مقدار این سازگاری به شدت شرایط اتفاق افتاده، شخصیت کودک، شرایط جدایی و سن کودک بستگی دارد. در این جا با توجه به سن بچه‌ها این مسئله را بررسی می‌کنیم.
بچه‌های پیش‌دبستانی 2 تا 5 سال
تغییر در این سن می‌تواند برای کودکان در خانواده‌های بسیاری ساده‌تر باشد، به این علت که بچه‌ها نمی‌توانند ساختار خانواده قبلی را به یاد بیاورند و احتمالا پذیرای ورود افراد جدید به زندگی‌شان هستند. مهم است بدانید که تغییرات در این سن می‌تواند منجر به سردرگمی کودکان در این سن شود. تغییرات مادام‌العمر نظیر طلاق و ازدواج مجدد می‌تواند برای قدرت درک این بچه‌ها دشوار باشد و بچه‌های این سن اوقات سختی را می‌گذرانند تا تغییرات دائمی را درک کنند. بچه‌ها باید با این فکر که والدین دیگر کنار هم باز نمی‌گردند دست و پنجه نرم کنند و ممکن است احساس گناه کنند که مبادا آنها کار بدی کرده‌اند.
توجه به رفتار آنها و حساسیت نسبت به افکار و احساسات‌شان به آنان کمک می‌کند تا با خانواده جدید سازگار شوند. شما باید دائما به آنها اطمینان بدهید که هستید تا ترس از طرد و احساس گناه‌شان کاهش یابد. اطمینان کلامی برای کودکان این سنین می‌تواند مفید باشد و این اطمینان به آنها اجازه می‌دهد تا والد جدید را دوست داشته باشند.
کودکان 6 تا 10 ساله
درست مانند پیش‌دبستانی‌ها، بچه ها در این سنین می‌توانند افکار و احساسات ناشی از گناه را در طول جدایی والدین و در رابطه با والدین جدید با خود حمل کنند. گفتن کلمات اطمینان‌بخش می‌تواند به آنها کمک کند تا بر روی احساسات‌شان کار کنند.
تغییرات رفتاری آنها در نمرات پایین‌شان و جدل با دوستان‌شان مشخص می‌شود. این تغییرات نشانه احساسات آنهاست. آنان تلاش می‌کنند تا برغم خود که پس از جدایی برایشان ایجاد شده، کار کنند و کنار بیایند و بتوانند خانواده جدید و احساس گناهی را که دارند، بپذیرند. پذیرشی که برای آنها دشوار است.
دادن برخی انتخاب‌ها به آنها در طول این دوره به سازگاری‌شان کمک می‌کند. کودکان در این شرایط احساس ضعف می‌کنند. بنابراین با توجه به سن آنها باید به آنان آزادی انتخاب داد. مثلا رنگ لباس، مدل مو و دکور اتاق‌شان را خودشان انتخاب کنند و این نوعی آزادی است که خودشان را بیان کنند. مهم است که در طول این انتخاب‌ها مرزهایی هم قائل شوید و قوانینی داشته باشید. مثلا آنها باید بدانند که فرم مدرسه مشخص است و نمی‌توانند لباس مورد دلخواه‌شان را در مدرسه بپوشند، یعنی در عین داشتن آزادی قوانینی هم وجود داشته باشد.
مهم است بدانید که اگر حتی کودکان در کلام به سوگ خود اعتراف نکنند به معنای نبودن احساسات منفی نیست. اگر آنها بیان هم نکنند در درون خود با یک خطای فکری دست به گریبانند که روزی والدین‌شان به هم باز خواهند گشت یا تصور می‌کنند با این جدایی توجه والدین‌شان به آنها کم می‌شود.
برای اینکه فرزندان‌تان با طیف وسیع احساسات‌شان کنار بیایند باید مرزهای ارتباطی‌تان را با آنها باز بگذارید تا بتوانند راحت با شما حرف بزنند و احساسات‌شان را بیان کنند. این گونه بهتر سوگ و فقدان‌شان را درک می‌کنید.
منبع:سپیدآنلاین