این شبکیه مصنوعی چشم از قطرات آب و پروتئین های سلول بیولوژیکی درست شده است که نور را تشخیص و نسبت به آن واکنش نشان می دهند تا تصویری با زمینه خاکستری تولید کنند.
این تحقیق می تواند صنعت ایمپلنت های بیونیک و توسعه فناوری های کمتر تهاجمی را برای کمک به درمان بیماریهای دژنراتیو چشمی مانند رتینیت پیگمنتوزاکه می تواند به نابینایی بینجامد، متحول سازد.
درست همانطور که برای عکاسی به پیکسل هایی برای تشخیص نور و واکنش نسبت به آن نیاز است، بینایی نیز برای انجام همین کار به شبکیه متکی است.
شبکیه در پشت چشم انسان قرار دارد و حاوی سلول های پروتیینی است که نور را به سیگنال هال الکتریکی تبدیل می کنند که از طریق سیستم عصبی حرکت می کنند.
این کار موجب بروز واکنشی از جانب مغز می شود که تصویری از صحنه ای را که مشاهده می شود می سازد.
محققان در این مطالعه که ونسا رسترپو دانشجوی 24 ساله دکترای فلسفه از دانشگاه آکسفورد ریاست آن را بر عهده داشت، از یک ماده دولایه ساخته شده از هیدروژل و پروتئین های غشای سلول بیولوژیکی برای تکرار عملکردهای شبکیه استفاده کردند.
این شبکیه همانند یک دوربین حاضر در صحنه طراحی می شود که ماده سازنده آن مانند پیکسل ها عمل می کند که نسبت به نور واکنش نشان می دهد و یک تصویر سیاه و سفید ایجاد می کند.
این ماده مصنوعی، سیگنال های الکتریکی ایجاد می کند که درست مانند شبکیه اصلی چشم ، موجب تحریک نرون های پشت چشم می شود.
این تحقیق که در مجله Scientific Reports منتشر شده است نشان می دهد که باوجو ایمپلنت های مصنوعی شبکیه که در حال حاضر از انها استفاده می شود، این کشت های مصنوعی سلول از مواد زیست تخریب پذیر ساخته می شوند و حاوی اجسام خارجی یا جاندار نیستند.