برایتان لیستی را آماده کرده‌ایم که با توجه به آن، سفر خوشایندتر و لذت‌بخش‌تری را تجربه خواهید کرد.
1. لیستی از وسایل مورد نیاز فرزندتان را یادداشت کنید: لباس‌ها، داروها، وسایل بهداشتی، …… تا هنگام بستن وسیله‌ها، چیزی جا نماند.
2. در نوشتن لیست از فرزندتان کمک بگیرید. در اولین مرحله، اجازه بدهید هر آن‌چه به فکرش می‌رسد را در لیست بیاورد، بعد، برایش توضیح بدهید که محدودیتی برای بردن وسیله دارید و مثلا به اندازه یک چمدان کوچک بیشتر نمی‌تواند وسیله با خودش بیاورد، این فرصت خوبی برای آموزش اولویت‌بندی است.
3. از وسایل مورد علاقه فرزندتان که به آن‌ها دلبستگی خاصی دارد، غافل نشوید، اگر لیوان خاص، پتوی قدیمی مخصوص یا عروسکی دارد که به او آرامش می‌دهد، آن را جا نگذارید، وگرنه ممکن است بعدا واقعا پشیمان شوید.
4. یک موقعیت عالی آموزشی دیگر در بستن وسایل، نحوه قرار دادن وسایل در چمدان است. این که چه چیزهایی را می‌توان زیر وسایل دیگر قرار داد، چه‌طور باید لباس‌ها را تا کرد، چه‌طور باید کفش‌ها و مانند آن‌ها را از سایر وسایل جدا کرد، از شکستنی‌ها چه‌طور باید مراقبت کرد و چه‌طور در مجموع وسایل را چید که بعد، بتوان راحت‌تر آن‌ها را پیدا کرد، همه و همه نکاتی عالی برای آموزش هستند.
5. در هر مرحله، سن و توانمندی‌های فرزندتان را در نظر بگیرید. اجازه بدهید خودش تا جایی که می‌تواند کارها را انجام بدهد. فراموش نکنید اعتماد به نفس و لذت او، از این که کارها بی‌عیب و نقص انجام شوند، بسیار مهم‌تر است.
6. وقتی قرار است وسیله جمع کنید، فقط و فقط به مقصد فکر نکنید. فراموش نکنید که قرار است زمانی را هم در مسیر بگذرانید و اتفاقا این زمان، ممکن است از هر زمان دیگری برای فرزندتان سخت‌تر و خسته‌کننده‌تر باشد.
7. می‌توانید وسایل بازی ساده و سبکی را همراه با خود ببرید که فرزندتان بتواند در راه از آن‌ها استفاده کند.
8. زمانی که در مسیر هستید، فرصت خوبی برای گوش کردن به کتاب‌های صوتی است. می‌توانید کتاب‌های صوتی متناسب با سن فرزندتان تهیه کنید و در راه به او فرصت بدهید که به آن‌ها گوش دهد. بدین ترتیب، هم زمان او را پر کرده‌اید، هم برای مدتی سرگرم است و هم، در واقع مثل این است که یک کتاب خوانده و مطالعه کرده باشد!
9. وسایل بازی که برای مسیر با خود می‌برید، باید امن باشند و خطری را متوجه فرزندتان نکنند. از همراه بردن وسایل بازی برنده یا نوک‌تیز خودداری کنید.
10. در مسیر، بهانه‌گیری‌های فرزندتان را فقط با خوراندن انواع خوراکی آرام نکنید. بدین ترتیب، هم او را با مشکلات گوارشی احتمالی در سفر مواجه نمی‌کنید و هم، به او نمی‌آموزید که وقتی حوصله‌اش سر می رود، با خوردن خودش را سرگرم کند. یکی از مشکلات افرادی که اضافه وزن دارند و نمی‌توانند وزن خود را کم کنند، این است که عادت کرده‌اند همه احساس‌های بد خود از جمله بی‌حوصلگی را با خوردن جبران کنند.
11. شاید برنامه‌ریزی کرده‌اید که هر لحظه از سفر را به بهترین نحو بگذرانید، اما همیشه این احتمال وجود دارد که اتفاقات ناخوشایند غیرمنتظره‌ای بیافتند. ممکن است هوا توفانی شود، به دلیل باران نتوانید بیرون بروید یا یکی از همراهان بیمار شود و مجبور شوید مدتی را در خانه یا هتل بمانید. بهتر است برای این زمان‌ها هم آماده باشید.
12. همیشه یک برنامه شماره 2 داشته باشید. می‌توانید حتی قبل از این که به سفر بروید، با فرزندتان صحبت کنید و با مشارکت خودش، برنامه شماره 2 را طرح‌ریزی کنید. از علاقه‌هایش بپرسید، او را درگیر موضوع کنید و بگذارید خودش را در این موضوع شریک ببیند. بدین ترتیب، هم یاد می‌گیرد که چه‌طور برای موقعیت‌های زندگی‌اش بهتر راه‌حل پیدا کند و هم این که بدون این که غر بزند و گریه کند، از زمانش بهره ببرد.
