اختلالات جنسی یکی از شایعترین بیماریها در زنان و مردان محسوب میشود و انواع مختلفی هم دارد. البته اگر چه نمیتوان آمار مناسبی از مبتلایان به اختلالات جنسی در ایران ارائه کرد، اما میتوان با یک حساب سرانگشتی به عدد قابل توجهی رسید. بد نیست بدانید حدود 50 میلیون از 75 میلیون جمعیت ایران در سنی هستند که ممکن است مسائل زناشویی برای آنها مهم باشد.
متاسفانه این روزها بسیاری از کسانی که از این اختلال شایع رنج میبرند بدون این که بتوانند راه علاجی برای آن پیدا کنند، به دلایل فرهنگی و اجتماعی، بیماری خود را مسکوت نگه میدارند و از عواقب آن که گاهی طلاق است، غافل هستند.
طبیعی است در این شرایط چون بیشتر مردم دسترسی به کارشناسان و متخصصان ندارند، منبع کسب آگاهی آنها رسانههای ماهوارهای یا مجلات زرد خواهد بود که اکثرا هم داروهای غیرمجاز و ممنوع از طریق همین رسانهها تبلیغ میشوند و نتیجه آن سرگردانی بیماران، تحمیل هزینه هنگفت هم برای بیمار و هم برای سیستم بهداشت و درمان کشور و در بسیاری از موارد طلاق یا عدم تمایل برای ازدواج است.
پس اصل اول درمان موفقیت آمیز اختلال جنسی، تشخیص صحیح علت آن با روشهای مقرون به صرفه و سریع است. در مرحله اول باید وجود بیماری ثابت شود. مثلا اگر فردی مراجعه کند و بگوید دیابت دارد، بلافاصله تحت درمان بیماری قند قرار نمیگیرد مگر با توجه به آزمایشهای مربوطه بیماری تشخیص داده شود. همین موضوع در مورد اختلالات جنسی صدق میکند.
اگر مردی مراجعه کند و بگوید که دارای ناتوانی جنسی است، از نظر پزشکی موقعی مبتلا به ناتوانی جنسی محسوب میشود که معیارهای تعریف شده این ناتوانی را داشته باشد. بنابراین نباید برای این افراد بیمورد دارو تجویز کرد.
در مرحله بعدی نوع بیماری باید مشخص شود. انواع اختلالات جنسی در خانمها و آقایان بسیار زیاد است و اول باید مشخص شود مشکل بیمار کدام نوع اختلال جنسی است؛ مثلا فرد مبتلا به اختلال نعوظ است یا انزال زودرس و… پس بدون تشخیص دقیق اقدام به درمان، رفتن به بیراهه خواهد بود.
فراموش نکنیم مهمترین اصل این که همه اقدامات پزشکی (تشخیصی و درمانی) باید مقرون به صرفه باشند و نمیتوان برای هر بیماری که مراجعه میکند تمام آزمایشها را توصیه کرد. بنابراین به افرادی که از مشکلات جنسی رنج میبرند، توصیه میشود با بررسیهای لازم به پزشک متخصص مراجعه کنند؛ نه تبلیغات روزنامه و ماهواره و اینترنت و شبکههای اجتماعی