بیماری پلی کیستیک کلیه به عنوان یک اختلال ژنتیکی، باعث تولید کیست های پر از مایع می شود که می تواند به کلیه ها آسیب بزند و به نارسایی آن منجر شود.
به گزارش روزنامه دیلی میل،همچنین براساس تعریف، هر گاه دو یا چند آمینو اسید به هم متصل شوند، یک پپتید را تشکیل می دهند؛ اگر تعداد آمینو اسیدهای پپتیدی کمتر از 10 هزار باشد به آن پلی پپتید و اگر بیش از این تعداد باشد، به آن پروتئین گویند.
در جریان یک مطالعه، محققان فرانسوی، بلژیکی و آلمانی با آزمایش پپتید مار مامبای سبز روی موش های مبتلا به پلی کیستیک کلیه متوجه شدند که کیست های ناشی از این بیماری 47 درصد کاهش یافتند؛ این یافته می تواند به درمان جدیدی برای بیماری پلی کیستیک کلیه منجر شود.
پلی کیستیک کلیه قابل درمان نیست و با داروهایی به نام آنتاگونیست وازوپرسین مداوا می شود. این داروها گیرنده هایی را که باعث تشکیل این کیست ها می شوند، مسدود می کنند و در عین حال، عوارض جانبی منفی مانند آسیب کبدی بر جای می گذارند.
محققان در تلاش برای کشف گزینه های دارویی جدید برای درمان بیماری پلی کیستیک کلیه، زهر مار سمی مامبای سبز را بررسی کردند.
مامبای سبز، بومی منطقه ای است که از جنوب به تانزانیا، شرق به زیمبابوه و ساحل ناتال در جنوب آفریقا می رسد و سم آن می تواند در موارد مارگزیدگی های شدید به مرگ منجر شود.
محققان مطالعه روی سم مار را از این جهت انتخاب کردند که سم مار مشکلات عصبی ایجاد می کند؛ برخی از این مشکلات گیرنده های سلولی را درگیر می کنند و در نتیجه، می توانند گیرنده های مولد کیست در مبتلایان به پلی کیستیک کلیه را هم از کار می اندازند.
محققان در این مطالعه یک پپتید به نام mambaquaretin-1 را که گیرنده های سلولی را مسدود می کند، جدا کردند و آن را به شش موش که از لحاظ ژنتیکی به گونه ای مهندسی شده بودند که به بیماری پلی کیستیک کلیه مبتلا شوند، تزریق کردند.
محققان همچنین به یک گروه کنترل از موش ها به جای این پپتید، آب نمک دادند.
آنها موش های مورد مطالعه را تحت نظر قرار دادند تا مشاهده کنند که آیا اثرات منفی این پپتید را متحمل می شوند و نیز آیا این پپتید تاثیرات مثبتی بر کیست های کلیه آنها دارد یا خیر.
نتایج این مطالعه نشان داد تمامی موش هایی که پپتید دریافت کرده بودند، عملکرد کلیه آنها تقویت شده بود و هیچ گونه عارضه جانبی نداشتند.
محققان همچنین متوجه شدند که تعداد کیست ها در کلیه موش ها به یک سوم رسید و کل مساحت کیستی کلیه تا 47 درصد کاهش یافت.
آنالیز یافته ها نشان می دهد که این کارایی پپتید از طریق مسدود کردن گیرنده های وازوپرسین حاصل شده است.
محققان همچنین قصد دارند تحقیقاتی را در خصوص کاربردهای این پپتید برای درمان سایر بدخیمی ها انجام دهند.