13. برای این که در موقعیت بحرانی، با فرزندتان درگیر نشوید یا بحث و جدالی پیش نیاید و نیز، بتوانید فرزندتان را بهتر با خودتان همراه کنید، بهتر است برنامه‌های شماره 2 را یادداشت کنید و با خود ببرید تا در شرایط ویژه، راه‌حل آماده داشته باشید.
14. وقتی برنامه‌ای به خوبی پیش نمی‌رود، از فرزندتان انتظار نداشته باشید که دلخور و ناراحت نشود و با آغوش باز، قبول کند که برنامه‌ها کنسل شده‌اند. بنابراین به خاطر ناراحتی‌اش با او بحث نکنید، در عوض، حرف‌هایش را بشنوید، نشان بدهید که شما هم ناراحت هستید و احساس او را درک می‌کنید. بدین ترتیب، او هم یاد می‌گیرد به جای ایستادن مقابل شما، در کنارتان بایستد و با شما همراهی کند.
15. از بهترین فرصت‌های سفر، بیرون رفتن از فضای شهری و نزدیک شدن به طبیعت است. طبیعت، پر از فرصت‌های عالی برای آموزش و بازی است.
16. در محیط‌های طبیعی، تا جایی که امنیت فرزندتان به خطر نمی‌افتد، او را آزاد بگذارید. تجربه دویدن در فضای آزاد، لمس گیاهان و قدم گذاشتن روی خاک و در آب، تجربه‌هایی است که به راحتی در شهر به دست نمی‌آید.
17. مطالعات زیادی نشان داده‌اند که خاک و طبیعت، دارای باکتری‌هایی هستند که باعث شادی در انسان می‌شوند. محققین حتی مدعی شده‌اند که زندگی پاکیزه و دور از خاک و گیاه شهری، خود باعث کاهش شادی در افراد شده است. بنابراین اجازه بدهید فرزندتان طعم این شادی را بچشد.
18. از گل‌ها، گیاهان، برگ‌ها، حیوانات ریز و درشت و …. برای آموزش به فرزندتان بهره ببرید. وقتی می‌بینید نسبت به چیزی کنجکاو شده، همان را بهانه‌ای برای توضیح و آموزش ببینید و برای آن زمان صرف کنید.
19. فکر نکنید ارتباط فرزندتان با فضاهای طبیعی، سلامتی او را به خطر می‌اندازد. برعکس، مطالعات نشان می‌دهند که فرزندانی که زیاد از محیط‌های طبیعی دور می‌شوند، بیشتر احتمال دارد به بیماری‌هایی چون آلرژی مبتلا شوند. در واقع اگر بچه‌ها در سنین کم با طبیعت و محیط‌های دارای خاک و گرده و … روبرو نشوند، در آینده با احتمال بالاتری، سیستم ایمنی‌شان واکنش نامناسبی نسبت به این فضاها نشان خواهد داد.
20. برخی اصولی که بعدها در فیزیک و ریاضیات و سایر درس‌های دوران تحصیل آموخته می‌شوند، در واقع پایه در اصولی دارند که در طبیعت به چشم می‌آیند، مانند تغییر حالت مواد، ثابت بودن حجم، ترکیب شدن، …. حتی توضیحاتی ابتدایی در مورد تفاوت ساعت‌ها، تفاوت‌های آب‌وهوایی و تغییرات زمین‌شناختی را می‌توانید در زمان مناسب در سفر، یعنی وقتی با آن‌ها مواجه می‌شود، به فرزندتان ارائه کنید.
21. بچه‌ها قبل از این که واقعا خسته شوند و طاقتشان تمام شود، نشانه‌هایی را در رفتار و گفتار خود نشان می‌دهند. سعی کنید نسبت به این نشانه‌ها حساس باشید و به موقع عکس‌العمل نشان دهید، تا به دردسر نیافتید.
22. امکان برگشتن به هتل یا محل اقامت خود در صورت خستگی فرزندتان را در نظر داشته باشید، مثلا با خودروی خودتان بروید یا حتما شماره تماس تاکسی تلفنی آن محل را همراه داشته باشید.
23. اگر فرزندتان نمی‌تواند پابه‌پای بقیه راه برود، امکاناتی برای استراحت او در نظر بگیرید، زمانی را در یک رستوران یا مانند آن به نشستن بگذرانید، یا اگر سنش کم است، کالسکه او را همراه با خود ببرید، مکان مناسبی برای استراحت پیدا کنید و خوراکی‌های مفید و مغذی همراه داشته باشید.
