گاهی اوقات اصرار بیش از حد والدین به کودکان برای تمام کردن غذایشان به سلامتی کودکان صدمه می‌زند. یکی از نکاتی که باید از همان کودکی به بچه‌ها یاد داد، به اندازه غذا خوردن است.
همه ما از زمانی که کودک بودیم، همواره در زندگی با قوانین و مقرراتی مواجه می‌شدیم که گاهی اوقات عمل کردن به آنها به نظرمان دشوار می‌رسید.
مثلا بزرگترها سر میز غذا به ما می‌گفتند تا زمانیکه همه غذایت را نخورده باشی و بشقابت از غذا تمیز نشده باشد نمی‌توانی میز غذا را ترک کنی اغلب ما با همین قانون تمیز تحویل دادن بشقاب غذا بزرگ شده‌ایم.
اما این قوانین گاهی اوقات بسیار بی‌منطق و حتی بی‌رحمانه هستند وقتی که خودمان بزرگتر شدیم و با تغذیه درست و مناسب آشنا شدیم، دانستیم که باید از کودک خود بخواهیم سالم غذا بخورد، نه زیاد.
این روزها غذا دادن به کودکان دغدغه اصلی والدین شده است.
مثلا بزرگترها سر میز غذا به ما می‌گفتند تا زمانیکه همه غذایت را نخورده باشی و بشقابت از غذا تمیز نشده باشد نمی‌توانی میز غذا را ترک کنی اغلب ما با همین قانون تمیز تحویل دادن بشقاب غذا بزرگ شده‌ایم.
اما این قوانین گاهی اوقات بسیار بی‌منطق و حتی بی‌رحمانه هستند وقتی که خودمان بزرگتر شدیم و با تغذیه درست و مناسب آشنا شدیم، دانستیم که باید از کودک خود بخواهیم سالم غذا بخورد، نه زیاد.
این روزها غذا دادن به کودکان دغدغه اصلی والدین شده است.
پای صحبت هر یک از والدین که می‌نشینی از کم‌خوری و حتی بی‌اشتهایی کودکش شکایت دارد هر بار که همگی دور میز غذا جمع می‌شویم چیزهای زیادی به فرزند خود یاد می‌دهیم اینک چقدر بخورد، چگونه بخورد، کجا غذا بخورد و اصلا چرا باید غذا بخورد؟
دو لقمه‌ای دیگر، دو تا قاشق مونده، یه گاز دیگه، همین یه کم و…
این جملات غذایی در اغلب خانواده‌ها شنیده می‌شوند. گاهی اوقات غافل از این حقیقت می‌شویم که با اصرار زیاد برای تمام کردن غذا چقدر به سلامت کودک خود آسیب می‌رسانیم.
ما باید به کودکان خد بیاموزیم تا به صدای بدن خود برای غذا خوردن توجه کنند: تقریبا اغلب ما عادت داریم به جای غذا خوردن طبق نیاز بدن‌مان، غذا خوردن از طریق چشم‌هایمان را تجربه کنیم.
ما چیزهایی را که دوست داریم می‌بینیم و میل زیاد به خوردنشان پیدا می‌کنیم، اما بهتر است که از همین حالا شروع کنیم هم خودمان به این موضوع توجه کنیم و هم به کودکانمان یاد بدهیم که بر طبق نیاز بدنشان غذا بخورند یعنی زمانی که هنوز کاملا گرسنه نشده‌اند، نیازی به خوردن نیست. اگر بتوانیم این نکته مهم را به آنها یاد بدهیم.
در آینده مشکل چاقی و اضافی وزن نخواهند داشت. کودکان خردسال خیلی سریع این مسئله را یاد می‌گیرند که باید زمانی که بدنشان احتیاج دارد غذا بخورند نه اینکه از ترس اینکه مبادا به اندازه کافی نخورده‌اند و یا اینکه اگر همه غذایشان را نخورند، مریض می‌شوند غذا بخورند.
فشارهای والدین برای خوردن غذا به صورت اجباری، بسیار کم شود
بدون شک غذا خوردن کودکان همیشه یک روال و روند را ندارد و معمولا دچار نوسان می‌شود یعنی چند روز با اشتها غذا می‌خورند و چند روز دچار کاهش اشتها می‌شوند والدین باید به خاطر داشته باشند که در زمان کاهش اشتها، کودک چه مواد ضروری و اصلی را از دست می‌دهد و سعی کنند آنها را در زمان‌های دیگر جایگزین کنند و به جای دادن غذاهایی که ارزش غذایی خاصی ندارند، از غذاهای مفیدتر و سالم‌تر به آنها بدهند.
