۱.هرگز داروها را در دستشویی یا حمام نگذارید
دستشویی یا حمام خانه باید آخرین جایی باشد که مجبور می‌شوید داروهایتان را در آن نگه دارید – خصوصا قرص‌ها یا کپسول‌ها، اما چرا؟ چون رطوبت و نوسان دمای شدید باعث تضعیف عملکرد دارو شده و یا باعث خواهد شد تا دارویتان پیش از سر رسید تاریخ انقضایش، فاسد شود. بهتر است داروهایتان را در کمد کنار تخت یا گنجه آشپزخانه و به دور از گاز نگهداری کنید. مراقب باشید که دست بچه‌ها به هیچ وجه به آنها نرسد یا آنها را در معرض دید قرار ندهید.
۲.هرگز داروها را در چاه مستراح نریزید
به جز برخی از داروهای خاص، نباید اکثر داروها را در چاه توالت انداخته و دور ریخت. بسیاری از داروها به طور کامل در آب تجزیه نمی‌شوند و آثار مربوط به داروها در آب آشامیدنی در قالب نتیجه مستقیم دور ریختن داروهای غیرضروری در توالت به جا مانده و شناسایی شده است.
۳.یک راه درست برای مصرف داروهای بدون نسخه وجود دارد
تنها به این دلیل که می‌توانید برخی داروهای بدونِ نسخه خاص را بخرید به معنای آن نیست که آنها ۱۰۰ درصد مطمئن و بی‌خطر هستند و می‌توانید به هر میزان از آنها را مصرف کنید. به لحاظ فنی شما می‌توانید میزان زیادی از هر چیزی را مصرف کنید و مهم نیست که آن چیز چیست. بر روی برچسب داروهای بدون نسخه و نیز سایر محصولات که نیاز به تجویز پزشک ندارد مانند گیاهان و مکمل‌ها اطلاعاتی درج شده که نشان می‌دهد بهترین و بی‌خطرترین و مطمئن‌ترین روش برای مصرف آن محصولات یا داروها چیست. بسیاری از داروهای بدون نسخه حاوی ترکیبات مشابه یا مرتبطی هستند که وقتی آن را با چیزهای دیگر مخلوط می‌کنید، شرایط اُور دوز ناشی از آن را راحت‌تر خواهد کرد.
۴.گاهی اوقات کمتر از میزان واقعی بهتر است
این مسئله خصوصا زمانی حائز اهمیت است که دارید از کرم‌ها، ژل‌ها و یا پمادها بر روی پوستتان استفاده می‌کنید. برای مثال برخی داروهای خاص مانند رتین-آ که برای درمان آکنه و چین و چروک پوست استفاده می‌شوند نسبت به نور خورشید بسیار حساس هستند. اگر بیشتر از حد عادی از آنها استفاده کنید ممکن است پوستتان دچار کهیر، پوسته‌پوسته شدن زشت پوستی و یا موارد بدتر شود. گاهی اوقات در دستور دارویی پزشک مشخص نشده که چه میزان از دارو را باید مصرف کنید. بنابراین اگر از میزان مصرفی مطمئن نیستید، هرگز از این مسئله نترسید که بخواهید از پزشک میزانی را که باید مصرف کنید بپرسید.
۵.اگر داروهایتان را به طور مشترک با کس دیگری مصرف کنید
به خاطر داشته باشید که پزشک داروهای مورد نظر را فقط برای شما تجویز کرده است. ممکن است شما حساسیت دارویی داشته یا دچار بیماری‌ای باشید که استفاده از داروی مشترک برای شما خطرناک باشد.
۶.همه قرص‌ها را نمی‌توان از وسط نصف کرد
اغلب افراد دلایل خاصی برای کاهش مصرف قرص‌ها دارند – پزشک دوز مصرفی شما را کم کرده و قورت دادن قرص آسان‌تر خواهد شد، یا شاید می‌خواهید در هزینه‌ها صرفه‌جویی کنید و غیره. به طور کلی، نباید قرص‌های دیر رهش، با رهش کنترل‌شده و یا پیوسته رهش را نصف کنید چرا که نصف یا خرد کردن آنها باعث تضعیف روکش‌های مخصوص آنها شده که به ماندگاری بیشتر و تأثیر قرص در بدن کمک میکند. اگر هم قرار است به خاطر صرفه‌جوی در هزینه‌ها قرص را نصف کنید، حتما در این باره با پزشک مشورت کنید.
۷.پزشکان داروساز مسئول تشخیص بیماری نیستند
داروسازان دوره تشخیص بیماری را سپری نکرده‌اند. در واقع تخصص آنها در چگونگی استفاده بی‌خطر و مطمئن از داروهاست. به عبارت دیگر، آنها می‌توانند به شما پیشنهاد دهند که چطور می‌توان یک بیماری را تنها بعد از تشخیص آن درمان نمود. بنابراین اگر از پزشک داروسازی بپرسید که چطور می‌توان گزیدگی ناشی از زنبور را درمان نمود، آنها بر اساس ظاهر و علائم آن، توصیه‌هایی به شما خواهند کرد.
۸.دکتر داروساز سرش را برای بی‌توجهی به شما پائین نمی‌گیرد
پزشک داروساز باید نسخه را به درستی بخواند تا مطمئن شود که از استاندارد کافی برخوردار است. وقتی سر پزشک داروساز شلوغ می‌شود، باید سعی کند به منظور پیشگیری از بروز مشکل و اطمینان از درستی و صحت نسخه حواسش را بیشتر متمرکز کند. بسیاری از پزشکان داروساز در روز صدها نسخه را تکمیل می‌کنند؛ بنابراین هر نوع وقفه یا پارازیت به هنگام شلوغی می‌تواند مسبب بروز اشتباه باشد.
منبع: grandparents