همچنین بیشترین مرگ و میرها در این گروه سنی ناشی از بیماری‌های مزمن غیر واگیر همچون دیابت، فشارخون بالا و قلبی عروقی است. موضوعاتی شامل شیوه و سبک زندگی نادرست، تغذیه نا مناسب، نداشتن فعالیت فیزیکی، زندگی بدون تحرک و مصرف دخانیات، از عوامل مهم خطرساز برای این گروه سنی به‌شمار می‌رود. بیماری‌های مزمن غیرواگیر در تمام دنیا به عنوان یک موضوع اصلی تهدید‌کننده سلامت در این گروه سنی مطرح است. این در حالی است که تاکنون حمایت ویژه‌ای از میانسالان جامعه انجام نشده است، هریک از آنها از قابلیت‌های ارزنده‌ای برخوردار هستند.
میانسالان جامعه از تجربیات متعددی برخوردار هستند و می‌توانند برای قشر جوان به عنوان سرمایه‌ای ارزنده محسوب شوند. در برخی مواقع شاهد فعالیت دو شیفت میانسالان جامعه در کارگاه‌ها و ادارات هستیم. این امر می‌تواند برای این افراد بیماری‌های متعددی را به دنبال داشته باشد. افرادی که روزانه 11 ساعت یا بیشتر کار می‌کنند دو برابر آنهایی که هفت تا هشت ساعت مشغول کار هستند، در خطر ابتلا به افسردگی شدید قرار دارند.
پژوهشگران موسسه‌ای فنلادی و دانشگاه کالج لندن در یک تحقیق سلامت شغلی دو‌هزار کارمند انگلیسی میانسال را مورد بررسی قرار دادند.آنها پس از تحقیقات گسترده به ارتباط بین اضافه کاری و زیاد کار کردن با افسردگی پی بردند. پژوهشگران پیش از این تحقیقاتی را در این زمینه انجام داده و به نتایج متفاوتی دست یافته بودند. این محققان تاکید دارند اگرچه معمولا زیاد کار کردن فوائدی را برای خود فرد و جامعه در پی دارد، اما باید دانست که اضافه کاری و کارکردن در ساعات زیاد می‌تواند خطر بروز افسردگی شدید را افزایش دهد.
بیش‌فعالی در بزرگسالان
بیش فعالی در بزرگسالی مانع از تمرکز در کار می‌شود. بررسی‌هایی که در بیش از 30 کشور جهان انجام شده حاکی از این است که 200هزار نفر از بزرگسالان خبر نداشتند که مبتلا به بیش فعالی و اختلالات تمرکز هستند. در ضمن مشخص شده این گونه افراد در بسیاری از روزها بدون اتفاق خاصی از نظر فکری به اندازه کامل تمرکز نداشته و در بسیاری موارد حتی بیش از افسردگی کار خود را تحت تاثیر قرار می‌دهند. این اختلال بین سنین 18 تا 44 سال توسط متخصصان قابل تشخیص بوده و به بیش فعالی بزرگسالی معروف است. متخصصان توصیه می‌کنند افراد به ویژه آنهایی که در کودکی دچار بیش فعالی و اختلالات مشابه بوده‌اند در سنین مذکور نیز از نظر تشخیص بیش فعالی بزرگسالان مورد معاینه قرار بگیرند تا در صورت لازم اقدامات مناسب برایشان انجام شود. باید توجه داشت که اختلال بیش فعالی صرفا مختص کودکان نیست و در بزرگسالانی که مبتلا به این عارضه هستند بیشتر از افسردگی در روند کارها و برنامه‌های روزانه تولید اختلال می‌کند. در ضمن این گروه به دلیل نداشتن توانایی موثر در کار خود بیشتر در معرض افسردگی هستند و این نیز عاملی برای تاثیر منفی بر کار و زندگی‌شان است. به‌طور کلی اگر این گروه در پی رسیدگی به وضعیت خود نباشند وارد یک چرخه معیوب می‌شوند که مرتبا کار و زندگی و روحیه آنها آسیب می‌بیند.
تاثیر کارکردن زیاد و بروز بیماری‌های مختلف!