دو لقمه‌ای دیگر، دو تا قاشق مونده، یه گاز دیگه، همین یه کم و…
این جملات غذایی در اغلب خانواده‌ها شنیده می‌شوند. گاهی اوقات غافل از این حقیقت می‌شویم که با اصرار زیاد برای تمام کردن غذا چقدر به سلامت کودک خود آسیب می‌رسانیم.
ما باید به کودکان خد بیاموزیم تا به صدای بدن خود برای غذا خوردن توجه کنند: تقریبا اغلب ما عادت داریم به جای غذا خوردن طبق نیاز بدن‌مان، غذا خوردن از طریق چشم‌هایمان را تجربه کنیم.
ما چیزهایی را که دوست داریم می‌بینیم و میل زیاد به خوردنشان پیدا می‌کنیم، اما بهتر است که از همین حالا شروع کنیم هم خودمان به این موضوع توجه کنیم و هم به کودکانمان یاد بدهیم که بر طبق نیاز بدنشان غذا بخورند یعنی زمانی که هنوز کاملا گرسنه نشده‌اند، نیازی به خوردن نیست. اگر بتوانیم این نکته مهم را به آنها یاد بدهیم.
در آینده مشکل چاقی و اضافی وزن نخواهند داشت. کودکان خردسال خیلی سریع این مسئله را یاد می‌گیرند که باید زمانی که بدنشان احتیاج دارد غذا بخورند نه اینکه از ترس اینکه مبادا به اندازه کافی نخورده‌اند و یا اینکه اگر همه غذایشان را نخورند، مریض می‌شوند غذا بخورند.
فشارهای والدین برای خوردن غذا به صورت اجباری، بسیار کم شود
بدون شک غذا خوردن کودکان همیشه یک روال و روند را ندارد و معمولا دچار نوسان می‌شود یعنی چند روز با اشتها غذا می‌خورند و چند روز دچار کاهش اشتها می‌شوند والدین باید به خاطر داشته باشند که در زمان کاهش اشتها، کودک چه مواد ضروری و اصلی را از دست می‌دهد و سعی کنند آنها را در زمان‌های دیگر جایگزین کنند و به جای دادن غذاهایی که ارزش غذایی خاصی ندارند، از غذاهای مفیدتر و سالم‌تر به آنها بدهند.
از وعده‌های غذایی بیشتر با حجم کمتر استفاده شود
شما می‌توانید حجم غذای کودکتان را کاهش بدهید و به او یاد بدهید که در اندازه کمتر ولی تعداد دفعات بیشتر غذا بخورد. وعده غذایی بعدی را زمانی به او بدهید که احساس گرسنگی کند و به شما بگوید که گرسنه است.
شما می‌توانید حجم غذای کودکتان را کاهش بدهید و به او یاد بدهید که در اندازه کمتر ولی تعداد دفعات بیشتر غذا بخورد. وعده غذایی بعدی را زمانی به او بدهید که احساس گرسنگی کند و به شما بگوید که گرسنه است.
برای دادن اسنک و غذاهای میان وعده برنامه‌ریزی داشته باشید
غذاهای میان وعده کودک نباید بیشتر از 200-100 کالری داشته باشند و از همه مهمتر باید با مواد سالم و مغذی تهیه شوند مثل سیب، پنیر، گردو و… بنابراین چیپس، پفک، انواع شیرینی‌ها، آب‌میوه‌ها و… را از برنامه غذایی میان وعده‌ای‌اش حذف نمایید.
اجازه دهید که کودکتان نیز در آشپزخانه کنار شما حضور داشته باشد
کودک خود را در تهیه و پخت غذایی که می‌خواهید میل کنید، شریک کنید. به این ترتیب محیط و فضای دلچسبی را برای خوردن فراهم می‌کنید. او در این فضا با مواد غذایی، خواص آنها، نگهداری درست‌شان، طعم و مزه آنها و نحوه مصرف‌شان آشنا می‌شود و بسیاری از آموزش‌هایی که می‌خواهید به او بدهید را بهتر و سریع‌تر یاد می‌گیرد.
