همه ما وضعیت اضطراب و دلهره را تجربه کردهایم؛ وضعیتی که میتواند به شکل یک نگرانی خفیف از دیررسیدن به جلسه باشد یا ترس و استرس بزرگ از وقوع پیشامدی وحشتناک.
اما گاهی اضطراب فراتر از این حرفهاست و در یک لحظه بدون هیچ دلیلی به شما حملهور میشود و علائم جسمی و روانی خاصی ایجاد میکند. به این وضعیت، حمله اضطرابی گفته میشود که اتفاقا شیوع آن هم کم نیست و بیش از 22درصد مردم دنیا آن را تجربه کردهاند. حمله اضطرابی وضعیت ترسناکی است اما آنقدرها که بهنظر میرسد خطرناک نیست و میتوان آن را کنترل کرد. درباره این حملهها با مریم بزرگی، روانشناس بالینی گفتوگو کردیم و روشهای کنترل آن را پرسیدیم که در ادامه میخوانید.
حمله اضطرابی چطور رخ میدهد؟
حمله اضطرابی بدون مقدمه یا هشدار قبلی از راه میرسد و در یک لحظه تمام آرامش شما را از بین میبرد. حس ترس، تپش قلب، خفگی و نفس تنگی، سرما و سرگیجه سراغتان میآید و ممکن است احساس کنید در مرز دیوانگی هستید. در برخی موارد هم بدنتان بیحس میشود، عرق میکنید، احساس تهوع خواهید داشت و فکر میکنید همین حالا نقش بر زمین خواهید شد. گاهی وقتها فرد بیمار ممکن است حتی احساس کند که فرق واقعیت و خیال برایش مشخص نیست و جسم و جانش در حال جدا شدن از همدیگر هستند. این وضعیت بین 15دقیقه تا یک ساعت طول میکشد اما بعد از آن همهچیز آرام میشود و کمکم به حالت عادی برمیگردید. در این لحظهها، چیزی که از نظر فیزیولوژیک در بدن شما اتفاق افتاده، ترشح مقدار زیادی آدرنالین (هورمون دفاع از خود) در خونتان است اما ممکن است در دفعات اول فکر کنید دچار حمله قلبی شدهاید یا خدای نکرده در حال مرگ هستید؛ همین هم وضعیت را بدتر میکند و باعث اضطراب بیشتر میشود.
آشنایی با دلایل حملههای اضطرابی
حملههای اضطرابی البته همیشه هم بیدلیل و غیرمنتظره نیستند و گاهی بهخاطر مواجهشدن با موقعیتهای استرسزا بهوجود میآیند؛ مثلا اگر فرد دچار ترس از مکانهای سربسته، ترس از ارتفاع، ترس از جمعیت و… باشد، درصورتی که در چنین فضایی قرار گیرد دچار حمله اضطرابی شده و حتی ممکن است از حال برود. اما به هر حال نکته مهم این است که بدانید حملات اضطرابی نه کشندهاند، نه خطرناک و نه جنونآمیز. کسی که اضطراب شدید دارد دیوانه نیست و از این اضطراب هم نمیمیرد بلکه فقط در دورههایی دچار اضطراب شدید و علائم جسمانی خواهد شد که خودبهخود هم خوب میشوند. اضطراب، هم ژنتیک است و هم ممکن است اکتسابی باشد و بهخاطر تجربیات گذشته فرد اتفاق بیفتد. اما شاید بد نباشد که بدانید محققان به تازگی متوجه شدهاند افراد مضطرب طور دیگری دنیا را میبینند و شیوه تحلیل مسائل در مغزشان متفاوت است. پژوهشگران میگویند انسانها بهعنوان یک مکانیسم دفاعی در برابر محرکهای استرسزا یا خطرات احتمالی، واکنش نشان میدهند. اما زمانی که شخصی قادر به تفکیک محرکهای استرسزا و محرکهای خنثی و فاقد استرس نباشد، پدیدهای رخ میدهد که به آن تعمیم بیش ازحد گفته میشود و نشانههای شدیدی از اضطراب را در فرد بهوجود میآورد.