24. بسیار مهم است که قبل از این که طاقت فرزندتان تمام شود، به داد او برسید، در غیر این‌صورت به او یاد می‌دهید که فقط وقتی حسابی داد و بیداد به راه بیاندازد یا روی زمین بنشیند، او را جدی می‌گیرید و به خواسته‌اش توجه می‌کنید. در این صورت، تعجب نکنید اگر کم‌کم به جای این که بگوید خسته‌ام، روی زمین بنشیند و دیگر با شما نیاید یا قشقرق به راه بیاندازد و تا او را از آن محل دور نکرده‌اید، آرام نشود، چون می‌داند اگر آرام باشد، دیگر به خواسته‌اش توجهی نمی‌شود و جوابی هم نمی‌گیرد. البته این کار را از روی عمد یا برای آزار شما انجام نمی‌دهد، بلکه این تنها راهی است که شما با رفتار خود به او آموخته‌اید.
25. بچه‌ها در سفر سوال‌های زیادی می‌پرسند. با هر پدیده جدیدی که روبرو می‌شوند، دوست دارند در مورد آن سوال بپرسند و اطلاعاتی به دست بیاورند. برخی والدین، فکر می‌کنند اگر قرار باشد در تعطیلات و سفر هم جواب انبوه سوال‌ها را بدهند، تعطیلاتشان خراب شده و در واقع انتظار دارند که فرزندپروری هم در سفر تعطیل باشد، تا بتوانند ذهن آزادتری داشته باشند. این درحالی است که همین سوال‌ها، بهترین فرصت برای آموزش مواردی است که بعدها، کودکان به راحتی حوصله خرج یادگیری‌شان نمی‌کنند.
26. فرزندتان را تشویق کنید به محیط اطراف دقت کند. او می‌تواند انواع گیاهان، حیوانات، وسایل نقلیه و …. را در مسیر و در مقصد ببیند. مواجه شدن با محرک‌های متنوع به خودی خود، به رشد هوش و خلاقیت فرزندتان کمک می کند.
27. از تنوع انسانی غافل نشوید، به فرزندتان اجازه بدهید غذاهای محلی هر منطقه را امتحان کند، آداب و رسوم آن محل را ببیند، مردم را با لباس‌های محلی خود تماشا کند و به رفتارهای آن‌ها دقت کند. به او کمک کنید شباهت‌ها و تفاوت‌ها را پیدا کند و با مردم هر منطقه وارد ارتباط و گفتگو شود. این کار به او کمک می‌کند درک بهتری از تفاوت‌ها و ارزش‌های انسانی در آینده داشته باشد و راحت‌تر با مردم متفاوت ارتباط برقرار کند، بدون قضاوت یا کناره‌گیری به دلیل تفاوت‌ها.
28. وسایل و لباس‌هایی را با خودتان ببرید که اگر هر اتفاقی برایشان افتاد، دلتان نسوزد، نگران هزینه‌هایشان نباشید و دائم استرس خراب شدنشان را هم نداشته باشید.
29. وقت‌هایی را تنها باشید. می‌توایند در تنهایی فکر کنید، ریلکس کنید، ذهنتان را خالی کنید، خلاصه، زمانی را به خودتان اختصاص بدهید تا در فضایی که دوست دارید آسوده باشید.
30. خودتان را به دست جریان اتفاق‌ها بسپارید. در سفر زیاد امکاندارد که کاری آن‌طور که برنامه‌ریزی کرده بودید پیش نرود. مهم نیست، قرار نیست یک پروژه را مدیریت کنید که مو به مو همه چیز اجرا شود. رفته‌اید سفر که خوش بگذرد،پس اوقات تلخی را کنار بگذارید،دست از سرزنش خودتان و بقیه بردارید،غر زدن را تعطیل کنید و کاری را انجام بدهید که باعث شود به همه از جمله خودتان بیشتر خوش بگذرد.
31. سعی کنید حسابی استراحت کنید، از تجربه‌های تازه لذت ببرید و خلاصه، بار تنش‌هایی که روی دوشتان سنگینی می‌کند را زمین بگذارید.
32. از اول سفر در نقش خدمتگزار ویژه بچه‌ها همراه سفر نشوید. یادتان باشد که خودتان هم قررا است از این سفر بهره ببرید و محور فرزندتان به تنهایی نیست.
33. کارهایی که دوست دارید انجام بدهید. حداقل در سفر خودتان را از رعایت هزار و یک باید و نبایدی که خودتان هم دلیلش را نمی‌دانید رها کنید. مثلا فکر می‌کنید آدم نباید از مسیر گلی رد شود؟ خب چرا نه؟ رد شوید! بعدش از اینکه کاری که فکر می‌کردید نباید انجام بدهید را انجام داده‌اید، لذت خواهید برد.