علائم و علت بی اشتهایی عصبی

افراد مبتلا به عارضه بی‌اشتهایی عصبی، سعی و کوشش فراوانی در جهت نگهداری وزنشان در محدوده خیلی پایین‌تر از میزانی  که نسبت به سن و قدشان طبیعی است، می‌کنند. جهت جلوگیری از افزایش وزن یا به منظور ادامه کاهش وزن، افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی، ممکن است گرسنگی زیادی تحمل کرده یا به حد افراط ورزش کنند.
در حقیقت بی‌اشتهایی عصبی، مشکلی عمده در خصوص غذا نیست، بلکه روشی ناسالم جهت تلاش و کوشش در غلبه بر مشکلات احساسی است. وقتی شما مبتلا به این عارضه هستید، اغلب لاغری را با ارزش‌های فردی یکسان فرض می‌کنید.
غلبه‌ یافتن بر بی‌اشتهایی عصبی می‌تواند بسیار دشوار باشد. اما با درمان، شما می‌توانید حس بهتری از خود به دست آورید، به عادات غذایی سالم‌تر برگشته و بسیاری از عوارض جدی مربوط به بی‌اشتهایی عصبی را در خود از بین ببرید.
نشانه‌ها
بعضی از افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی، بیشتر وزن خود را از طریق محدودیت شدید مقدار غذایی که می‌خورند، از دست می‌دهند. همچنین این احتمال وجود دارد که آنها سعی در کاهش وزن خود با انجام ورزش و فعالیت شدید بدنی داشته باشند. برخی دیگر از مبتلایان به این عارضه، مشابه حالتی که در بیماری بولیمیا شایع است، در خوردن زیاده‌روی کرده، سپس آن را بیرون می‌آورند. آنها کالری دریافتی خود را با انجام عمل استفراغ بعد از غذاخوردن یا با استفاده غیرصحیح از مسهل‌ها و دیورتیک‌ها کنترل می‌کنند.
صرف‌نظر از اینکه این کاهش وزن چگونه انجام می‌شود، بی‌اشتهایی عصبی، پاره‌ای علائم و نشانه‌های جسمانی، احساسی و رفتاری دارد.
علائم و نشانه‌های جسمانی بی‌اشتهایی عصبی عبارتند از:
 کاهش بیش از حد وزن بدن
ظاهر لاغر
شمارش غیرطبیعی سلول‌های خونی
خستگی
بی‌خوابی
سرگیجه یا ضعف و غش
 رنگ متمایل به آبی انگشتان
موهای کم‌پشت، شکننده یا ریزش مو
موهای نرم و کرک‌مانندی که سطح بدن را می‌پوشاند
قاعدگی
یبوست
پوست خشک
عدم تحمل به سرما
ضربان نامنظم قلب
کاهش فشار خون
کم شدن‌آب بدن (دهیدراتاسیون)
استئو پروز (پوکی استخوان)
تورم دست‌ها و پاها
مشخصه‌های احساسی و رفتاری که در ارتباط با بی‌اشتهایی عصبی هستند عبارتند از:
خودداری و امتناع از خوردن
انکار و تکذیب گرسنگی
ترس از افزایش وزن
دروغ گفتن در مورد مقدار غذایی که خورده شده
فعالیت بدنی و ورزش بیش از اندازه
خلق و خوی پایین (فقدان احساسات)
کناره‌گیری از اجتماع
تحریک‌پذیری
مشغله فکری و درگیری ذهنی زیاد در رابطه با غذا 
کاهش میل جنسی
خلق و خوی افسرده
احتمال استفاده از ملین‌ها، محصولات کمک‌کننده در لاغری یا سایر محصولات گیاهی.
علت
علت اصلی بی‌اشتهایی عصبی، ناشناخته است. مانند بسیاری از بیماری‌ها، احتمالاً ترکیبی است از عوامل بیولوژیکی، فیزیولوژیکی، و محیطی.
