او عاشقانه در مسیری که انتخاب کرده حرکت می‌کند، اما بتدریج فرسودگی، آسیب و خستگی‌های شغلی به سراغ‌اش می‌آید…
اما نکته مهم اینجاست که آسیب‌های ناشی از معلمی با کمی دقت و توجه قابل پیشگیری و کنترل هستند.
پاهایی که با درد هم خانه می‌شوند
یکی از عمده مشکلات فیزیکی معلمان شامل پادرد و مشکلات مفصلی در اندام‌های تحتانی می‌شود. چنین دردی ناشی از ایستادن طولانی‌مدت است و واریس، کمردرد و درد زانو معمولا از عواقب آن است.
دکتر ابراهیم انتظاری، فیزیوتراپیست و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران دراین باره به جام‌جم می‌گوید: درواقع، واریس به خاطر ایستادن بیش از حد ایجاد می‌شود، البته نشستن طولانی مدت و بی‌حرکتی نیز به همین اندازه خطرناک است و می‌تواند منجر به ایجاد واریس شود. به بیان دیگر، ایستادن از نشستن بدتر است، چراکه منجر به عوارض زیادی از جمله چاقی و مشکلات قلبی عروقی نیز می‌شود.
این عضو هیات مدیره انجمن فیزیوتراپی ایران راهکارهایی را برای کاهش فشارهای ناشی از ایستادن طولانی ارائه کرده و می‌افزاید: توصیه می‌شود معلمان تحرک بیشتری داشته باشند. همچنین کفش مناسب که نه پاشنه بلند و نه کوتاه باشد، بپوشند. بعلاوه طی کلاس درس باید مختصری بنشینند و سپس بلند شده و قدم بزنند. صندلی‌شان نیز باید استاندارد و با ارتفاع مناسب انتخاب شود .
امان از درد کمر
یکی دیگر از عوارض جسمانی معلمان، دردهای مچ پا، زانو، لگن و کمر است. به گفته این فیزیوتراپیست، معلمان معمولا زیاد می‌ایستند و به همین دلیل، عضلاتشان که معمولا از آمادگی لازم نیز برخوردار نیست، خسته می‌شود. به همین علت معلمان باید تمرین‌های مخصوص کمردرد و پادرد را یاد بگیرند و به تقویت عضلاتشان توجه بیشتری نشان دهند.
وی تاکید می‌کند: همچنین ضروری است که معلمان پس از مدتی که نشسته‌اند مچ پایشان را حرکت بدهند و راه بروند. به این ترتیب گردش و پمپاژ بهتر خون داخل عروق اجازه نمی‌دهد که واریس بگیرند. همچنین مراقب باشند که مچ پا و زانویشان در زاویه معینی نماند که این مساله به جلوگیری از آسیب‌های زانو و مچ پا کمک می‌کند.
خانم معلم‌ها بیشتر مراقب باشند
کمردرد بویژه در خانم معلم‌ها که گودی کمر بیشتری نسبت به مردان دارند، شایع‌تر است. به همین دلیل دکتر انتظاری بر انجام ورزش‌های مخصوص کمر و تقویت عضلات کمر و شکم بویژه در این دسته از افراد تاکید کرده و می‌افزاید: توجه به انتخاب کفش استاندارد و راحت و نیز میز و صندلی که براساس اصول ارگونومی و فیزیک بدن ساخته شده باشد، ضروری است. همچنین معلمان باید به این نکته دقت کنند که اگر باید مدت طولانی بایستند، یک پا روی بلندی و دیگری را در سطح پایین‌تر قرار دهند و به طور متناوب جای پاهایشان را عوض کنند تا از این طریق، جلوی کمردرد را بگیرد و از خستگی بیش از حد کمر و پاها جلوگیری کنند. از سوی دیگر باید از حمل بارهای سنگین اجتناب کنند .
معلمان حتما نرمش کنند
توجه داشته باشید که ساعت‌ها روی پا ایستادن و نوشتن روی تخته در سنین جوانی شاید مشکل خاصی ایجاد نکند، ولی در سنین بالاتر و بویژه اگر مشکلات آرتروز شانه در شخص وجود داشته باشد، بالا قرار گرفتن شانه به مدت طولانی ایجاد درد و ناراحتی می‌کند. بهترین شیوه برای بهبود درد انجام نرمش‌های روزانه است. نرمش شرایط فیزیولوژیک عضلات و تاندون‌ها را بهتر می‌کند و از این عوارض می‌کاهد.
سر و کله زدن با دانش‌آموزان، استرس‌زاست
باید توجه داشت که مسئولیت‌ها و وسیع بودن وظایف معلمان و سر و کله زدن با طیف وسیعی از دانش‌آموزان بسیار استرس‌زاست و باعث می‌شود که خیلی از معلم‌ها پس از مدتی احساس فرسودگی کنند. برای کاهش و کنترل چنین عوارضی ضروری است که معلمان تکنیک‌های کنترل استرس و اضطراب را از طریق مطالعه یا گذراندن دوره‌های آموزشی خاص یاد بگیرند.
دردسرهای گچی
گرچه در حال حاضر در بسیاری از مدارس، خبری از گچ و تخته سیاه نیست و تخته‌های هوشمند جایگزین نوستالژی گچ و تخته سیاه شده‌اند، اما به نظر می‌رسد همچنان در بسیاری از شهرها در مدارس از تخته سیاه و گچ استفاده می‌شود.
باید توجه داشت کارکردن با گچ باعث ایجاد مشکلات پوستی، التهاب و اگزما و خشکی پوست و حتی ایجاد آلرژی می‌شود. بعلاوه گردوغبار ناشی از گچ برای بسیاری از معلمان مشکلات تنفسی ایجاد می‌کند که در شدیدترین شکل آن، احتمال بروز آسم وجود دارد.
توصیه می‌شود معلمانی که مجبور به‌کار کردن با گچ و تخته سیاه هستند یا از ماژیک و وایتبورد استفاده می‌کنند، در همه حال از دستکش استفاده کنند.
دستان خود را مرتب کرم نرم‌کننده بزنند تا دچار اگزما نشوند.
اگر با گچ کار می‌کنید، هنگام نوشتن یا پاک کردن تخته، ماسک بزنید.
تخته را با ابر مرطوب تمیز کنید تا ذرات گچ در هوا پخش نشود.
معلم‌ها با حنجره خود مهربان‌تر باشند
گرفتگی صدا و التهاب حنجره، یکی دیگر از مشکلاتی است که معلمان بویژه در مقطع ابتدایی با آن مواجه‌اند. این مشکل، با گرفتگی صدا مشخص می‌شود و ممکن است علائم آن 7 تا 10روز ادامه داشته باشد.
به همین دلیل رعایت نکات زیر از سوی معلمان برای پیشگیری از عوارض ناشی از التهاب تارهای صوتی ضروری است:
در خانه و مدرسه، تمرینات دم و بازدم را از طریق بینی و دهان انجام دهید.
از قرار گرفتن در مکان‌های دودزا، گردوغبار و مصرف مواد تحریک‌کننده پرهیز کنید.
به جای بلند حرف زدن یا فریاد زدن، از ابزارهای دیگری برای رساندن صدای خود به گوش بچه‌ها یا جلب توجه آنها استفاده کنید.
بخور آب گرم بدهید و نوشیدنی‌های گرم بنوشید.
درصورتی که قطع صدا با درد بسیار شدید یا مشکلات بلعی همراه باشد، باید به پزشک مراجعه کنید.
منبع: جام جم سرا