اتاق خواب نوزاد را از چه زمانی جدا کنیم؟!

دکتر یان پائول یکی از محققان این مطالعه می گوید: هر چه کودکان بیشتر در اتاق مشترک با والدین خود بخوابند، در آینده وضعیت خواب بدتری را تجربه خواهند کرد.
این استاد رشته طب اطفال و علوم بهداشت عمومی در کالج پزشکی پن استیت افزود: نوزادانی که با مادر خود در یک تخت می خوابند، با خطر بیشتر سندروم مرگ ناگهانی نوزادان/SIDS روبرو می شوند.
آکادمی پزشکان اطفال آمریکا پاییز گذشته با به روز کردت توصیه های خود در مورد اتاق مشترک نوزادان و والدین، پیشنهاد داد: برای کاهش احتمال وقوع سندروم مرگ ناگهانی نوزادان، آنها دستکم شش ماه و در بهترین شرایط 12 ماه در یک اتاق با والدین بخوابند ولی نه در یک تختخواب.
اما پائول می گوید: این توصیه که نوزادان بعد از شش ماه نیز با والدین در یک اتاق بخوابند، مبتنی بر آمار واقعی نبود و بیشتر بر پایه نظرهای متخصصان بیان شده بود؛ این امر ما را واداشت که این توصیه ها را بررسی کنیم.
به گفته وی، متخصصان خواب از مدت ها قبل توصیه می کردند نوزادان بعد از چند ماه اول زندگی، در اتاق خود بخوابند تا خواب خوب و طولانی تر داشته باشند.
محققان در مطالعه جدید پرسشنامه ها را بازبینی کرده و به 230 مادری دادند که نوزادانی 4، 9 و 12 و 30 ماهه داشتند و برای اولین بار مادری را تجربه می کردند.
این محققان دریافتند نوزادان 9 ماهه ای که در اتاق خود می خوابند، شب ها 40 دقیقه بیشتر در خواب هستند. همچنین این نوزادان در 30 ماهگی 45 دقیقه خواب بیشتر نسبت به نوزادانی دارند که در اتاق والدین می خوابیدند.
علاوه بر این، احتمال خوابیدن در تخت والدین برای نوزادانی که در 4 و 9 ماهگی با والدین خود اتاق مشترک دارند 4 برابر بیشتر است و همین امر یکی از عوامل ثابت شده سندروم مرگ ناگهانی نوزادان است.
پائول می گوید: بر اساس آمار و ارقامی که به دست آوردیم و کارآمدی و احساس امنیت مادران و نوزادان می توانیم بگوییم شش ماه زمان بسیار مناسبی است که نوزادان به اتاق خود بروند.