بیولوژیکی (زیستی): ممکن است تغییرات ژنتیکی باعث شود که بعضی از افراد در ابتلا به بی‌اشتهایی عصبی، آسیب‌پذیرتر باشند. هرچند صریحاً آشکار نیست که چگونه ژن‌های شما می‌تواند باعث بروز بی‌اشتهایی عصبی شود. ممکن است به این خاطر باشد که بعضی از افراد به طور ژنتیکی تمایل و گرایش به سمت کمال‌گرایی، حساسیت، پشتکار و استقامت دارند، که همگی ویژگی‌های مرتبط با بی‌اشتهایی عصبی هستند. همچنین شواهدی در دست است که سروتونین که یک ماده شیمیایی مغزی مرتبط با افسردگی است، ممکن است در بی‌اشتهایی نقش داشته باشد.
فیزیولوژیکی: ممکن است برخی از مشخصه‌های احساسی، در بی‌اشتهایی عصبی شرکت داشته باشند. این امکان وجود دارد که برخی از زنان جوان، از لحاظ شخصیتی، حالت وسواس فکری و عملی داشته باشند، که برای آنان این امر را آسان‌تر می‌سازد که علیرغم گرسنگی شدید، رژیم‌های سخت را تحمل کرده و از برخی مواد غذایی صرف‌نظر کنند. آنها ممکن است تمایل فراوانی به کمال‌گرایی داشته باشند، به این معنی که هرگز فکرنکنند به اندازه کافی لاغرند.
محیطی: فرهنگ جدید غربی، بر لاغری تاکید داشته و آن را تایید می‌کند. رسانه‌ها پر شده از مدل‌ها و بازیگران لاغراندام. موفقیت و ارزش اغلب با لاغر بودن معادل است. ممکن است این فشار ایجاد شده، تمایل به لاغری را به خصوص در میان دختران و زنان جوان تقویت کند. 
عوامل خطر
عوامل خطر معینی، احتمال خطر ابتلا را به بی‌اشتهایی عصبی افزایش می‌دهد، که عبارتند از:
 جنسیت (مونث بودن): بی‌اشتهایی در دختران و زنان شایع‌تر است. هرچند، شاید به دلیل فشارهای اجتماعی، در پسران و مردان نیز ابتلا به اختلالات مربوط به غذا خوردن به طور فزاینده‌ای رو به رشد است.
سن: بی‌اشتهایی در میان نوجوانان بیشتر شایع است، هرچند افراد در هر سنی می‌توانند به اختلالات مرتبط با غذا خوردن دچار شوند، گرچه در افراد بالای 400 سال به‌ ندرت دیده می‌شود. نوجوانان به علت تمام تغییراتی که بدنشان در طول دوران بلوغ طی می‌کند، بیشتر مستعد هستند. همچنین ممکن است آنها در مواجهه با فشار‌های ایجاد شده قرار گیرند یا نسبت به انتقادات، عیب‌جویی‌ها یا حتی نظرهای وارده در مورد وزن و شکل ظاهری بدن خود حساس‌تر باشند. 
ژنتیک: این احتمال وجود دارد که تغییرات در ژن‌های معینی، افراد را در ابتلاء به بی‌اشتهایی عصبی مستعدتر سازد.
 سابقه خانوادگی: افراد با سابقه خانوادگی درجه یک یعنی پدر یا مادر، برادر یا خواهر یا فرزند، که به این بیماری مبتلا بوده‌اند، احتمال خطر بیشتری جهت ابتلاء به بی‌اشتهایی عصبی را دارند.
 تغییرات وزن: هنگامی‌که افراد یا از روی عمد یا به طور غیرعمد، وزن از دست داده یا برعکس دچار اضافه وزن شوند، این تغییرات اگر به صورت کاهش وزن باشد ممکن است با نظرات مثبت از جانب سایرین تقویت شود و اگر افزایش وزنی صورت گرفته باشد، با نظرات منفی همراه خواهد بود. این چنین تغییرات صورت گرفته در وزن و نظریات سایرین پیرامون آن، ممکن است فرد را ترغیب نماید تا شروع به گرفتن رژیم غذایی کند.

آیا بی اشتهایی عصبی و اوتیسم با هم در ارتباط‌اند؟

منبع:سپیدآنلاین