سرطان روده بزرگ، یکی از شایع‌ترین انواع سرطان در جهان است.این سرطان سومین سرطان و یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر با بیش از یک میلیون نفر در سراسر جهان است. روش‌های مختلفی برای تشخیص این نوع سرطان توسعه یافته اند.
هیچ نشانگر خاصی برای تشخیص سلول‌های سرطانی و درمان اختصاصی آن‌ها وجود ندارد. بنابراین ابداع یک روش بسیار حساس، سریع و انتخابی برای آشکارسازی و تعیین میزان سلول‌های سرطانی برای تشخیص بالینی و بهترین راه درمانی ممکن، بسیار حائز اهمیت است.
دکتر جهانبخش رئوف محقق دانشگاه مازندران هدف نهایی از انجام این طرح را تهیه یک آپتاحسگر حساس و دقیق مبتنی بر فناوری نانو به‌منظور شناسایی زودهنگام سلول‌های سرطانی روده‌ی بزرگ عنوان کرد.
این نانوحسگر از یک بستر مزوحفره سیلیسی بهره می‌برد. وجود کانال‌های موازی، توزیع یکنواخت ساختار منافذ و سطح مؤثر بالای این ماده، آن را به‌عنوان یک بستر مناسب در طراحی و ساخت نانوحسگرها در آورده است. به‌علاوه، استفاده از نانوذرات طلا بر روی بستر مزوحفره و ساختار ساندویچی نانوحسگر منجر به افزایش انتقال الکترون و افزایش حساسیت این حسگر الکتروشیمیایی می‌شود.
در سنتز این نانوحسگر، ابتدا توالی آپتامر مربوطه برای شناسایی و اندازه‌گیری سلول سرطانی روده‌ی بزرگ انتخاب شده است. پس از آن سیلیکای مزوحفره به‌منظور تثبیت توالی‌های عامل دار شده ساخته شده است. در مرحله بعد، کشت سلولی انجام شده و سپس به بررسی ریخت شناسی سطح الکترود پرداخته شده است. پس‌ازآن، رفتار الکتروشیمیایی سطح الکترود بررسی قرار گرفته و در نهایت این رفتار در حضور و غیاب سلول‌های سرطانی رصد شده است.
این نانوحسگر دارای دو گستره خطی بین 10 تا 105 و 105 تا 106*6 سلول بر میلی‌لیتر را از خود نشان داد. همچنین، حد تشخیص این نانوحسگر دو سلول بر میلی‌لیتر تعیین شد.
استفاده از این نانوحسگر علاوه بر افزایش دقت در تشخیص سرطان روده بزرگ، هزینه آن را نیز کاهش می‌دهد.
این تحقیقات از تلاش‌های ائمه باقری حشکوائی- دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه مازندران- دکتر جهانبخش رئوف و دکتر رضا اوجانی – اعضای هیأت علمی دانشگاه مازندران- و سعید کاووسیان- محقق مرکز تحقیقات انستیتو پاستور شمال- است. نتایج این کار در مجله Biosensors and Bioelectronics با ضریب تأثیر 7/467 (جلد 192، سال 2017، صفحات 630 تا 637) چاپ شده است.