کردن و بازیافت آن می کند. در نتیجه اندازه و قدرت عضله شما کاهش می یابد.

ورزش اختصاصی نیز آتروفی عضلانی را معکوس خواهد کرد و عضلات را برای رشد مجدد تحریک می کند. تا زمانی که اعصاب مربوط به عضلات، سالم و بدن به خوبی تغذیه شده است، عضلات می توانند دوباره رشد کنند. تصور کنید که چگونه بدنسازانی مانند آرنولد شوارتزنگر، به شدت تمرینات بدنسازی انجام می دهند اما همین که تمرین کردن را متوقف می کنند، عضلات آنها کوچک شده و به سایز نرمال بر می گردد.
فعال و متحرک نگه داشتن بیماران، یک نگرانی بزرگ در مراقبت های پزشکی است، چون آتروفی عضلانی در هنگامی که شخص بستری یا یک اندام بی حرکت باشد، به سرعت اتفاق می افتد. اگر تا به حال پایتان را گچ گرفته باشید، می دانید که چقدر سریع، توده عضلانی از دست می دهید. در برخی موارد، آنها مجبورند یک قالب جدید برایتان بگیرند، چون عضله آنقدر کوچک شده که گچ پس از چند هفته شل می شود. هنگامی که در بیمارستان هستید، فیزیوتراپ ها و کاردرمانگرها با هدف فعال نگه داشتن عضلاتتان، مرتب به شما سر می زنند بنابراین دچار آتروفی عضلانی نخواهید شد.
از دست دادن عضله در آرتروز
هنگام بحث کردن در مورد نوع از دست دادن عضله که می تواند از عدم فعالیت فیزیکی به علت درد مفصل و دامنه حرکتی محدود ایجاد شود، ما به آتروفی عضلانی ناشی از عدم استفاده، اشاره می کنیم. این تا حدودی از یک چرخه معیوب ناشی می شود. درد آرتروز منجر به کاهش فعالیت فیزیکی می شود که به آتروفی عضلانی منجر می گردد. اما مهم است که بدانید این نوع آتروفی ناشی از عدم فعالیت می تواند با ورزش معکوس شود.
چندین وضعیت پزشکی می توانند باعث این مشکل شوند. اینها، مواردی هستند که به آرتریت مربوط می باشند:

• درماتومیوزیت
• پلی میوزیت
• درمان طولانی مدت کورتیکواستروئید
• استئوآرتریت
• آرتریت روماتوئید

اگر متوجه شدید که آتروفی عضلانی دارید، با پزشک تان صحبت کنید. احتمالا لازم است یک برنامه ورزشی را آغاز کرده و به آن متعهد بمانید.

چگونه آترفی عضلانی را درمان کنیم؟