به گزارش پایگاه خبری نیچر، محققان با بررسی موش‌های آزمایشگاهی دریافتند استفاده از دوزهای پایین پنی سیلین قبل و بعد از تولد، منجر به تغییر سد خونی و شیمی مغز می‌شود. این تغییر به مرور زمان و با رشد موش، سبب اختلال رفتارهای اجتماعی و حالت‌های تهاجمی در حیوان می‌شود.
مطالعات قبلی در انسان و حیوان نشان داده بود میکروب‌های ساکن درناحیه شکم زمینه ساز تغییرات مختلف در مغز است. مطالعات صورت گرفته در سال 2014 میلادی نشان داد مصرف دو وعده ماست در روز به مدت چهار هفته، سبب تغییر شیمی مغز زنان مورد مطالعه شد. مطالعات دیگری نیز که ژانویه امسال در نیوزیلند روی 871 کودک صورت گرفت، نشان داد استفاده از آنتی بیوتیک در سال‌های اول زندگی زمینه ساز مشکلات رفتاری و افسردگی در کودکان 7 تا 11 ساله می‌شود.
هنوز علت تغییر باکتری‌های شکمی به واسطه مصرف آنتی بیوتیک و چگونگی ارتباط آن با مغز مشخص نیست؛ ولی محققان احتمال می‌دهند آنتی بیوتیک با تغییر سیستم ایمنی بدن و نحوه سوخت و ساز، بر سیگنال‌های شیمیایی و مغز تاثیر می‌گذارد. میکروب‌های ناحیه شکمی بر بسیاری از انتقال‌دهنده‌های عصبی از جمله GABA، سروتونین، دوپامین و نوراپی‌نفرین تاثیر می‌گذارد، از طرفی میکروب‌های شکمی سبب تولید زنجیره کوتاه اسیدهای چرب مانند بوتیرات، پروپیونات و استات می‌شوند که در تعادل انرژی و سوخت و ساز نقش دارند. این میکروب ها همچنین سیتوکین را تحت تاثیر قرار می‌دهد که سیگنال‌های شیمیایی مورد استفاده توسط سیستم ایمنی هستند.
***تاثیر آنتی بیوتیک بر مغز
محققان دانشگاه مک مستر در کانادا مطالعات جدید را برای بررسی اثر بالینی آنتی بیوتیک بر نوزاد آغاز کردند. در این مطالعه 72 موش در دوره جنینی از طریق مادر و پس از تولد از طریق شیر، دوزهای پایین آنتی بیوتیک دریافت کردند. پس از گذشت شش هفته از تولد، رشد مغز موش ها از طریق آزمون‌های رفتاری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد موش‌هایی که آنتی بیوتیک دریافت کرده بودند، کمتر اجتماعی بودند و رفتارهای تهاجمی بیشتری داشتند. از طرفی مطالعه گروه دیگر موش‌ها نشان داد استفاده همزمان از باکتری های پروبیوتیک و رامنوسوس لاکتوباسیلوس، تا حدی اثرات جانبی آنتی بیوتیک ها را کاهش می‌دهد. گرچه نتایج این مطالعه را نمی‌توان به طور مستقیم به انسان تعمیم داد؛ ولی بررسی اثرات مخرب آنتی بیوتیک بر سیستم عصبی نوزدان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
نتایج این پژوهش در نشریه Nature Communications منتشر شده است.