محققان دانشگاه برلین با استفاده از شبیه ساز محاسباتی، فعل و انفعالات را در گیرنده های اوپیوئید تجزیه و تحلیل کردند.
در آزمایش روی الگوی حیوانی، نمونه اولیه مولکول شبه مورفین ابداع شده توانست بدون اثرگذاری روی بافت های سالم، بافت های ملتهب را به طور پایدار تسکین دهد؛ این موضوع نشان می دهد که با استفاده از این نوع مسکن می توان از عوارض جانبی شدید مسکن های قوی پیشگیری کرد.
به گزارش پایگاه اینترنتی ساینس دیلی،اوپیوئیدها طبقه ای از مسکن های قوی هستند و اساسا برای تسکین درد مرتبط با آسیب و التهاب بافت نظیر دردهای ناشی از جراحی، آسیب عصبی، آرتریت ها و سرطان، استفاده می شوند.
عوارض جانبی رایج مرتبط با استفاده از این داروها شامل خواب آلودگی، تهوع، یبوست و وابستگی و در برخی از موارد، ایست تنفسی است.
به گفته محققان، با آنالیز فعل و انفعالات گیرنده دارو-اوپیوئید در بافت های آسیب دیده در مقابل بافت های سالم، امیدواریم اطلاعات مفیدی در مورد طراحی مسکن های جدید فاقد عوارض خطرناک جانبی ارائه دهیم.
در این تحقیق، محققان با استفاده از شبیه سازی های محاسباتی نوآورانه توانستند مولکول های شبه مورفین و تعاملات آنها را با گیرنده های اپیوئید تجزیه و تحلیل کنند.
آنها توانستند مکانیسم جدیدی را شناسایی کنند که تنها بافت های هدف مورد نظر -بافت هایی که تحت تاثیر التهاب قرار گرفته اند- را تحت تاثیر قرار می دهند.
به این ترتیب اکنون درمان دردهای بعد از عمل جراحی و التهاب مزمن بدون برجای گذاشتن عوارض جانبی میسر است و از این طریق کیفیت زندگی بیمار به صورت قابل ملاحظه ای بهبود می یابد.
یافته های این محققان ممکن است برای درمان سایر انواع درد نیز کاربرد داشته باشد.
این تحقیق در مجله Science منتشر شده است.