یافته‌های محققان انجمن روانشناسی آمریکا نشان می‌دهد میان توانایی فرد برای رویارویی با تردیدها و سطح ماده خاکستری در بخش مشخصی از مغز ارتباط وجود دارد.
بر اساس گزارش نیوساینتیست، تصاویر مغزی تهیه‌شده از مغز 61 دانشجو و میزان توانایی کنترل نگرانی از احتمال رویدادهای منفی در آینده که به‌وسیله پاسخ‌های آنها به سؤالهای پرسشنامه‌ای که در اختیار آنها قرار دادند نشان داد که بزرگ بودن «استریاتوم» (ناحیه‌ای در مغز جلویی) تا حد قابل ملاحظه‌ای با نگرانی از آینده ارتباط دارد.
این ویژگی منحصر به فرد فقط به «استریاتوم» تعلق دارد و دیگر بخش‌های مغز در آن نقش ندارند.
تحقیقاتی که پیشتر روی بیماران دچار اختلال اضطراب فراگیر صورت گرفته بود، به نقش افزایش ماده خاکستری در «استریاتوم» اشاره داشتند، اما این نخستین بار است که چنین موضوعی با تردید و نگرانی درباره آینده مرتبط دانسته می‌شود.
در عین حال، ارتباط میان افزایش بزرگی «استریاتوم» و نگرانی از آینده می‌تواند در افراد سالم نیز وجود داشته باشد، بدون آنکه نشانگر ابتلای حتمی به اختلال اضطراب فراگیر باشد.
«اختلال اضطراب فراگیر» به ترس شدید و کنترل ناپذیر از آینده گفته می‌شود که با عوارضی همچون بیقراری، کسالت و خستگی، مشکل تمرکز، تحریکپذیری، تنش عضلانی و یا بیخوابی همراه است.
در افرادی که بیش از اندازه نسبت به وضعیت آینده و رخ دادن رویدادهای ناخوشایند دودل هستند، احتمالاً اندازه «استریاتوم»، ناحیه‌ای از مغز آنها که با اختلال اضطراب فراگیر ارتباط دارد، بیش از اندازه بزرگ است.