پاسخ مشاور:
باورهای غلط را اصلاح کنید
باورهای اشتباهی چون «اوتیسم یک بیماری روانی است»، «کودکان مبتلا به اوتیسم صحبت نمی‌کنند»، «کودکان اوتیستیک قادر به نشان دادن محبت خود نیستند و نمی‌توانند تماس جسمی محبت‌آمیز برقرار کنند»، و… اندیشه‌های فاقد اعتبار علمی هستند که اصلاح و پذیرش آنها نیازمند آگاهی و شناخت عمیق از مشکلات این کودکان است. با مطالعات گسترده در این زمینه خواهید دانست که اگر چه کودکان اوتیستیک تحریکات حسی متفاوت تری نسبت به سایر کودکان سالم دارند یا در ابراز محبت و برقراری ارتباط عاطفی دچار مشکل هستند اما این هرگز به معنای دوری همیشگی آنها از محبت نیست، باورهای اشتباه خود را اصلاح کنید و بسیار تلاش کنید کودک اوتیستیک خود را همان‌گونه که هست، پذیرش کنید، بی‌گمان با فراگرفتن فنون ارتباط با این کودکان، می‌توانید داد و ستد عاطفی با آنها را نیز تجربه کنید.
آهسته به دنیای کودکتان قدم بگذارید
بپذیرید برداشت این کودکان از جهان با برداشت کودکان دیگر کاملاً متفاوت است؛ تلاش کنید تا بتوانید تصویری درست از چگونگی شخصیت و درک احساسات آنها نسبت به محیط پیرامونشان پیدا کنید. آهسته وارد دنیای کودک تان شوید و دریابید که او از چه چیزی لذت می‌برد، بهتر است آنچه او انجام می‌دهد را شما هم تکرار کنید.
توجه کودک را جلب کنید
معمولاً این کودکان در انتقال توجه از یک موضوع به موضوع دیگر ناتوان هستند، بنابراین برای انحراف توجه کودک به مطلبی جدید، در مسیر نگاه او قرار بگیرید، نام او را صدا بزنید یا به جای گفت‌وگو، به آن موضوع اشاره کنید؛ بدانید اطلاعات نوشتاری و بصری از عبارات طولانی گفتاری بسیار مناسب‌تر هستند.
انتقاد نکنید
اغلب کودکان اوتیستیک بسیار حساس به انتقاد هستند و در مواجهه با آن احساس تنش و اضطراب می‌کنند، تمرکزشان را از دست می‌دهند یا شروع به لجبازی و نافرمانی می‌کنند، برای مواجهه صحیح با این مسأله، صبوری کنید و با رفتاری مثبت، کودکتان را در مورد اینکه چه کار انجام دهد یا انجام ندهد، راهنمایی کنید.
مهارت‌هایی را به کودک آموزش دهید
حرکات غیرادارای در این کودکان بسیار است که اغلب نیز، باعث آشفتگی شان میشود یا مانع ادامه فعالیت‌هایشان میشود، مثلاً ممکن است هنگام انجام کاری، دست کودک بی‌اختیار تکان می‌خورد؛ در چنین مواقعی مهارت آموزی بهترین روش است، شما می‌توانید با گذاشتن دست کودک در جیبش و یا قرار دادن وسیله‌ای در دست او، مانع این حرکات شوید؛ یادتان باشد با تمرین هر چه بیشتر این مهارت‌ها که همراه با تشویق‌های کلامی است، کودک را ترغیب به تکرار می‌کنید.
نسرین صفری – روانشناس بالینی و مدرس دانشگاه