والدین بیشتر تأثیر را روی کودکان خود دارند. هر آنچه که ما امروز به عنوان عادات غذا از خود بروز می‌دهیم، حتی میزان فعالیت‌های فیزیکی روزمره ما اینک چقدر از وقت خود را صرف تماشای تلویزیون می‌کنیم، اینک چقدر به خوردن غذاهای سالم اهمیت می‌دهیم، اینک چقدر جنب و جوش و فعالیت داریم و اینک چقدر به روش‌های درست و سالم تغذیه بها می‌دهیم، برای کودکانمان الگو تلقی می‌شود حتی نوزادان نیز با تماشا کردن یاد می‌گیرند. والدینی که مراقب سلامت خود هستند، این را نیز به فرزندان خود از همان نخستین روزهای زندگی یاد می‌دهند.
پس برخی از رفتارها و عملکردهای خود را تغییر می‌دهیم تا بتوانیم الگوی مناسبی برای آنها باشیم.
غذاهای میان وعده کودک نباید بیشتر از 200-100 کالری داشته باشند و از همه مهمتر باید با مواد سالم و مغذی تهیه شوند مثل سیب، پنیر، گردو و… بنابراین چیپس، پفک، انواع شیرینی‌ها، آب‌میوه‌ها و… را از برنامه غذایی میان وعده‌ای‌اش حذف نمایید.
اجازه دهید که کودکتان نیز در آشپزخانه کنار شما حضور داشته باشد
کودک خود را در تهیه و پخت غذایی که می‌خواهید میل کنید، شریک کنید. به این ترتیب محیط و فضای دلچسبی را برای خوردن فراهم می‌کنید. او در این فضا با مواد غذایی، خواص آنها، نگهداری درست‌شان، طعم و مزه آنها و نحوه مصرف‌شان آشنا می‌شود و بسیاری از آموزش‌هایی که می‌خواهید به او بدهید را بهتر و سریع‌تر یاد می‌گیرد.
والدین بیشتر تأثیر را روی کودکان خود دارند. هر آنچه که ما امروز به عنوان عادات غذا از خود بروز می‌دهیم، حتی میزان فعالیت‌های فیزیکی روزمره ما اینک چقدر از وقت خود را صرف تماشای تلویزیون می‌کنیم، اینک چقدر به خوردن غذاهای سالم اهمیت می‌دهیم، اینک چقدر جنب و جوش و فعالیت داریم و اینک چقدر به روش‌های درست و سالم تغذیه بها می‌دهیم، برای کودکانمان الگو تلقی می‌شود حتی نوزادان نیز با تماشا کردن یاد می‌گیرند. والدینی که مراقب سلامت خود هستند، این را نیز به فرزندان خود از همان نخستین روزهای زندگی یاد می‌دهند.
پس برخی از رفتارها و عملکردهای خود را تغییر می‌دهیم تا بتوانیم الگوی مناسبی برای آنها باشیم.
مثلا
– هرگز از غذا و خوراکی‌های به عنوان تشویق و تنبیه استفاده نمی‌کنیم.
– قرار نیست که کودک ما هر شب دسر بخورد. دسر خوردن را محدود به زمان‌های خاص می‌کنیم.
– با درست کردن برخی سس‌های سالم و مفید، خوردن برخی سبزیجات و میوه‌ها را برای فرزندانمان راحت‌تر می‌کنیم مثلا بروکلی، هویج و کاهو با سس خوشمزه‌تر می‌شوند.
– اجازه نمی‌دهیم کودکمان فقط از یک یا چند نوع غذای خاص استفاده کند. او را با طعم‌ها، بافت‌ها و شکل‌های مختلف غذاها آشنا می‌کنیم.
– هرگز آنها را مجبور به خوردن نمی‌کنیم، «خواهش می‌کنم، فقط یک لقمه دیگر» از گفتن چنین جمله‌هایی اکیداً خودداری می‌کنیم اجازه دهید آنها این مهارت را کسب کنند تا به صدار بدن و شکم خود گوش بدهند و به هنگام نیاز بخورند، به این ترتیب از پرخوری پرهیز می‌کنند به خاطر داشته باشید که بدن ما ترجیح می‌دهد، غذاها را با حجم کمتر ولی تعداد دفعات بیشتر دریافت کند نه وعده‌های غذایی سنگین، حجیم و کم
آیا این مطلب برای شما مفید بود؟