راههای رسیدن به آرامش
حملههای اضطرابی درمانهای متفاوتی دارند؛ از درمان دارویی گرفته تا شناختدرمانی و رفتاردرمانی که تصمیمگیری درباره روش درمان بهعهده روانشناس یا روانپزشک است. این حملات در خانمها 2 تا 3 برابر آقایان است و بیشتر در سن جوانی بروز میکند. اما 90درصد مبتلایان بهبود پیدا میکنند و تنها 10درصد آنها ممکن است هنوز علائم بیماری را داشته باشند. در هر صورت ممکن است درمانگر برای کنترل و درمان علائم بیماری، قرصهای آرامبخش و ضداضطراب مثل آلپروزولام و پاروکستین تجویز کند که معمولا بهخوبی و به سرعت هم جواب میدهند و حملات اضطرابی را درمان میکنند. در برخی موارد هم ممکن است درمانگر شما را به یک مرکز بیوفیدبک بفرستد تا بدون دارو و با کمک حسگرهای الکترونیک ذهنتان را برای کنترل بهتر علائم اضطراب آماده کنید. اما در بسیاری از موارد که حملات اضطرابی خفیف هستند یا کم اتفاق میافتند، روانشناس با آموزش روشهای آرامسازی به شما کمک میکند تا قبل از اوج گرفتن نشانهها، اضطرابتان را مهار کنید.
یک روش مؤثر در مهار اضطراب این است که اضطراب را عجیب و غیرعادی ندانید و مطمئن باشید که بهزودی بهتر خواهید شد. در این شرایط به محض شروع علائم میتوانید برای کنترل اضطراب بهخود کمک کنید. وقتی نفسهایتان در حال تند و سطحیشدن است، نفس عمیق بکشید و بعد از نگهداشتن نفستان، بازدم را در مدتی طولانی از دهان بیرون دهید. همین تمرین تنفسی ساده میتواند شما را کاملا آرام کند. در این وضعیت سعی کنید در جای آرامی بنشینید و عضلاتتان را شل کنید و بر خروج تدریجی نفس، فشار و تنش از بدنتان متمرکز شوید. در مراحل اولیه بروز حملات اضطرابی، تنفس درون کیسه نایلونی یا چند دقیقه سریع دویدن هم میتواند به آرامش شما کمک کند.
4 قدم تا مهار اضطراب
به جز روشهای درمانی معمول، برای رسیدن به آرامش بیشتر باید سبک زندگیتان را تغییر دهید. برای این کار:
1- بهطور منظم ورزش کنید. فعالیت بدنی باعث آزادشدن اندورفین در مغز میشود و اندورفین، احساس نگرانی و اضطراب را کم میکند. اما برای شروع، ورزشهای سنگین مناسب نیستند چون فشار بیش از حدی به بدن وارد میکنند که باعث ایجاد احساسی ناخوشایند میشوند.
2- تغذیهتان را اصلاح کنید: برای داشتن آرامش بیشتر، کافئین کمتری مصرف کنید. کافئین در نوشیدنیهایی مثل قهوه، چای، نوشابههای سیاه و همچنین در شکلات به مقدار زیادی وجود دارد و میتواند علائمی شبیه به حمله اضطرابی در بدن ایجاد کند یا باعث تشدید علائم اضطراب شود. همچنین کربوهیدراتها (قندها) هم موجب تشدید اضطراب میشوند و تحریکپذیری بدن نسبت به محرکهای خارجی را افزایش میدهند. در نتیجه قند و نشاسته کمتری بخورید و به جای آن از سبزیجات و میوههای تازه و ویتامینها استفاده کنید.
3- فعالیت ذهنی و جسمی داشته باشید: سعی کنید مشغولیتهای خود را زیاد کنید تا کمتر در مورد حملههای اضطرابی خود فکر کنید. به این ترتیب کمتر نگران تکرار حملات اضطرابیتان خواهید بود و آرامش بیشتری خواهید داشت.
4- اضطراب خود را بپذیرید: وحشتی از بروز حمله اضطرابی نداشته باشید. هر قدر بیشتر از اضطرابتان بترسید، علائمتان تشدید میشوند. خانوادهتان را از اختلال اضطرابی خود آگاه کنید و اگر در جمع دچار این مشکل شدید به راحتی توضیح دهید که مدتی است اضطراب زیادی دارید و در حال درمان هستید. وقتی با خودتان راحت باشید، مشکلتان کمتر آزارنده میشود. بهخودتان بگویید: «این بار هم مثل دفعات قبل میگذرد و بهزودی آرام میشوم».
منبع: همشهری آنلاین