کار کردن زیاد از حد باعث خستگی، بدخلقی و بروز تنش می‌شود، اما علاوه بر آن، پژوهش جدید دانشمندان نشان داده است کار بیش از حد می‌تواند به‌طور چشمگیری خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را بدون توجه به وزن فرد افزایش دهد. پژوهش اخیر محققان موسسه همه‌گیرشناسی مونیخ دریافت، افرادی که در محل کار به شدت تحت فشار هستند 45درصد بیشتر احتمال ابتلا به بیماری را داشته و احتمال بروز بیماری قلبی، سکته، کوری و قطع عضو در آنها به این میزان افزایش می‌یابد. حدود سه‌میلیون انگلیسی اکنون به دیابت نوع 2 دچار هستند و اگر این روند ادامه داشته باشد، تا سال 2025 این جمعیت به چهار‌میلیون و تا 2030 به پنج‌میلیون می‌رسد. محققان در این پژوهش به بررسی پنج‌هزارو 337 مرد و زن در سنین 29 تا 66 سال پرداختند که کار تمام وقت داشتند. در یک دوره 12 ساله، نزدیک به 300 نفر از این افراد که پیش از آن سالم بودند، به دیابت نوع 2 مبتلا شدند. این نتایج که در مجله Psychosomatic Medicine منتشر شده، نشان داد حتی در افراد دارای شاخص توده بدن نسبتا سالم نیز داشتن تنش در محل کار یک عامل خطر بسیار چشمگیر محسوب می‌شود. شاخص توده بدن 30 یا بالاتر معمولا به عنوان منطقه خطر دیابت محسوب می‌شود. هنوز مشخص نیست چگونه سطوح بالای فشار کاری منجر به بروز دیابت می‌شود، اما ممکن است مواجهه مستمر با سطوح فزاینده هورمون‌های تنش به آشفته شدن تعادل گلوکز بدن منجر شود. سطوح بالای گلوکز خون می‌تواند به گردش خون و اندام مهم بدن آسیب بزند. افراد بسیاری از ابتلای خود به این بیماری آگاه نیستند، چرا که علائم آن همچون خستگی، تشنگی، تکرر ادرار و زخم‌هایی که به کندی ترمیم می‌یابند را نمی‌شناسند. دیابت نوع 2 در ابتدا به دیابت با آغاز دیرهنگام مشهور بود، چرا‌که معمولا در میانسالی آغاز می‌شود، اما اکنون این شرایط در نوجوانی و جوانی نیز دیده می‌شود.
اثرات ساعات طولانی کار بر فرد و اجتماع
مطالعات نشان می‌دهد که ساعات کار طولانی در سلامتی، آسایش و روحیه افراد اثرات منفی دارد. به‌طور خلاصه، ساعات کار زیاد امکان آسیب دیدگی و تصادفات را افزایش داده و باعث خستگی و مشکلات در خواب نیز می‌شود. خطر ایجاد مشکلات عضلانی، استخوانی و بیماری‌های قلب و عروق با افزایش ساعات کار روزانه افزایش یابد.
مشکلات اسکلتی عضلانی
کار زیاد می‌تواند منجر به استفاده زیاد از رایانه شود. تحقیقات نشان می‌دهد احتمال بروز مشکلات دست و مچ در افرادی که بیش از هشت ساعت در روز از رایانه استفاده می‌کنند، 3/2 برابر افرادی است که دو ساعت از آن استفاده می‌کنند.
فشارخون و احتمال سکته‌های قلبی
بیماری فشارخون به دلیل افزایش فشار در رگ‌های خونی ایجاد می‌شود. یک تحقیق روی پرستاران بیمارستان نیویورک نشان داده است پرستارانی که بیش از 40 ساعت در هفته کار می‌کنند (بیش از سه ماه)، 1.87 برابر پرستاران دیگر امکان ایجاد فشارخون بالا در آنها وجود دارد. در یک تحقیق دیگر در مردان شهر فوکوکای ژاپن، کسانی که بیش از 60 ساعت در هفته کار می‌کنند، در مقایسه با کسانی که کمتر از 41 ساعت در هفته کار می‌کنند، احتمال حمله قلبی در آنها دو برابر است.
دیگر اثرات کار زیاد
کار زیاد تنها به کارمندان آسیب نمی‌زند، بلکه سبب آسیب به کارفرمایان، خانواده کارمندان و جامعه نیز می‌شود. کسانی که زیاد کار می‌کنند می‌توانند کاهش بازده و سودمندی در کار خود را متوجه شوند. افزایش بیماری سبب افزایش هزینه‌های درمان شده، غرامت کارمندان و گردش مالی را افزایش می‌دهد. در زندگی خانوادگی، کار زیاد سبب اختلال در زندگی زناشویی شده و منجر به اختلال در رشد کودکان می‌شود. در جامعه، کار زیاد احتمال تصادف وسایل نقلیه را افزایش می‌دهد. همچنین سبب کاهش مشارکت فرد در فعالیت‌های شهری می‌شود.