محسن احدی درباره مقوله سرگیجه که یکی از محورهای مهم شانزدهمین کنگره شنوایی شناسی ایران اظهار داشت: ساده ترین تعریف سرگیجه، همان احساس چرخش و حرکت محیط به دور فرد است. سرگیجه، گیجی و اختلال در تعادل، احساس بسیار ناخوشایند و بعضاً ناتوان کننده در مبتلایان به وجود می‌آورد که می‌تواند در انجام امور عادی و روزمره زندگی، کار کردن و بیرون رفتن از منزل تداخل جدی کند.
احدی با اشاره به اینکه علت به‌وجود آمدن سرگیجه بسیار متنوع است و نیاز به پیگیری جدی دارد، گفت: معمولاً اختلالات گوش داخلی و مغزی می‌توانند منجر به ایجاد سرگیجه شوند.
وی عنوان کرد: نشانه‌های سرگیجه مزمن یا عدم تعادل می‌تواند اثرات گسترده ای بر انجام فعالیت‌های روزمره مبتلایان از جمله حمام رفتن، لباس پوشیدن، یا حتی راه رفتن در محیط منزل ایجاد کند. برای بسیاری این سوال مطرح می‌شود که چطور یک بیماری در گوش می‌تواند تا این میزان اثرات ناتوان کننده به همراه داشته و حتی بر روابط اجتماعی، خلق و خو و قدرت تمرکز وی نیز اثر منفی بگذارد.
استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران تصریح کرد: بخشی از گوش داخلی و مغز تحت عنوان “دستگاه وستیبولار” شناخته می‌شود که وظیفه اش پردازش اطلاعات حسی دخیل در حفظ تعادل و کنترل حرکات چشمی ما است. اگر این نواحی حسی دچار آسیب یا بیماری شوند، “بیماری وستیبولار” بوجود می‌آید که سرگیجه، شایع ترین علامت آن است. البته بیماری‌های وستیبولار می‌توانند به‌دلایل ژنتیکی یا محیطی و حتی به علل ناشناخته نیز رخ دهند.
احدی ادامه داد: شایع ترین بیماری‌های وستیبولار مشتمل بر سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم (BPPV)، لابیرنتیت و نوریت وستیبولار، بیماری (سندروم) منییر، هیدروپس اندولنفاتیک ثانویه، میگرن وستیولار، فیستول پری لنف، شکاف مجرای نیم دایره فوقانی (SCD)، تومور اکوستیک، مسمومیت گوش داخلی، سندروم اتساع قنات وستیبولار (LVAS)، بیماری mal de débarquement و نقایص خود ایمنی بدن هستند.
میزان شیوع سرگیجه
عضو انجمن علمی شنوایی شناسی ایران تصریح کرد: با توجه به مشکلات موجود در راه تشخیص و گزارش دقیق بیماری‌های وستیبولار، آمارهای متفاوتی از میزان شیوع این بیماری‌ها در جوامع مختلف منتشر شده است، اما حتی اگر پایین ترین آمارها از میزان شیوع این اختلالات را نیز در نظر بگیریم، باز هم با اطمینان می‌توان گفت بیماری‌های وستیبولار که منجر به سرگیجه، گیجی و عدم تعادل می‌شوند، بسیار شایع است و در تمامی سنین از کودکی تا سالمندی رخ می‌دهند.
احدی بیان داشت: در یک مطالعه اپیدمیولوژیک وسیع که در سال 2009 میلادی در کشور ایالات متحده آمریکا صورت گرفت، نشان داده شد که 35 درصد بزرگسالان بالای 40 سال آمریکایی (معادل 69 میلیون نفر از جمعیت آن کشور) حداقل یکبار، نوعی از اختلالات وستیبولار را تجربه کردند.
وی تصریح کرد: طبق گزارش موسسه ملی ناشنوایی و دیگر اختلالات ارتباطی آمریکا (NIDCD)، چهار درصد دیگر از بزرگسالان آمریکایی (8 میلیون نفر) گزارش وجود مشکلی مزمن در تعادلشان را دادند و علاوه بر آن، 1.1 درصد دیگر (2.4 میلیون نفر) از گیجی و منگی مزمن شکایت داشتند.
احدی خاطرنشان کرد: همچنین هشتاد درصد افراد بالای 65 سال گیجی را تجربه کردند و سرگیجه‌های وضعیتی (BPPV) به‌عنوان شایع ترین نوع سرگیجه، عامل تقریباً 50 درصد سرگیجه‌های دوران بزرگسالی محسوب می‌شود. به‌طور کلی، سرگیجه‌های ناشی از بیماری‌های وستیبولار سومین علت مراجعه به پزشکان در میان تمامی علل سرگیجه و گیجی به شمار می‌آیند.