این یافته نشان دهنده یک پاتوفیزیولوژی مشترک در سراسر لب عصبی “زبان” است که لب فرونتال و لب تمپورال خلفی را به هم ارتباط می‌دهد و احتمالا باعث شدت بخشیدن به لکنت زبان می‌شود.
پترسون، مدیر موسسه‌ای برای توسعه ذهنی در CHLA و استاد دانشکده Keck پزشکی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، می گوید: مطالعه جریان خون در حال استراحت و یا پرفیوژن، پیش از این هرگز در افرادی با لکنت زبان انجام نشده‌است.
تیم او همچنین به تازگی مطالعه‌ای با استفاده از طیف سنجی رزونانس مغناطیسی پروتون در نگاه به مناطق مغز در بزرگسالان و کودکانی که لکنت زبان دارند، منتشر کرده‌است.
ان‌ها دریافتند که بین لکنت زبان و تغییر در مدارهای مغز که تولید گفتار را کنترل می‌کنند؛ ارتباط وجود دارد. مطالعه جریان خون در حال حاضر اطلاهات زیادی به نتایج مطالعات قبلی می‌افزاید، علاوه بر این نشان می دهد که اختلال در مناطق پردازش گفتار مغز به احتمال زیاد علت اصلی لکنت زبان است.
با توجه به پترسون، این مطالعه جدید که در تاریخ ۳۰ دسامبر در مجله نقشه برداری مغز انسان منتشر شده‌است؛ دانشمندان را با یک پنجره کاملا متفاوت از مغز روبه‌رو می‌کند. محققان با استفاده از جریان خون مغزی موفق به یافتن ارتباط بین منطقه مبدا در بروکا و مدارهایی از مغز که به طور خاص به گفتار مرتبط است، شده‌اند.
Jay Desai نویسنده اول این مطالعه، MD ، متخصص مغز و اعصاب بالینی در CHLA می‌گوید:
“با تغییر جریان خون بخش‌هایی از مدارهای مغزی که مربوط به سخن گفتن هستند تحت تاثیر قرار گرفتند و ما لکنت شدیدی را در کودکان وبزرگسالان مشاهده کردیم.جریان خون معکوس به شدیدترین درجه‌ی لکنت زبان ارتباط دارد.” وی اضافه کرد که نتایج این مطالعه کاملا قابل توجه هستند.
منبع: بهداشت نیوز