احتمال ابتلا به افسردگی در افرادی که جراحی های زیر را انجام می دهند بیشتر است و در این موارد پزشکان در صورت تشخیص علائم و نشانه های افسردگی در بیماران خود، آنها را به مراکز روان درمانی ارجاع می دهند.
رایج ترین جراحی ها که منجر به افسردگی می گردند:
عمل جراحی قلب
جراحی بای پس معده
جراحی مغز
سرطان
جراحی پلاستیک
جراحی برداشتن پستان
چگونه پس از عمل جراحی با افسردگی مقابله کنیم؟
هیچ کس نمی تواند یک شبه بر افسردگی چیره شود و راه حل سریعی برای افسردگی وجود ندارد. با این حال می توان برای جلوگیری از وقوع مشکلات جدی تر قدم های کوچکی برداشت. دوستان و نزدیکان بیمارا نیز می توانند نقش پر رنگی را در روند بهبود وی بازی کنند.
ورزش منظم
ورزش منظم می تواند در تسریع روند بهبود موثر باشد. البته لازمه ی ورزش توانایی جسمی است. ورزش باعث تقویت/قوی شدن بدن کمک می شود، همچنین
خارج شدن
از منزل و تنفس هوای تازه می تواند به تقویت وضع روحی فرد کمک کند. البته لازمه ی ورزش منظم توانایی جسمی فرد است. پیاده روی می تواند گزینه ی مناسبی برای بیماران باشد.
پیروی از یک برنامه خواب منظم
خواب برای همه مهم است اما برای افرادی که می خواهند با افسردگی مقابله کنند اهمیت بیشری دارد. منظم خوابیدن به معنی بیش از حد خوابیدن نیست؛ بلکه منظور این است که زمان خواب و بیداری فرد معین باشد. یک برنامه منظم باعث می شود افراد احساس کنند زندگیشان نظم بیشتری دارد.
کنار آمدن با احساسات
غالبا افرادی که به تازگی عمل جراحی را پشت سر گذاشته اند احساسات گوناگونی را تجربه می کنند و مهم است که این افراد احساسات خود مثل خشم و ناراحتی را از راه مناسبی/سلامتی ابراز کنند. در این راه برخی مشورت با پزشک یا مشاور و دیگران صحبت با دوستان یا اعضای خانواده را انتخاب می کنند.
حفظ سلامت
پیروی از یک رژیم غذایی سالم بخش مهمی از برنامه ی بهبود پس از عمل جراحی به شمار می رود. مصرف مکمل های غذایی و انتخاب سبک زندگی سالم مثل ترک یا کاهش استعمال سیگار می تواند کمک فراوانی به تسریع روند بهبود کند.
تعیین هدف برای بهبود
تمرکز بر روند بهبود و بازیابی سلامت می تواند افسردگی را کاهش دهد. تعیین اهداف واقع گرایانه، هر چقدر کوچک، می تواند روحیه ی فرد را تقویت کند و به وی انگیزه دهد تا اهداف بعدی خود را دنبال کند.
تعیین هدف، همچنین می تواند به فرد کمک کند تا مثبت اندیش باشد. و باعث می شود فرد به راه طی شده فکر کند نه راهی که باید برود.
صبور بودن
خارج شدن از مسیر طبیعی زندگی می تواند آزار دهنده باشد اما بیمار نباید نگران مسئولیت های خود باشد و تا زمانی که بهبود کامل نیافته صبور و شکیبا باشد.