افسردگی به شکل‌های مختلف از نوسانات خُلقی معمول گرفته تا واکنش‌های احساسی کوتاه مدت و چالش‌هایی در زندگی روزمره ظاهر می‌شود.
اختلال افسردگی زمانی که برای طولانی مدت و به شکل متوسط یا شدید ادامه پیدا کند می‌تواند مشکلات جدی برای سلامت به همراه داشته باشد. همچنین این بیماری روی زندگی شخصی، کار، تحصیل و زندگی خانوادگی فرد مبتلا تاثیر می‌گذارد. در بدترین شرایط افسردگی به خودکشی منجر می‌شود.
در سال نزدیک به ۸۰۰ هزار نفر به دلیل خودکشی جان خود را از دست می‌دهند. همچنین خودکشی دومین عامل مرگ و میر در میان افراد ۱۵ تا ۲۹ ساله است.
اگرچه درمان‌های موثر و شناخته شده‌ای برای این اختلال وجود دارد اما کمتر از نیمی از مبتلایان به آن در جهان این درمان‌ها را دریافت می‌کنند.
فقدان منابع کافی، کمبود نیروهای متخصص و آماده نبودن فضای جامعه برای برخورد مناسب با مبتلایان به افسردگی مانع از تشخیص و بهبود مبتلایان به آن می‌شود.
افسردگی از تداخل پیچیده فاکتورهای اجتماعی، روان‌شناختی و زیست شناختی ناشی می‌شود. همچنین افرادی که در زندگی‌شان شرایط استرس‌زایی همچون بیکاری را تجربه می‌کنند بیشتر احتمال دارد دچار این اختلال شوند.
به علاوه ارتباطی بین افسردگی و سلامت جسمی وجود دارد. به طور مثال بیماری قلبی می‌تواند به افسردگی منجر شود و عکس این وضعیت نیز ممکن است.
به گزارش سایت اطلاع رسانی سازمان جهانی بهداشت، به گفته کارشناسان برنامه‌های پیشگیرانه در کاهش موارد ابتلا به افسردگی موثر است. رویکردهای موثر جامعه برای پیشگیری از افسردگی شامل اجرای برنامه‌های آموزشی در مدارس برای بهبود الگوی تفکر مثبت در کودکان و نوجوانان است.